Πόσο απέχουμε από το αυτονόητο;

Πόσο δύσκολο είναι να πειστούμε ότι οφείλουμε ως πολίτες να είμαστε συνεπείς ως προς τις υποχρεώσεις μας;

Πόσο μακρινό φαντάζει το ότι η δημόσια διοίκηση πρέπει να είναι διαφανής ως προς τις αποφάσεις της και συνεπής ως προς τις δεσμεύσεις της;

Γιατί θα πρέπει να γίνεται ολόκληρη συζήτηση για το εάν όσοι εργάζονται στο δημόσιο τομέα θα πρέπει να έχουν και τα αντίστοιχα προσόντα;

Ποιος μπορεί να δώσει εξήγηση πώς γίνεται σε ένα υπερτροφικό δημόσιο να υπάρχουν πάντοτε ελλείψεις προσωπικού και οι πολίτες να στήνονται σε ουρές για να εξυπηρετηθούν, αν τελικώς εξυπηρετηθούν;

Πώς γίνεται να έχουν μειωθεί δραστικά οι μισθοί, αλλά οι τιμές στα βασικά καταναλωτικά προϊόντα και στις υπηρεσίες να παραμένουν αμετάβλητες;

Ποιος ο στόχος της υπερφορολόγησης, όταν οι πολίτες στην πλειονότητά τους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν;

Πώς εξηγείται η φοροδιαφυγή, όταν όλοι ομνύουν στην πάταξή της;

Ποια η έννοια της απονομής δικαιοσύνης, όταν για την πιο απλή υπόθεση χρειάζονται πέντε και δέκα χρόνια για να τελεσιδικήσει;

Πώς γίνεται κάθε χρόνο να ξεκινά η σχολική χρονιά με κενά στο διδακτικό προσωπικό και χωρίς να έχει επιλυθεί το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών;

Ποιος μπορεί να εξηγήσει σε έναν ασθενή ότι δεν μπορεί άμεσα να κάνει τις εξετάσεις του επειδή το πανάκριβο μηχάνημα χάλασε ή το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί;

Για όλα αυτά φταίει αποκλειστικά η οικονομική κρίση ή μήπως συνέβαιναν και τις «καλές» εποχές;