“Επιστροφή” Τσίπρα: Σενάριο ή απλώς ντόρος;

Λίγο πριν τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του συνεδρίου του κόμματος της Κουμουνδούρου που προγραμματίζεται για τον Μάιο και εν μέσω δημοσκοπήσεων που καταγράφουν συνεχιζόμενη πτωτική πορεία στο άλλοτε κυβερνών κόμμα, φουντώνουν όλο και περισσότερο σενάρια επί των σεναρίων για πιθανή επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Οι όλο και πιο συχνές εμφανίσεις του πρώην πρωθυπουργού, οι τοποθετήσεις και παρεμβάσεις του για τα εθνικά θέματα στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και την αριστερά, την οικονομία, την ασφάλεια στην Ευρώπη και την ακροδεξιά, από το ταξίδι του στην Αμερική δείχνουν πως η «μεγάλη» στιγμή ίσως να είναι πιο κοντά από ποτέ για τους ένθερμους υποστηρικτές του. Άλλωστε δεν είναι κρυφό ότι το περιβάλλον Τσίπρα μας προϊδεάζει για κάτι τέτοιο με τον ίδιο βέβαια ακόμη να μην ανοίγει τα χαρτιά του και να μην έχει πει το ναι δημόσια.

Αυτή η σεναριολογία πάντως προκαλεί και αμηχανία και εκνευρισμό. Η Κουμουνδούρου διατυπώνει αντιδράσεις πολύ προσεκτικά διατυπωμένες βέβαια, μένοντας προς το παρόν στην αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων των εμφανίσεων Τσίπρα. Από την άλλη η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πολιτικό παιδί του Αλέξη Τσίπρα, εξαπολύει ευθεία επίθεση στο πρόσωπό του, με δηκτικά σχόλια ακόμη και για τα αγγλικά του που χρησιμοποιεί για να κάνει διαλέξεις σε μια γλώσσα που δεν ξέρει σύμφωνα με την πρόεδρο της Πλέυσης Ελευθερίας.

Κι εδώ έρχονται οι πολιτικοί αναλυτές που προσπαθούν κι αυτοί να ερμηνεύσουν αν και πως μπορεί να γίνει η επιστροφή Τσίπρα. Θα υπάρξει ένα νέο κίνημα; Ένα νέο κόμμα που θα ξαναγεννηθεί από τη βάση του κατακερματισμένου ΣΥΡΙΖΑ στην κορυφή του οποίου θα τοποθετηθεί ένας πολιτικός που είχε απαξιωθεί από στελέχη του κόμματος μετά τις ευρωεκλογές; Δεν είναι λίγοι και αυτοί που εκτιμούν ότι πλέον ο Αλέξης Τσίπρας δεν «συγκινεί» ως αντισυστημικός, κάτι που φαίνεται πως πετυχαίνουν Κυριάκος Βελόπουλος και Ζωή Κωνσταντοπούλου που βάσει δημοσκοπήσεων έχουν απορροφήσει όλη την αντισυστημική διάθεση των πολιτών. Κάτι δηλαδή που είχε καταφέρει και ο Αλέξης Τσίπρας πριν το 2015 οπότε και ανέβηκε στην εξουσία.

Με ενδιαφέρον ακούγονται και οι τοποθετήσεις από την Κουμουνδούρου με τον Σωκράτη Φάμελλο να υπενθυμίζει πως ο Αλέξης Τσίπρας έκανε στην άκρη για να υπάρξει το νέο κύμα ΣΥΡΙΖΑ – δεν την χαρακτηρίζεις ως θετική στάση - και τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος να τον χαρακτηρίζει μεν πολιτικό κεφάλαιο του κόμματος χωρίς όμως ξεκάθαρα να τάσσεται σε αυτή τη φάση ούτε υπέρ ούτε κατά.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οποιαδήποτε συζήτηση περί επιστροφής Τσίπρα τώρα πια γίνεται κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες, σε ένα δημοσκοπικό χαοτικό τοπίο με το κόμμα να φλερτάρει μεταξύ πέμπτης και έκτης θέσης και μονοψήφια ποσοστά κοντά στο 6% πολύ πίσω από τη δεύτερη Ζωή Κωνσταντοπούλου που κινείται με αξιώσεις σε διψήφια ποσοστά συνεχώς αυξανόμενα. Άρα άγνωστο τι μπορεί να σκέφτεται το περιβάλλον Τσίπρα για την επιστροφή του.

Με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει αδύνατο να καταφέρει να συναθροίσει ποσοστά ΣΥΡΖΑ, Κασσελάκη, Βαρουφάκη, πιθανόν να καταφέρει σύμπλευση με Χαρίτση. Άρα μετρημένα τα κουκιά από τα αριστερά ίσως μία μικρή αλίευση ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ που επίσης δείχνει να μην του βγαίνει η αντιπολιτευτική πολιτική που ακολουθεί κόντρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και πάλι όμως, άνθρακας ο θησαυρός.