Από τα εξεταστικά κέντρα στα… εκλογικά!

Περίεργο και αυτό το συναίσθημα πάντως, για τους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις.

Στις ίδιες αίθουσες που καλούνται να «κριθούν» για το μέλλον τους, καλούνται να ψηφίσουν και για το μέλλον της χώρας τους στην Ευρώπη. Ναι, πολλά παιδιά έχουν κλείσει το 17ο έτος της ηλικίας τους, άρα ψηφίζουν.

Αναμφίβολα, αυτή η περίοδος είναι σίγουρα μία αγχωτική εμπειρία για όλη την οικογένεια. Οι περισσότεροι έφηβοι νιώθουν άγχος και πίεση καθώς, δυστυχώς, το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιβάλλει να επιστρατεύσουν όσα διδαχθήκανε όλη τη χρονιά αυτές τις συγκεκριμένες μέρες και να ικανοποιήσουν αρχικά τις προσδοκίες τους και κατά δεύτερον τις προσδοκίες γονιών και καθηγητών. Ναι, ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ όντας γονέας.

Και τί μας έλεγαν οι ειδικοί όλες αυτές τις μέρες; Οι γονείς να έχουμε όλη την προσοχή μας στραμμένη στα παιδιά, για να αντιληφθούμε εγκαίρως τυχόν συμπτώματα άγχους, που πιθανόν να εκδηλώσουν τα παιδιά μας. Μας έδιναν πρακτικές συμβουλές, για να διαχειριστούμε αυτές τις καταστάσεις. Και τα παιδιά να αποφεύγουν αρνητικές σκέψεις, να οργανώνουν σωστά το χρόνο τους, να αποφεύγουν σύγκριση γνώσεων με συμμαθητές.

Εύκολο να τα ακούς, ακόμη πιο εύκολο να τα διαβάζεις, ο καθένας ξέρει πώς βιώνει αυτήν την περίοδο που είναι η αρχή μιας άλλης επίσης στρεσογόνας. Αυτής της επόμενης μέρας των αποτελεσμάτων. Της καινούργιας ζωής, γιατί κακά τα ψέματα τότε ξεκινούν και τα «δύσκολα». Και σαφώς δεν αναφέρομαι στην «επιτυχία» ή «αποτυχία» στις πανελλαδικές. Άλλωστε, ο καθένας βρίσκει το δρόμο του αρκεί να το θέλει. Αναφέρομαι στο μετά των σπουδών, που πτυχιούχοι και μη βρίσκονται στην ίδια θέση αναζήτησης εργασίας.

Γι’ αυτήν την Ευρώπη καλούνται να ψηφίσουν και οι 17αρηδες, για ακόμη λίγο μαθητές και μαθήτριες. Για τους εκπροσώπους της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη. Μία Ελλάδα που θα τους δώσει ευκαιρίες να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά στον τομέα που θα επιλέξουν. Αρκεί να μπορούν. Στοιχεία δείχνουν πως η ανεργία στη χώρα μας μειώνεται. Εξαιτίας των εποχικών εργαζόμενων όμως. Διότι, μία μικρή έρευνα αν κάνει κάποιος θα διαπιστώσει πως η ανεργία, ιδίως πτυχιούχων στις ηλικίες 22 με 28, καλπάζει. Κι όχι επειδή είναι οι νέοι του «καναπέ», αλλά γιατί δεν βρίσκουν μία θέση απασχόλησης πάνω στο αντικείμενο σπουδών τους ή αν βρουν οι μισθοί θα είναι πολύ χαμηλοί που σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στους κόπους χρόνων στα φοιτητικά έδρανα.

Έτσι ίσως εξηγείται και γιατί απέχουν οι νέοι από τις εκλογικές διαδικασίες, πόσο μάλλον από τις ευρωεκλογές, συγκριτικά με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες. Σύμφωνα με τους αναλυτές αυτό οφείλεται σε έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά και στην έλλειψη επικοινωνίας που προτιμούν οι νέοι. Τώρα θα μου πείτε τόσο αγώνα έκαναν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί και οι υποψήφιοι μέσα από τα social media. Το αποτέλεσμα στην κάλπη θα δείξει αν τους έπεισαν...