Με υπογραφή...

Η τραγική είδηση μάλλον δεν σόκαρε όσο θα έπρεπε την "αναισθητοποιημένη" από τα σοκ της ξενοφοβίας και του φασισμού ελληνική κοινωνία.

Με καυτή πατάτα που τσουρουφλίζει τα χέρια της ηγεσίας της αστυνομίας, μοιάζει τις τελευταίες ημέρες μια άκρως ευαίσθητη και προσωπική υπόθεση, η πρώτη στα χρονικά της ΕΛ.ΑΣ., αλλαγής φύλλου και ταυτότητας αστυνομικού υπαλλήλου.

Ένα από τα κύρια ερωτήματα που μπαίνουν για την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, προκειμένου ν’ αντιληφθούμε το πνεύμα ή τη σκοπιμότητα της, είναι τι ακριβώς ρισκάρει;

στη μέση η διελκυστίνδα της ευθιξίας.

Παραδομένοι σε μια ανεμοζάλη κρίσης και παράνοιας.

Στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου είδαμε πολλές σκέψεις και αναλύσεις περί της Σέχτας.

Τί λοιπόν βλέπουμε σ' αυτό το βίντεο 48 δευτερολέπτων ξεκάθαρης επικοινωνιακής σκοπιμότητας της αντιτρομοκρατικής;

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι πιστολάδες που σκόρπισαν το θάνατο και πληθώρα ανησυχιών για την ευστάθεια της κοινωνικής και πολιτικής ομαλότητας;

Το έργο το έχουμε ξαναδεί και μάλλον πρόκειται για αιμοβόρο μεν, κακοπαιγμένο δε ριμέικ αυτιστικής παραφροσύνης.

Όνειδος και ντροπή. Σε ποια τριτοκοσμική χώρα θα συνέβαιναν αλήθεια  τέτοια πράγματα; Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά. Ο τραγέλαφος δεν περιορίζεται στην εικόνα των αστυνομικών με γκάιγκερ ν’ ανιχνεύουν νευροπαραλυτικά ή άλλα επιδημικά αέρια. Μόνο που η φρενοβλάβεια θα παραμείνει ασύλληπτη.