Γιατί τα πολιτικά στοιχεία της αιματοχυσίας ταιριάζουν στο προφίλ Μαζιώτη

Τα πολιτικά στοιχεία της διπλής δολοφονίας ταιριάζουν απόλυτα στο προφίλ και στον ... μπιχαβιορισμό του Νίκου Μαζιώτη. Παρ ότι δεν πρόκειται για μια οντότητα που διέπεται από μηδενιστικές επιδιώξεις του αναρχονιχιλισμού που κάποιοι ως τάση την εξισώνουν με τη λογική του μπάχαλου και παρ ότι αναρχοαριστεριστής, αποδεικνύεται ότι δόγμα του αποτελεί κάτι πιο ... εξεζητημένο. Αυτό του πλήρη ισοπεδωτισμού. Κάτι σαν γαία και πυρί μιχθείτω...

Ο Μαζιώτης ήταν που ουσιαστικά κατεύνασε κι αφόπλισε σε ένα βαθμό την εξέγερση στο λυκόφως του 2008 και στο λυκαυγές του 2009, που προκάλεσε το δολοφονικό αμόκ του Κορκονέα. Για 30 ημέρες η αστυνομία και η κυβέρνηση ήταν με την πλάτη στο τοίχο και το πολιτικό δόγμα αντιμετώπισης των κατά κύματα επιθέσεων ήταν η άμυνα.

Και ήρθε ως από μηχανής θεός για να σώσει την κυβερνητική αμηχανία και να την βγάλει από το αδιέξοδο ο παναστατικός αγώνας του Μαζιώτη. Πρώτα με την επίθεση κατά λεωφορείου των ΜΑΤ με πυρά μέσα από την Πολυτεχνειούπολη ναρκοθετώντας το θεσμό του ασύλου και στη συνέχεια με τα παρολίγον φονικά πυρά έξω από το υπουργείο Πολιτισμού κατά αστυνομικών των ΜΑΤ που προκάλεσαν το σοβαρό τραυματισμό του Διαμαντή Ματζούνη.

Τότε ήταν που άλλαξε η ατζέντα κα μαζί με αυτή και το δόγμα της αστυνομίας και της κυβέρνησης που από αμυνόμενο- μετατράπηκε σε επίθεση. Ούτε κοινός προβοκάτορας θα υλοποιούσε τέτοιου είδους ενέργειες. Γι αυτό και σήμερα, σε επίπεδο πολιτικού συμπεριφορισμού τουλάχιστον, η επίθεση ταιριάζει στο προφίλ Μαζιώτη. Οι δύο νεκροί, βγάζουν από τη γωνία του ρινγκ την χρυσή αυγή κι εκεί που πολιτικά βρισκόταν κολλημένη στα σχοινιά, τώρα βρίσκει ανάσες και περιθώρια για μια βαμπιρικής μορφής νεκρανάσταση. Μέσα από το αίμα των δύο μελών της.