Τέμπη: Παλινωδίες όπως λέμε... αντιφάσεις!

Αν δεν επρόκειτο για μία σιδηροδρομική τραγωδία με 57 νεκρούς τότε οι παλινωδίες που καταγράφονται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το πόρισμα της κατά τα άλλα αρμόδιας επιτροπής (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) που θα έριχνε φως στα αίτια, τότε σίγουρα τα γέλια που προκαλούνται θα ήταν τόσο δυνατά που θα μας επέτρεπαν όλους να ξεχάσουμε ακόμη και σοβαρά καθημερινά προβλήματα. Διότι παλινωδία τι σημαίνει… Η με νέα ωδή, τραγούδι δηλαδή, αναίρεση του περιεχομένου προηγούμενης ωδής. Άλλωστε χαρακτηριστική έχει μείνει στην ιστορία η «παλινωδία του Στησιχόρου» με την οποία ο ποιητής Στησίχορος εγκωμίασε την ωραία Ελένη όταν σε προηγούμενη ωδή του όμως την εξύβριζε.

Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με ερωτήματα που ψάχνουν απαντήσεις πλέον των δύο χρόνων και ευθύνες που γίνονται μπαλάκι αντί να ξεκαθαρίζει το τοπίο για να αποδοθεί δικαιοσύνη κυρίως στη μνήμη των θυμάτων αλλά και να διαπιστωθεί τι και κυρίως ποιοι έφταιξαν ώστε να αποφευχθεί όχι σύγκρουση, αλλά οποιαδήποτε βλάβη στον ελληνικό σιδηρόδρομο από εδώ και στο εξής.

Ακόμη και εμείς οι δημοσιογράφοι που προσπαθούμε με τον σεβασμό που αρμόζει σε μία τέτοια υπόθεση, την προσοχή και την αντικειμενικότητα να βοηθήσουμε ώστε να μην μείνει οποιαδήποτε σκιά, αδυνατούμε να εντοπίσουμε ανάμεσα σε όλο αυτό το αλαλούμ, το απόλυτο μπάχαλο και την ασυνεννοησία, οποιεσδήποτε μικρές ή μεγάλες αλήθειες προκύπτουν. Βιώνουμε το δυστύχημα από την αρχή ξανά και ξανά, με τα ίδια γιατί, τον ίδιο πόνο και προσέξτε χωρίς να είμαστε γονείς ή συγγενείς αυτών που ταξίδευαν προς το θάνατο. Αν βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτών των ανθρώπων που ανεβαίνουν το δικό τους Γογλοθά από τη μοιραία νύχτα της 28^ης Φεβρουαρίου του 23, τότε η απόγνωση μοιάζει απύθμενη.

Η παραίτηση Χρήστου Παπαδημητρίου ήρθε σε μια στιγμή που υποτίθεται έβγαιναν κάποια συμπεράσματα για τα αίτια της πυρόσφαιρας που ακολούθησε της φονικής σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών. Τι ξέραμε μια βδομάδα πριν. Ότι τα έλαια σιλικόνης δεν ευθύνονται για το «μανιτάρι» φωτιάς κι ότι μία «άγνωστη» εύφλεκτη ουσία προκάλεσε τον όλεθρο. Ακολούθησαν βέβαια άλλα πορίσματα που κατέληγαν στο ότι ναι! τα έλαια σιλικόνης θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία τέτοια έκρηξη και φωτιά. Και περιμέναμε, περιμένουμε, το Εθνικό Μετσόβειο Πανεπιστήμιο να δώσει απαντήσεις σε αυτό. Κι έρχεται ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών, του αρμόδιου δηλαδή φορέα για τη διερεύνηση τόσο σοβαρών ατυχημάτων στην Ελλάδα και αναιρεί αυτά που έλεγε σε μία παρουσίαση που όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του. Και όταν γράφω, όλοι μας, εννοώ, όλοι, ή αν θέλετε όλη η Ελλάδα. Μόνο που ο Χρήστος Παπαδημητρίου μέσα σε λίγες ώρες, είπε τα πάντα και τα αναίρεσε, δημιουργώντας σύγχυση, απογοήτευση, θυμό, προκαλώντας ερωτήματα για τη σύσταση της επιτροπής, τη λειτουργία της, την αξιοπιστία της. Και μετά οι αποκαλύψεις έρχονταν η μία μετά την άλλη. Άνθρωποι που ουδεμία σχέση είχαν με την επιτροπή λειτουργούσαν ως συνδετικός κρίκος με πανεπιστήμια του εξωτερικού που υποτίθεται ότι έκαναν πρσομειώσεις του δυστυχήματος που όμως δεν έκαναν, έδιναν οδηγίες για να γίνουν προσομειώσεις στη χώρα μας, που όμως ουδέποτε έγιναν.

Δεν μου αρέσει η έννοια του ισοπεδισμού. Όχι δεν πρέπει. Σίγουρα δεν πρέπει να ακυρώσουμε την όποια δουλειά έχει γίνει από αυτήν την επιτροπή 18 μήνες τώρα. Και σίγουρα υπάρχουν ικανοί που συμμετέχουν και σε αυτήν την επιτροπή και γενικά εκεί έξω, υπεύθυνοι και κυρίως αποφασισμένοι να εργαστούν πάνω στα δεδομένα που έχουν και σε αυτά που θα προκύψουν ώστε σαν μια καλοδουλεμένη μηχανή θα ξετυλίξει το κουβάρι της τραγωδίας και θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό θέλουν οι πολίτες, έτσι μόνο θα ηρεμήσουν οι 57 ψυχές που χάθηκαν, έτσι μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για ένα κράτος δικαίου που λειτουργεί οργανωμένα μακριά από τις έννοιες της συγκάλυψης και της εργαλειοποίησης, δύο λέξεις που έχουν γίνει καραμέλα από τα κόμματα.