Εκ-λογικά

Πόσες φορές έχουμε παρασυρθεί από τη διαφήμιση, τη μόδα ή την παρέα και έχουμε διαλέξει κάτι που μετά από λίγο καιρό μας φαίνεται από αδιάφορο, άχρηστο, ακόμα και  αποκρουστικό; Αλλά και πόσες φορές έχουμε παραμείνει πιστοί σε κάτι από συνήθεια, παρότι αναγνωρίζουμε ότι είναι βαρετό και ξεπερασμένο;

Μήπως κάποιοι θα ήθελαν να ψηφίζουμε με αυτόν τον τρόπο ή ακόμα και να απέχουμε από τις εκλογές, παρορμητικά και συναισθηματικά; 

Να παρασυρόμαστε από υποσχέσεις και παροχολογίες, να συσπειρωνόμαστε γύρω από συνθήματα και βερμπαλισμούς, να φοβόμαστε τη διαφορετική άποψη, να οργιζόμαστε με τους αντιπάλους, να φοράμε κομματικά γυαλιά, να νιώθουμε άλλοτε τιμωροί, άλλοτε ρυθμιστές και άλλοτε στρατιώτες; Ή ακόμα και να αγανακτούμε λέγοντας, ας κάνουν ό,τι θέλουν, εγώ δεν θα στηρίξω κανέναν τους, αδιαφορώ... 

Παρακολουθώντας την προεκλογική στρατηγική των κομμάτων, τις τοποθετήσεις των αρχηγών και των υποψηφίων τους, διαπιστώνω για μία ακόμα φορά πως όσο πλησιάζει η μέρα της κάλπης τόσο απευθύνονται στο συναίσθημα του ψηφοφόρου και όχι στη λογική. Σκηνικό πόλωσης ξανά, με τα γνωστά εκβιαστικά διλήμματα που χρησιμοποιεί η κάθε παράταξη, με οξείες επιθέσεις κατά των αντιπάλων και με τη φανερή ή καλυμμένη επισήμανση πως το όποιο αποτέλεσμα θα έχει χαρακτήρα εθνικών εκλογών. Σαν να εκβιάζεται η ψήφος μας για κάτι άλλο, να μη μετρήσει μόνο ως επιλογή τοπικών αρχόντων και ευρωβουλευτών. Σαν να είναι προαποφασισμένο το μήνυμα που θέλουν να λάβουν από την κάλπη, ακόμα κι αν οι ψηφοφόροι ήθελαν να στείλουν κάποιο άλλο ή απλά να ψηφίσουν εκείνους που θεωρούν καλύτερους. 

Ας ψηφίσουμε με ψυχραιμία, ωριμότητα και σύνεση. Ας επιλέξουμε εκείνους που πραγματικά θεωρούμε ότι αξίζει να μας εκπροσωπούν στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Ας ζυγίσουμε καλά μέσα μας ποιους θέλουμε να αντιπροσωπεύουν τη χώρα μας στα έδρανα της Ευρωβουλής. Ας δώσουμε στην ψήφο μας το όποιο μήνυμα, αρκεί να είναι αυτό που πιστεύουμε και θέλουμε εμείς και όχι εκείνο που θέλουν οι άλλοι να εισπράξουν.