Με το βλέμμα στραμμένο στην έκδοση ομολόγου έως τέλος Ιουλίου

 Του Νίκου Ρογκάκου

Οι διαφαινόμενες θετικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, με την αποφυγή των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων και την εδραίωση μίας σταθερής Κυβέρνησης, αλλά και τα καλά νέα από το μέτωπο της ευρωπαϊκής οικονομίας οδηγούν τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων σε συνεχή πτώση, δίνοντας ανάσες στην οικονομία.

Η πτώση αυτή των ομολόγων δεν αποτελεί έκπληξη, αφού όλο το τελευταίο διάστημα η υποχώρηση είναι μεγάλη και έχουν πιάσει ιστορικά χαμηλά, ενώ το φλερτ του 10ετούς με το ψυχολογικό όριο του 2% και του 5ετούς με φράγμα του 1%, ενισχύει το αίσθημα της προσμονής για την επόμενη έκδοση, η οποία εκτός εντυπωσιακού απροόπτου θα πρέπει να αναμένεται το αργότερο ως το τέλος του μήνα.  

Έκδοση 7ετούς, 10ετούς ή 15ετούς ομολόγου ;

Σύμφωνα με πληροφορίες, όλα είναι έτοιμα για να… πατηθεί το κουμπί και ο δρόμος είναι στρωμένος, καθώς οι επενδυτές έχουν στείλει προ πολλού το μήνυμα στην Αθήνα ότι θα «μπουν» μαζικά. Με τη νέα έκδοση- πιθανώς 7ετούς χωρίς να αποκλείεται η έκπληξη ενός μακροπρόθεσμου ομολόγου- θα καλυφθεί το φετινό δανειακό πρόγραμμα, καθώς υπολείπονται μόλις 2 δις για να «κλείσει» ο κύκλος.  

Πηγές με άμεση γνώση της διαδικασίας σημειώνουν, ωστόσο, ότι επειδή το Φθινόπωρο θα είναι «περίεργο», θα είναι σαφώς πιο δύσκολο, λόγω των επικείμενων διαβουλεύσεων με τους Θεσμούς για το φετινό Προϋπολογισμό και τον απαιτητικό δημοσιονομικό σχεδιασμό του 2020, θα ήταν χρήσιμο να γίνει άλλη μία έκδοση- έστω με reopening- ως τα  μέσα Σεπτεμβρίου.  

Η προετοιμασία και η προσμονή για τις επόμενες κινήσεις στο πεδίο διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους γίνονται με φόντο την απρόσμενη διαμάχη για το εάν πρέπει, μπορεί ή απαιτείται να ζητηθεί μια προληπτική γραμμή στήριξης, ενδεχόμενο που δεν περιλαμβάνεται ούτε στο πρόγραμμα της Ν.Δ. ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχει, θεωρητικά, κάποιο όφελος από μια τέτοια επιλογή; Σε καθαρά τεχνικό επίπεδο κι αφού παραμεριστούν αστερίσκοι, υποσημειώσεις και προϋποθέσεις, άνθρωποι της αγοράς εκτιμούν ότι θα μπορούσε να λύσει προβλήματα για τις τράπεζες, χωρίς να προκαλέσει αναταράξεις στην αγορά ομολόγων.  Συγκεκριμένα, σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, μια πιστωτική γραμμή θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τα 15,7 δις του buffer και να πέσουν αυτά στα «κόκκινα» δάνεια.

Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; Ενδεχομένως ως collateral για την εφαρμογή των σχεδίων του ΤΧΣ και της ΤτΕ, δεδομένου ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχει πρόβλημα λόγω του ότι τα κρατικά ομόλογα βρίσκονται σε μη επενδυτική βαθμίδα. Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, μια τέτοια γραμμή θα επέτρεπε τη συμμετοχή στο QE- έστω στα απόνερα του- κι όπως εκτιμούν άνθρωποι της αγοράς, αυτό θα ήταν αρκετό για να μη διαταραχθεί το ευνοϊκό κλίμα στις αποδόσεις των ομολόγων. Υπάρχουν, όμως, πολλά «αλλά», που καθιστούν μια τέτοια συζήτηση άκαιρη ή και ζημιογόνα…