Η Σέχτα χθες και σήμερα...

Κάποιοι μπήκαν στον πειρασμό της ονοματολογίας, κάτι που κατά την άποψη μας είναι λάθος. Τα ονόματα είναι για την αντιτρομοκρατική. Το φαινόμενο και ότι ιστορικά και σε παρόντα χρόνο αντιπροσωπεύει είναι αυτό που ενδιαφέρει. Και αν και όταν προκύψουν τα ονόματα, τότε παρουσιάζεται μια δεύτερη ευκαιρία ανάλυσης. Ανθρωπογεωγραφική και ψυχαναλυτική.

Άλλο πράγμα ήταν για παράδειγμα η διαπίστωση πως η 17Ν μιλούσε την γαλλική και παντελώς άλλο ότι η 17Ν ήταν ο Γιωτόπουλος πριν συλληφθεί στους Λειψούς. Το πρώτο είναι διαπίστωση δια της ανάλυσης και οι Λειψοί ήταν το όριο για μια νέα αλυσίδα κοινωνιολογικών και ιστορικού χαρακτήρα προσεγγίσεων. Προσώπων, επιρροών κι εποχών.

Ποια λοιπόν ήταν η Σέχτα και ποια είναι τώρα. Τότε μιλούσαν τα έργα και τα κείμενα. Τώρα υπάρχει μόνο ως ένδειξη το έργο και προς το παρόν απουσιάζει το κείμενο. 

Τί έχουμε όμως ως κρατούμενα από την παλιά Σέχτα; Τον κυνισμό, τη ωμότητα, όμως και κάτι άλλο. Στη πρώτη προκήρυξη της για την επίθεση στο ΑΤ του Κορυδαλλού στις 5 Φεβρουαρίου του 2009, άσκησαν δριμύτατη κριτική στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», η οποία τις προηγούμενες ημέρες είχε προχωρήσει στις δίδυμες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών των ΜΑΤ στην Πανεπιστημιούπολη αλλά και στα Εξάρχεια.

Σύμφωνα με τη Σέχτα, ο «Επαναστατικός Αγώνας δεν έπρεπε να πραγματοποιήσει επιθέσεις σε αυτά τα δύο σημεία όπου «αναπτύσσονται οι πολύμορφες διαδικασίες του αγώνα μετατρέποντάς τα σε ευάλωτες ζώνες καταστολής. Α:ντίθετα,προσβάλλουμε το άβατο του εχθρού...» κ.α. Ωστόσο και φευ, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, το απέδειξε άλλωστε η συνέχεια, στην προκήρυξή της η οργάνωση δηλώνει ότι συμφωνεί στην επιλογή των μελών του Επαναστατικού Αγώνα για τη στοχοποίηση της Αστυνομίας.

Τί έχουμε όμως εδώ; Την απόσταση. Τη διαφοροποίηση- διαφωνία της Σέχτας, όχι ως προς τον στόχο του Ε.Α. (ΜΑΤ- αστυνομικοί), αλλά ως προς τους χώρους. Πολυτεχνειούπολη- άσυλο, Εξάρχεια. Δύο σημεία διαρκούς αναφοράς, καταφυγής και "συνεστίασης"- χοάνης των οπαδών της ένοπλης βίας μεταξύ πολλών άλλων διακριτών ρευμάτων και τάσεων. Γι αυτό και δεν ήθελαν να θιγεί σημειολογικά ή κάπως άλλως η πεμπτουσία των χώρων. Για τους στόχους δεν είχαν διαφωνίες. Ίσα, ίσα.

Τα Εξάρχεια προφανώς δεν ενδιέφεραν τον Ε.Α., ούτε και το άσυλο. Γι αυτό και προφανώς όταν έγιναν κάποιοι γεωγραφικά συγγενείς κατ' οίκον έλεγχοι, δεν ενοχλήθηκαν αυτοί του Αγώνα, αλλά εκείνοι της Σέχτας.

Γι αυτό και πιθανολογείται ότι υπήρξαν τότε κάποιες "μεταναστευτικές" ροές, σε γνώριμους χώρους και περιοχές κίνησης με "συγγενές" ιστορικό παρελθόν. Ήταν εκεί που κινήθηκε και κατά κάποιο τρόπο σταμάτησε ο ρους της Αντικρατικής Πάλης. Κι εκεί που μόνο λίγα χρόνια νωρίτερα, σημειώθηκε μια συμπλοκή, μία καταδίωξη και μία πολύκροτη για τα δεδομένα που αντιπροσώπευσε σύλληψη. Τρεις διαφορετικές εποχές, που όμως εικάζεται ότι διατηρούν κοινές συνισταμένες. Τόσο κοινές που φτάνουν μέχρι και σήμερα.

Η Σέχτα, μέχρι να βάλει την κριτική των όπλων παρά πόδας, και χωρίς ποτέ μάλιστα να μας το πει (ίσα, ίσα που έλεγε ακριβώς το αντίθετο) είχε κοινή στόχευση και φρασεολογία με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Και οι δύο ήταν φανερό, όταν είχαν ως ιδεολογικό τοτέμ τους τον ένοπλο προφήτη. Τον Σεργκέι Νετσάγεφ. Ήταν μηδενιστές και ιλεγκαλιστές. Σε αντίθεση με τον Επαναστατικό Αγώνα, που αντιπροσώπευε έναν πιο πολιτικό φορέα. Αν υπήρξε νοητός κύκλος ταξιθέτησης, θα τον έβαζε κάποιος στ' αριστερά του ΕΛΑ. Ένα μίγμα μαρξιστικού- λενινιστικού αναρχισμού.

Σέχτα και Συνωμοσία όμως ήταν επί της ουσίας ένα και το αυτό πράγμα. Ιδεολογικά. Τουλάχιστον μέχρι τη δολοφονία του Νεκτάριου Σάββα τον Ιούνιο του 2009, οπότε και τσακώθηκαν και μάλιστα άγρια στα Εξάρχεια δύο από τους κορυφαίους αντιπροσώπους τους. Ξύλο μετά μουσικής. Γιατί όμως τσακώθηκαν; Μα για τη δολοφονία. Ο καυγάς είχε πολιτικά χαρακτηριστικά σύγκρουσης και διαφωνίας.

Υποσημείωση. Όπως η 17Ν στον κύκλο της μεταπολιτευτικής τρομοκρατίας διεκδικούσε τα σκήπτρα της πρωτοπορίας ως η αβανγκάρντ της ένοπλης βίας και ο ΕΛΑ στις πιο πίσω γραμμές, έτσι και η Σέχτα διεκδικούσε ρόλο και ζωτικό χώρο ως το πρώτο βιολί της νεοτρομοκρατίας. Στην κούρσα αυτή προσπέρασε τον Επαναστατικό Αγώνα, αναγκάζοντας τον μάλιστα κι αυτόν να δηλώσει στην προκήρυξη του για την ανατίναξη του Χρηματιστηρίου το Σεπτέμβριο του 2009, την αντίθεση του στις πολιτικές δολοφονίες. Τόσο είχαν τρομάξει οι 24 σφαίρες που γάζωσαν το κορμί του υπαρχιφύλακα της αντιτρομοκρατικής Νεκτάριο Σάββα. "Στρατηγική επιλογή μας οι βόμβες μεγάλης ισχύος" έγραψαν ανταποδίδοντας την κριτική της Σέχτας για τη δίδυμη επίθεση στα ΜΑΤ. Αυτοί που σήκωσαν πρώτοι τα όπλα κι επιδίωξαν αίμα, ήρθε η ώρα να πάρουν αποστάσεις, δηλώνοντας πάντως ότι αν βρεθούν μπροστά στις κάννες των όπλων αστυνομικών, δεν θα το σκέφτονταν.

Τί έγινε όμως ένα χρόνο αργότερα κι ενώ οι συλλήψεις για τη Συνωμοσία διαδέχονταν η μία την άλλη και η Σέχτα σιώπησε αφού προηγουμένως δολοφόνησε τον Ιούλιο του 2010 με 16 σφαίρες το Σωκράτη Γκιόλια; Η Σέχτα χάθηκε και η Συνωμοσία ένα χρόνο μετά είπε κι αυτή το τετέλεσται; Στο έκβας της χρονιάς, έγιναν άλλες 6 συλλήψεις αλλά για λογαριασμό μιας άγνωστης οργάνωσης που είχαν μια οπλαποθήκη στη Νέα Σμύρνη με όπλα πανομοιότυπα με αυτά που απαθανάτισε και μας έδειξε η Σέχτα στην προκήρυηξη για τον Σωκράτη Γκιόλια. Δεν ήταν όμως της Σέχτας. Το συγκεκριμένο γκρουπάκι, ειπώθηκε πως ήταν αυτό που καταλήφθηκε από μεταναστευτικές τάσεις, πρώτα μετά την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στα Εξάρχεια με παραλίγο θύμα τον αστυφύλακα Διαμαντή Μαντζούνη και στη συνέχεια από άλλο σημείο λίγο μετά τις εκλογές στις οποίες θριάμβευσε ο Γιώργος Παπανδρέου και όχι μόνο. Οι πιστοί αναγνώστες θα θυμούνται πως θριάμβευσε και η Σέχτα της αντιτρομοκρατικής.

Πως λοιπόν αυτοί που το καλοκαίρι του 2009 χτυπήθηκαν και συγκρούστηκαν άγρια κατόπιν διαφωνιών, ήρθαν σήμερα να μπουν κάτω από την ίδια ομπρέλα, όπως έκανε γνωστό η ανανήψασα Συνωμοσία στην προκήρυξη της για τη βόμβα στο αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού δηλώνοντας μάλιστα ότι "η βόμβα που τοποθετήσαμε είναι οι πρώτες σταγόνες πριν την καταιγίδα». Πως αυτοί που χτυπήθηκαν για μια δολοφονία, συντάχθηκαν στις επιλογές βίας κατά ανθρώπου ή ανθρώπων;

Από την άλλη πως αυτοί που παρουσιάστηκαν αναφανδόν ως αβαντγκαρντιστές μπήκαν κάτω από την ίδια ομπρέλα με τη Συνωμοσία και μάλιστα στην τρίτη σειρά; Και πως γίνεται αυτοί που τους έλεγαν ως Σέχτα, να βρίσκονται σήμερα στα μαχαίρια με αυτούς που ανέλαβαν πολιτικά την ευθύνη για τη Συνωμοσία;

Η απάντηση είναι απλή. Όλα γίνονται. Ειδικά όταν μεσολαβούν διώξεις και προφυλακίσεις. Επενεργούν πάνω σε μια διαλεκτικού χαρακτήρα ζύμωση σύνθεσης, αποσύνθεσης κι ανασύνθεσης. Ιδεών και προσώπων.