Κλέφτες του χρόνου!
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΠΩΛΙΝΑΘεωρείται πολύ σημαντικός. Τόσο, που αν υπήρχε χρηματιστήριο χρόνου, θα είχαμε επενδύσει όλοι. Αν είχε εφευρεθεί τράπεζα χρόνου, θα είχαμε φροντίσει να κάνουμε αποταμίευση όλοι.
Οι νεότεροι βιάζονται να κυλήσει γρήγορα, οι μεγαλύτεροι φοβούνται ότι τελειώνει κι όσοι βρίσκονται στην ενδιάμεση κατάσταση, οι μεσήλικες, όπως εγώ, τρέχουν να τον προλάβουν γιατί ποτέ δεν φτάνει για όλα.
Μας έχουν μάθει, πως κάθε δευτερόλεπτο, είναι πολύτιμο και δεν γίνεται να αφήνουμε τις μέρες μας να περνούν άσκοπα, ούτε να χαραμίζουμε τις ώρες μας σε πράγματα χωρίς ουσία.
Κι όλοι αυτοί που μας χασομερούν και μας τρώνε το χρόνο, καλό είναι να τους κρατάμε μακριά. Είναι οι κλέφτες του χρόνου μας και το πρέπον είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να τους αποφεύγουμε.
Και κάπου εδώ ας αναλογιστούμε:
Τελικά τι είναι ο χαμένος χρόνος; Μήπως είναι ένα παραμύθι; Μήπως για να τον κερδίσουμε πρέπει να τον ξοδέψουμε, να τον χάσουμε, να τον αφήσουμε να περάσει.
Έχουμε βάλει σε μια σειρά, τις υποχρεώσεις, τη δουλειά, την οικογένεια, τους φίλους και πασχίζουμε να τα προφτάσουμε όλα, μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, από το οποίο, εννοείται, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ούτε για λίγο, γιατί μετά δεν θα φτάσει το 24ωρο για τα πάντα.
Οπότε δεν είναι δυνατόν να χαζεύουμε δεξιά κι αριστερά, πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να τελειώνουμε με όσα είναι σημαντικά κι αν μείνει χρόνος μετά ... βλέπουμε. Ας κάνει τότε ο καθένας ότι θέλει. Αρκεί να φροντίσει να έχει κι ένα νόημα, κοινώς να περάσει τον ελεύθερο του χρόνο εποικοδομητικά.
Κάπου δηλαδή… ώπα όμως!
Κι ας μην τα προλάβω όλα, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Κι επιτέλους που το κακό να αρχίσω να απολαμβάνω λίγο περισσότερο όσα με κάνουν να νιώθω όμορφα;
Λες και ξέρουμε πόσο χρόνο έχουμε ακόμη. Λες και κάποιος μας έχει πει πόσος μας μείνει μέχρι να μας τελειώσει και να τον χάσουμε οριστικά.
Και δεν λέω να τα «γράψουμε» όλα και να αρχίσουμε από αύριο να κάνουμε ότι μας καπνίσει. Αλλά βρε αδερφέ, άσε να περάσω την ώρα μου και με το τίποτα. Που και που κι αυτό χρειάζεται.
Η ουσία του κερδισμένου χρόνου, είναι ο χαμένος χρόνος. Αυτός, που τον έχεις επενδύσει σε ότι πραγματικά σε ευχαριστεί. Ακόμη κι αν βρεθούν κάποιοι να σου πουν πως άφησες τον χρόνο σου να περάσει ανεκμετάλλευτος, μην δώσεις σημασία. Το παν είναι εσύ να είσαι ικανοποιημένος.
Κι εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως, εμένα πραγματικά με ευχαριστεί να βάζω πλυντήρια στον ελεύθερο μου χρόνο, μου αρέσει η μυρωδιά των φρεσκοπλυμένων ρούχων. Δεν υπάρχει όμως καμία περίπτωση να σιδερώσω. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Ναι, για αυτό τόσος πρόλογος! Μισώ το σιδέρωμα!! Εσείς, έχετε ποτέ σκεφτεί πως "επενδύετε" τον χρόνο σας;