Θεραπεύτηκε φορέας του HIV
Το δεύτερο άτομο που παρουσιάζει σταθερή ύφεση στον ιό HIV-1, που προκαλεί το AIDS, μετά από χορήγηση αυξημένης θεραπείας και την πιθανότητα την πλήρη θεραπεία του, ανακοίνωσαν ερευνητές σε ιατρικό συνέδριο.
Δέκα χρόνια μετά την πρώτη επιβεβαιωμένη περίπτωση ανθρώπου μολυσμένου με τον HIV, ο οποίος θεραπεύεται από αυτόν, ο άνδρας που είναι γνωστός απλώς ως «ο ασθενής του Λονδίνου», δεν έχει σημάδια του ιού για σχεδόν 19 μήνες, σύμφωνα με το περιοδικό Nature.
Ο «ασθενής του Λονδίνου» είχε μολυνθεί από τον HIV το 2003 και το 2012 διαγνώσθηκε επίσης με λέμφωμα Hodgkin, μια μορφή καρκίνου του αίματος. Και οι δύο ασθενείς δέχθηκαν μόσχευμα του μυελού των οστών για τη θεραπεία του καρκίνου του αίματος, καθώς και βλαστοκύτταρα από δότες με σπάνια ανοχή που κρατά μακριά από το αίμα τον HIV, γνωστό ως CCR5.
«Η θεραπεία δεύτερου ατόμου με τη χρήση παρόμοιας προσέγγισης, μας δείχνει ότι ο ‘ασθενής του Βερολίνου’ δεν ήταν εξαίρεση», δήλωσε η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Ravindra Gupta. Η αντιρετροϊκή θεραπεία στην οποία υποβάλλεται το σύνολο σχεδόν των φορέων του ιού, παγκοσμίως, κρατά τον οργανισμό σε μια ισορροπία, δεν έχει όμως θεραπευτικές ιδιότητες.
«Αυτήν τη στιγμή ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον ιό είναι με φάρμακα που τον ‘καταπιέζουν’, τα οποία οι φορείς πρέπει να παίρνουν για όλη τους της ζωή. Αυτή όμως είναι πρόκληση για τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου εκατομμύρια άνθρωποι δεν λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία», είπε η ίδια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 37 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με τον ιό του HIV, μόνο όμως το 59% εξ αυτών λαμβάνει θεραπεία. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από ασθένειες που σχετίζονται με τον ιό.
Ανησυχία προκαλεί, την ίδια ώρα, ένα νέο στέλεχος του ιού, που αντιστέκεται περισσότερο στα φάρμακα. Όπως είπε η επικεφαλής των ερευνών, η ομάδα της έδωσε έμφαση στη μεταμόσχευση μυελού των οστών, διαδικασία επικίνδυνη και επίπονη, η οποία δεν αποτελεί επιλογή για τη θεραπεία του HIV. Η δεύτερη περίπτωση βελτίωσης και πιθανότητα θεραπείας, θα μπορέσει να ανοίξει στους επιστήμονες το δρόμο για τις επιλογές θεραπειών που μπορούν να έχουν.
