Πρωτευουσιάνικα Aυγουστιάτικα σεργιάνια

Και όχι, δεν τα λέω αυτά γιατί και φέτος ξέμεινα τον Αύγουστο στην Αθήνα και προσπαθώ να μου"γλυκάνω το χάπι" από την αφόρητη μοναξιά. Τα λέω γιατί όποιος δεν έχει ζήσει το κέντρο της πρωτεύουσας τέτοιες μέρες απλά  χάνει.

Είναι ίσως ο μοναδικός μήνας που επιτρέπει το άρωμα από το αγιόκλημα να σεργιανίσει παντού ,ακόμη και στο κέντρο ,στην Ομόνοια και στο Σύνταγμα,όπου το καυσαέριο κτυπάει κόκκινο όλους τους μήνες του χρόνου.

Τον Αύγουστο πας παντού χαλαρά μέσα σε λίγα λεπτά. Το κορνάρισμα που ουσιαστικά δεν υπάρχει, είναι σαν παραφωνία στην ηρεμία των άδειων πλέον δρόμων.

Στα μέσα μαζικής μεταφοράς αισθάνεσαι άρχοντας !!!!Εσύ, ο οδηγός άντε και κανένας ακόμη ξεχασμένος όπως και εσύ.

Το πρωί, ακόμη και αν μένεις στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της πόλης, ακούς τζιτζίκια και πουλάκια σα να είσαι κάπου μακριά, πολύ μακριά.

Ψωνίζεις σε χρόνο dt. Δεν υπάρχουν ουρές, δεν θα σε σκουντήσει κανείς ,δεν ακούς γκρίνια και παράπονα πουθενά.

Η ραστώνη είναι το Α και το Ω όλες τις ώρες της ημέρας και κανένας δεν σου ταράζει την απόλυτη νιρβάνα στην όποια ζεις.

Πας σε ταβερνάκι ή σε μπαράκι ,στο σινεμά ή στο θέατρο και δεν χρειάζεται να κάνεις κράτηση. Είσαι ο απόλυτος βασιλιάς όπου βρεθείς.

Τα αστεία μεταξύ συναδέλφων και γειτόνων -αν υπάρχουν -είναι αυθεντικά χωρίς υπαινιγμούς και λοξά βλέμματα.

Οι γείτονες το πιθανότερο να έχουν φύγει όλοι. Τριγυρνάς όπως θες, παρκάρεις όπου θες ,φωνάζεις όποτε θες και κάθεσαι στο μπαλκόνι σου με ότι θες.

Και ….το Αυγουστιάτικο φεγγάρι φαίνεται πιο καθαρό ,πιο λαμπερό από το μπαλκόνι, την ταράτσα ,το δρομάκι και τα σκαλάκια της παλιάς πόλης.

Λατρεύω τα πρωτευουσιάνικα Αυγουστιάτικα σεργιάνια, μήπως είναι καιρός να τα ζήσεις και εσύ;