Ελλάδα - Γερμανία: Μια “ραγισμένη” σχέση

?Στις 3 Οκτωβρίου γιορτάστηκε και στην Ελλάδα η «Ημέρα της γερμανικής επανένωσης», αλλά οι σχέσεις των δύο χωρών είναι χειρότερες παρά ποτέ. Όχι επιφανειακά, εκεί όλα είναι picobello (μτφ. «σε άψογη κατάσταση»).

Βαθιά, ουσιαστικά δεν υπάρχει σήμερα λειτουργούσα ελληνογερμανική σχέση.

Αθήνα και Βερολίνο αποφασίζουν χωρίς να ρωτούν η μία πλευρά την άλλη, ενώ οι Γερμανοί κατηγορούν την Αθήνα ότι αντιμετωπίζει το Βερολίνο με ένα σύνδρομο αντίστροφης αλαζονείας: αν οι Γερμανοί είχαν την αλαζονεία του “δανειστή” και της ισχυρότερης οικονομικά χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εγγυάτο την επιβίωσή μας τα χρόνια της χρεοκοπίας, στην μεταμνημονιακή εποχή η Αθήνα, λένε, φροντίζει σε όλους τους τόνους να δηλώνει ότι “δεν μας έχει ανάγκη”.

Φυσικά, παίζουν ρόλο και τα ζητήματα της τρέχουσας ατζέντας, όπως η απόφαση της Γερμανίας να επαναφέρει τους συνοριακούς ελέγχους και η επιμονή να ελέγξει η Αθήνα καλύτερα τις λεγόμενες δευτερογενείς ροές προσφύγων, που έχουν καθεστώς προστασίας στην Ελλάδα.

Το Βερολίνο μάς “χρεώνει” ότι στα εξοπλιστικά προγράμματα δεν γυρίσαμε καν τα μάτια μας προς τα εκεί ούτε συζητήσαμε μαζί τους, ακόμα και για προγράμματα που θα μπορούσαν να έχουν τεχνογνωσία (πχ. φρεγάτες ).

Υπάρχουν και προσωπικοί λόγοι αυτής της κακής χημείας: ο κ. Μητσοτάκης ουδέποτε ανέπτυξε καλή χημεία με τον διπλωματικό σύμβουλο του Σολτς, Γενς Πλέτνερ, όσο αυτός ήταν πρέσβης στην Αθήνα και μάλλον τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία.

Τις επόμενες ημέρες, οι δύο χώρες θα ανακοινώσουν την κατάργηση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, ενός θεσμού που «έφερε στη ζωή» η καγκελάριος Μέρκελ, για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας για ζητήματα απορριμάτων, τοπικής αυτοδιοίκησης κα.

Ο θεσμός αυτός παρήγαγε μηδενικό αποτέλεσμα, αλλά η κατάργησή του, που την επιθυμούν το Βερολίνο για λόγους προϋπολογισμού και η Αθήνα για λόγους συμβολικούς, θα εχει συμβολική σημασία σε μία χρονιά με μηδενικό αποτύπωμα στις σχέσεις Αθήνας - Βερολίνου.