Εχθρός ... επικεφαλής

Δύσκολο πράγμα να είσαι θετικός άνθρωπος. Τώρα βέβαια και με τα  όσα γίνονται κάθε μέρα γύρω μας, αν είσαι και αισιόδοξος σε λένε και ... λοξό, το λιγότερο.

Κάθομαι και κάνω ταμείο της ημέρας, που τελειώνει. Σάββατο βράδυ, αραχτη στον καναπέ, με τα φώτα σβηστά και τη λάμπα του δρόμου να σπάει το σκοτάδι.

Μπορώ να φτιάξω ολόκληρη λίστα με όσα μου δίνουν το δικαίωμα να γκρινιάξω και να κλαφτώ για σήμερα. Θα πάρω και κανένα τηλέφωνο, να τα πω κάπου να ξεδώσω, κι όλα καλά.

 " Ναι καλά, κοπελιά, με αυτό το πλευρό κοιμήσου..." , θα πει η φωνή της λογικής.

Η αλήθεια είναι πως αν, για παράδειγμα, σπάσεις ένα ποτήρι, έχεις δύο επιλογές. Να κλάψεις ή να γελάσεις. Ότι κι αν κάνεις το ποτήρι, σπασμένο θα ναι.

Έτσι συμβαίνει και με όσα μας συμβαίνουν. Μερικές φορές, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο που τα βλέπουμε.

Ο εχθρός, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές,  είναι μέσα στο κεφάλι μας. Άντε μετά να τον πολεμήσεις. Άντε και τα έβαλες με τον εαυτό σου. Εσύ vs Εσύ.

Στο τέλος, ποιος νικά; Θα σου πω, μην μείνεις και με την απορία. Αυτός που θα επιλέξεις θα νικήσει. Γιατί τελικά όλα, είναι θέμα επιλογής.

Έχω φίλους,  που έχουν επιλέξει την αισιόδοξη ματιά στη ζωή. Που τίποτα δεν βρήκαν εύκολο και τίποτα  δεν  τους χαρίστηκε. Αντίθετα όλα τους πήγαν στραβά, ή σχεδόν όλα. Μέσα σ' αυτή τη ...στραβωμάρα όμως, βρίσκουν τον τρόπο και ανθίζουν. Βρίσκουν τη δύναμη και χαμογελούν. Βρίσκουν μια καλή κουβέντα για τους άλλους που τα προβλήματά τους, είναι ίσως μικρότερα, ασήμαντα, μέχρι και ανύπαρκτα. Γιατί έχουμε τον τρόπο εμείς, οι λιγότερο αισιόδοξοι, να σκαρώνουμε και προβλήματα εκεί, που ίσως δεν υπάρχουν.

Αυτοί που από επιλογή στέκονται στο φως, που με τη δύναμη του μυαλού τους νικούν το σκοτάδι  είναι οι ήρωές μου. Τους θαυμάζω.

Πετώ τη λίστα γκρίνιας.

Πω ρε φίλε, τη φανταστική μέρα η σημερινή!! Στο χέρι μας είναι να φτιάξουμε και το αύριο με φως και χρώμα...