Τα drones του Πούτιν και ο πανικός του ΝΑΤΟ
ΑΝΔΡΙΚΑΚΗ ΜΑΡΙΑτης Μαρίας Ανδρικάκη
Δύο μόλις ημέρες μετά το κλείσιμο του διεθνούς αεροδρομίου της Κοπεγχάγης, τέσσερα αεροδρόμια στη Δανία αναστέλλουν τη λειτουργία τους, μετά από εμφάνιση drones σε διάφορα σημεία της χώρας. Ένα από αυτά, μάλιστα, αποτελεί έδρα των μαχητικών F-16 και F-35 της δανέζικης πολεμικής αεροπορίας, ενώ ένα ακόμα χρησιμοποιείται ως στρατιωτική βάση.
Οι αρχές ανακοινώνουν ότι εντοπίζονται ομοιότητες μεταξύ των δυο περιστατικών και ότι διεξάγουν έρευνα μεγάλης κλίμακας για να εντοπίσουν ποιος κρύβεται πίσω από αυτά. Προειδοποιούν για συστηματική υβριδική απειλή και βάζουν τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού, χωρίς να αποκλείουν την ενεργοποίηση του Άρθρου 4 του ΝΑΤΟ. Ο Δανός υπουργός Δικαιοσύνης αναφέρει, λίγη ώρα αργότερα, ότι πλέον τα σαμποτάζ και οι κυβερνοεπιθέσεις είναι ένα μόνο μέρος των υβριδικών επιθέσεων, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν κάπως τα περιστατικά αυτά, για να μην αναγκαστούν να μιλήσουν ανοιχτά για επίθεση σε νατοϊκά εδάφη – άρα και υποχρέωση της Συμμαχίας να απαντήσει. Οι Νορβηγοί δεν συσχετίζουν τα περιστατικά, ενώ και η Πρωθυπουργός της Δανίας κρατά πιο επιφυλακτική στάση. Μόνο ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, μιλά ξεκάθαρα για επιθέσεις που «θυμίζουν τη στρατηγική του Πούτιν», παρά τα όσα δεν λένε οι εταίροι του στη Γηραιά Ήπειρο.
Την ίδια ώρα, οι χώρες της Βαλτικής παραμένουν σε επιφυλακή. Η Λιθουανία, η Εσθνία και η Λιθουανία, συνορεύοντας τόσο με τη Ρωσία όσο και με τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ, στο κέντρο της Ευρώπης, ζητούν από τις συμμαχικές δυνάμεις εγγυήσεις και την παραμονή των Αμερικανών στρατιωτών στην περιοχή. Είναι το Καλίνινγκραντ, εξάλλου, που φοβούνται οι ειδικοί, καθώς, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, μπορεί εύκολα να απειλήσει πληθώρα ευρωπαϊκών χωρών.
Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι όντως πρόκειται για ρωσικά drones. Δεν μπορεί κανείς να πει, τουλάχιστον όχι ακόμα, με ασφάλεια αν τα drones «πέταξαν» από ρωσικό έδαφος – ή συμμαχικό της Ρωσίας – ή αν πρόκειται για δράση εκ των έσω. Αυτό που φαίνεται, πάντως, είναι ένα ΝΑΤΟ ξεπνεωμένο, που προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις, που επιχειρεί την ενίσχυση της Ανατολικής του Πτέρυγας τρία χρόνια μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και που, ταυτόχρονα, προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες, ώστε να μην οδηγηθεί σε επιχείρηση μεγάλης κλίμακας ενάντια στη Ρωσία του Πούτιν.
