“Η σφαγή του Μονάχου”: Το μακελειό που άλλαξε για πάντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες (εικόνες)
Σεπτέμβριος 1972. Το Μόναχο φιλοξενεί τους θερινούς Ολυμπιακούς και στόχος των διοργανωτών είναι οι αγώνες να κυλήσουν τόσο ομαλά και θεαματικά, ώστε να σβηστεί μια για πάντα από τη μνήμη των φιλάθλων η ναζιστική προπαγάνδα που χαρακτήρισε τους αγώνες του Βερολίνου, 36 χρόνια νωρίτερα.
Η πρώτη εβδομάδα περνά χωρίς το παραμικρό πρόβλημα και αυτό που κάνει σε όλους εντύπωση είναι η χαλαρή ασφάλεια που επικρατεί, κατ' επιλογή, στο Ολυμπιακό Χωριό. Ενδεικτικό είναι ότι δεκάδες αθλητές έβγαιναν και έμπαιναν καθημερινά στο Χωριό χωρίς να παρουσιάσουν στους φρουρούς αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ταυτότητά τους. Μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου, οι αγώνες χαρακτηρίζονται απολύτως επιτυχείς.
Ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου (04.10 τοπική ώρα), όμως, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην και μια από τις πιο χαρακτηριστικές τρομοκρατικές επιθέσεις του προηγούμενου αιώνα αφήνει το στίγμα της στον αθλητισμό.
Οκτώ Παλαιστίνιοι, μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισβάλλουν στο Ολυμπιακό Χωριό και μπαίνουν στα δωμάτια Ισραηλινών αθλητών και προπονητών. Σκοτώνουν δύο άτομα που επιχειρούν να αποτρέψουν την επίθεση και στη συνέχεια συλλαμβάνουν και κρατούν ως ομήρους εννέα άλλους. Αίτημά τους να απελευθερωνούν 234 Παλαιστίνιοι που κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές.
Οι γερμανικές Αρχές βρίσκονται ξαφνικά σε πολύ δύσκολη θέση, ειδικά από τη στιγμή που οι όμηροι και τα πρώτα θύματα της επίθεσης είναι Ισραηλινοί. Προσφέρουν στους τρομοκράτες τεράστιο ποσό για να λήξει εκεί η ομηρία, ωστόσο η προσφορά δεν γίνεται αποδεκτή.
Η γερμανική αστυνομία προσπαθεί να βρει λύση πριν χαθούν κι άλλες ζωές και αποφασίζεται να σταλεί στο Ολυμπιακό Χωριό ομάδα αποτελούμενη από 38 στελέχη των δυνάμεων ασφαλείας. Η κατάσταση μυρίζει «μπαρούτι» και μέχρι τις 06.10, η αστυνομία δεν έχει καταφέρει το παραμικρό. Εκείνη την ώρα, οι τρομοκράτες αιτούνται να μεταβούν σε αεροδρόμιο μαζί με τους ομήρους προκειμένου να πετάξουν για Κάιρο. Οι δυνάμεις ασφαλείας κάνουν το αίτημα αποδεκτό και ετοιμάζουν σχέδιο ώστε να απελευθερώσουν τους ομήρους στο αεροδρόμιο.
Τρομοκράτες και όμηροι, όντως, μεταφέρονται στο Furstenfeldbruck που αποτελεί βάση του ΝΑΤΟ. Εκεί τους περιμένει αεροσκάφος τύπου Boeing 727, μέσα στο οποίο βρίσκονται 16 αστυνομικοί ντυμένοι ως κυβερνήτες και φροντιστές. Παράλληλα, σε διάφορα σημεία του αεροδρομίου έχουν ακροβολιστεί ελεύθεροι σκοπευτές, που όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν είχαν την παραμικρή εμπειρία και επελέγησαν με μόνο κριτήριο ότι τα Σαββατοκύριακα ανταγωνίζονταν στη σκοποβολή.
Η επιχείρηση η οποία ολοκληρώθηκε σαν σήμερα, 6 Σεπτεμβρίου του 1972, συνοδεύτηκε από παταγώδη αποτυχία. Κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών, έχασαν τη ζωή τους 15 άτομα και συγκεκριμένα εννέα αθλητές, πέντε τρομοκράτες και ένας αστυνομικός, με τον συνολικό απολογισμό να φτάνει τους 17 νεκρούς.
Από τους τρεις τρομοκράτες που επέζησαν, οι Mohammed Safady και Adnan Al-Gashey δολοφονήθηκαν αργότερα από τη Μοσάντ. Ο Αμπού Νταούντ πέθανε στη Δαμασκό της Συρίας στις 3 Ιουλίου του 2010, σε ηλικία 73 ετών, από νεφρική ανεπάρκεια.
Τραγική ειρωνία; Η «Σφαγή του Μονάχου», όπως ονομάστηκε, ένδεχομένως και να είχε αποφευχθεί αν οι Αρχές λάμβαναν σοβαρά υπ όψιν τους τις προειδοποιήσεις του ψυχολόγου Τζορτζ Σίμπερ. Πριν την έναρξη των αγώνων, οι διοργανωτές του είχαν ζητήσει να δημιουργήσει 26 σενάρια τρομοκρατίας που θα τους βοηθούσαν στο σχεδιασμό της ασφάλειας.
Στην "Κατάσταση 21" που σχεδίασε, προέβλεψε με ακρίβεια την εισβολή ένοπλων Παλαιστινίων στα καταλύματα που διέμενε η αποστολή του Ισραήλ, με σκοπό να σκοτώσουν και να κρατήσουν ομήρους, ώστε να απαιτήσουν την απελευθέρωση των φυλακισμένων τους από το Ισραήλ και να φύγουν από τη Γερμανία με ένα αεροπλάνο.
Οι διοργανωτές αρνήθηκαν να προχωρήσουν στην προετοιμασία για την "Κατάσταση 21" με δικαιολογία ότι οι αγώνες έπρεπε πάση θυσία να μην σημαδευτούν από έντονη αστυνομική και στρατιωτική παρουσία.
Πηγή: Wikipedia
