Στο “κενό” της ευρύτατης συναίνεσης…

Από την ημέρα ανακοίνωσης του ονόματος του Κώστα Τασούλα ως πρόταση της κυβέρνησης για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας γνωρίζαμε όλοι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

Ναι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδινε έμφαση στην ανάγκη αναζήτησης ευρύτατων συναινέσεων. Nαι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός θα ήθελε να έχει και σε αυτή τη φάση τουλάχιστον το ορόσημο των 180 ψήφων. Το γεγονός όμως ότι η αντιπολίτευση έβλεπε τον κ. Τασούλα ως μία γαλάζια επιλογή με σκοπό την εξασφάλιση εσωκομματικών ισορροπιών στο κυβερνητικό στρατόπεδο εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών οδηγούσε με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στον αριθμό 160 αυτών που και τελικά τον υποστήριξαν. Ήταν μετρημένα τα κουκιά.

Η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας συνέπεσε χρονικά σε μία από τις πιο μαύρες περιόδους της χώρας. Στη σκιά της εθνικής τραγωδίας με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη, ένα δυστύχημα το οποίο έχει τροφοδοτήσει εκτός από λύπη και με απογοήτευση, με οργή και θυμό την κοινωνία που εκτός από τον ΟΣΕ και την Hellenic Train θεωρούν υπεύθυνη και την κυβέρνηση για λάθος χειρισμούς, προσπάθειες συγκάλυψης και χειραγώγησης της δικαιοσύνης. Και ο 9ος εκλεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατηγορήθηκε ευθέως από την αντιπολίτευση και ορισμένους συγγενείς θυμάτων για απόκρυψη δικογραφιών που απεστάλησαν στη Βουλή, καταγγέλθηκε ως ένας θεσμικός που κάθε άλλο παρά βοήθησε στη διαλεύκανση της υπόθεσης και στην απόδοση πολιτικών ευθυνών.

Ένας πολιτικός όμως με μακρόχρονη κοινοβουλευτική διαδρομή, μεγάλη κυβερνητική εμπειρία παρά τους χαμηλούς τόνους που κρατά, ένας πολιτικός που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής τρεις φορές από το 2019 καταγράφοντας συντριπτική πλειοψηφία εκλογής σε αυτό το αξίωμα με ρεκόρ τις 283 ψήφους.

Αυτό που κυριαρχεί σε όλες τις συζητήσεις είναι αν θα καταφέρει τώρα να προάγει το διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ διαφορετικών πολιτικών παρατάξεων που διαφώνησαν από την πρώτη στιγμή με την υποψηφιότητά του και τον «άδειαζαν» σε κάθε περίπτωση. Και είναι βέβαιο ότι οι  πολλές κυβερνητικές προκλήσεις αλλά και οι κοινωνικές ανησυχίες είναι καθιστούν την αποστολή του νεοκλεγέντα Προέδρου της Δημοκρατίας ακόμη πιο κρίσιμη. Και οι χειρισμοί του όπως λένε πολιτικοί αναλυτές θα κρίνουν όχι μόνο την επιτυχή η μη πορεία του Κοινοβουλίου αλλά και την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Διότι αν βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με προκλήσεις από τα αντίπαλα στρατόπεδα η θητεία του δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.

Στις 13 Μαρτίου θα αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του και στο πέρασμα του χρόνου, της πενταετίας, θα κριθεί από την ιστορία, μακριά από συναισθηματισμούς ανάλογα με το πώς θα σταθεί στις προκλήσεις της εποχής του αλλά κυρίως τις επιπτώσεις που θα έχει η όποια παρέμβαση του επιτρέπει ο θεσμός στη χώρα.