Μητέρα Κυριακής Γρίβα στον ΑΝΤ1: Θέλω να την μυρίσω, χάνω τη μυρωδιά της (βίντεο)
Στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Το Πρωινό» μίλησε η μητέρα της Κυριακής Γρίβα, ζητώντας δικαίωση για το παιδί της.
Η γυναίκα, η οποία νοσηλεύτηκε πρόσφατα είπε: «δεν είμαι και πολύ καλά, έχω βγει από την Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου με βαριά αγωγή».
Εξέφρασε και πάλι την επιθυμία της να είχε κοντά το παιδί της, λέγοντας: «θέλω να την αγκαλιάσω, την μυρίσω, χάνω τη μυρωδιά της» και περιέγραψε πως, κάθε βράδυ "πηγαίνει" το χέρι της στο κινητό της, για να της στείλει μήνυμα.
Ζήτησε απο τις Αρχές και τους Εισαγγελείς, να ολοκληρώσουν τις έρευνές τους και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τη γυναικοκτονία του παιδιού της, ενώ σύμφωνα με πληροροφορίες της Κέλλυς Χεινοπώρου, το πόρισμα της ΕΔΕ για τις ευθύνες των αστυνομικών, επεστράφη λόγω ελλείψεων.
«Πηγαίνω και χαϊδεύω τα μάρμαρα και λέω ‘το παιδί μου είναι εδώ μέσα’», είπε σε σπαρακτικό τόνο η γυναίκα, ζητώντας κατανόηση και δικαίωση για το παιδί της.
Όπως είπε η κόρη της, «θυσιάστηκε για να βγουν κι άλλες γυναίκες να μιλήσουν, γιατί χρειάστηκε πολύ θάρρος για να βγει και να μιλήσει για τον κακοποιητή της».
«Είστε ένα πρόσωπο συμβολικό για εμάς», είπε η ρεπόρτερ του ΑΝΤ1 στη μητέρα της Κυριακής Γρίβα.
Ολόκληρη η απάντηση –εξομολόγησή της:
«Το ξέρω… Το καταλαβαίνω. Δυστυχώς όμως, δυστυχώς. Δυστυχώς, δεν θα ήθελα να συμβεί αυτό με τίποτα. Κάθε πρωί θέλω να της στείλω ένα μήνυμα, να της λέω, «καλημέρα». Πόσες φορές πήγε το δάχτυλο μου εκεί, στο τηλέφωνο της, να την πάρω τηλέφωνο, πολλές φορές…
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα πήγαινα σε εκείνη την Κυριακή που είχα πάει στο σπίτι της και μου έφτιαξε καφέ. Ήταν ο πιο ωραίος καφές που είχα πιει ποτέ στη ζωή μου. Εύχομαι να τελειώσει εδώ, να ήταν το παιδί μου το τελευταίο, το τελευταίο θύμα, η τελευταία γυναίκα. Να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της. Θέλω να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της! Καμία άλλη μάνα! Καμία άλλη μάνα, γιατί μόνο οι μανούλες καταλαβαίνουν, μόνο οι μαμάδες καταλαβαίνουν πόσο πολύ πονάει, πονάει πολύ…
Πονάει πολύ, παρά πολύ να «χάνεις» το παιδάκι σου… Θα ήθελα πολύ να την αγκαλιάσω… Γιατί ήταν αδυνατούλα και μικρούλα και θέλω να την αγκαλιάσω, να τη μυρίσω… Να τη μυρίσω θέλω, χάνω την μυρωδιά της. Παρακαλώ κάθε βράδυ την Παναγία, κάθε βράδυ παρακαλάω την Παναγία να μου την στείλει στον ύπνο μου έστω για ένα λεπτό…
Έστω για ένα λεπτό να μου πει, «μανούλα, δεν πόνεσα, ρε μαμά, δεν πόνεσα, δεν πόνεσα μαμά και νιώθω γαλήνη εδώ που είμαι, γιατί είμαι στην αγκαλιά της Παναγίας και προσέχω πολλά παιδάκια εδώ».
Μόνο μια μανούλα μπορεί να καταλάβει. Το πρώτο πράγμα όταν γεννιέται ένα παιδί, το πρώτο πράγμα που αναγνωρίζεις, που στο δίνουν στην αγκαλιά σου, είναι η μυρωδιά της. Η μυρωδιά της και το κλάμα της. Αυτά δεν θέλω να τα ξεχάσω ποτέ.
Θέλω να πω για αυτούς τους αστυνομικούς, για αυτούς εισαγγελικούς λειτουργούς, όποιοι κι αν αυτοί, να κάνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα, να κάνουν γρήγορα, να ανακουφιστώ τουλάχιστον. Να πω ότι τελείωσε. Πηγαίνω και χαϊδεύω τα μάρμαρα και λέω, «το κοριτσάκι μου, το παιδάκι μου είναι εδώ μέσα». Γιατί το παιδί μου να είναι εκεί; Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να τη βοηθήσει;
Εγώ αυτή τη στιγμή δεν είμαι και πολύ καλά, έχω βγει από το νοσοκομείο, την Ψυχιατρική Κλινική, είμαι με βαριά φάρμακα και αγωγή. Θυσιάστηκε για να μιλήσουν κι άλλες γυναίκες να πάρουν παραδείγματα. Να φοβηθούν, να πουν ότι, να μην μου συμβεί κι εμένα το ίδιο και να βγουν να μιλήσουν. Γιατί χρειάζεται πολύ θάρρος για μια γυναίκα να βγει και να καταγγείλει τον κακοποιητή της».
Χανιά: 2χρονο αγοράκι κλειδώθηκε μέσα σε αυτοκίνητο
Βελεστίνο: Πέρασε με το τρακτέρ πάνω από συγχωριανό του!
Κωνσταντινούπολη: Η επέτειος της Άλωσης, ο Μπαχτσελί και η ενόχληση για την Αγία Σοφία
