ΠΑΣΟΚ: Ανατολή ή... “δύση” του “πράσινου ήλιου”

Κακά τα ψέματα, έτσι όπως εξελίσσεται η συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ για την αρχηγία του κόμματος, αυτό που εισπράττουν  οι ψηφοφόροι του είναι ότι στόχος του «νέου» προέδρου είναι να εμπνεύσει το εκλογικό σώμα περισσότερο πως είναι ικανός να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι να συσπειρώσει τη βάση και να αυξήσει τα ποσοστά της παράταξης. Διότι, ναι μεν όλοι οι «μνηστήρες» αυτό-παρουσιάζονται ως χαρισματικές προσωπικότητες, που μπορούν να οδηγήσουν το κόμμα στην εξουσία, από την άλλη όμως προγράμματα διαφορετικά που να ανταποκρίνονται στα ώριμα αιτήματα του προοδευτικού χώρου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν ακούγονται.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που αμφισβητήθηκε από στελέχη τα οποία στέκονταν στο πλευρό του, εμφανίζεται αποφασισμένος να μην παραδώσει τα όπλα του. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως δεν σκέφτηκε να αποσυρθεί, παρά τη λάσπη που όπως ισχυρίζεται δέχεται, διευκολύνοντας έτσι τη διαδικασία διαδοχής του. Απεναντίας, κάνει λόγο για ασύμμετρη αντίδραση πρωτοκλασάτων συντρόφων του, που κάνουν "πασαρελα" όπως τονίζει, που δεν αναγνωρίζουν την πορεία του στο κόμμα, μία πορεία την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει επιτυχή, δεδομένων των χαμηλών ποσοστών που ανέλαβε.

Έτσι, στο δρόμο προς την εσωκομματική αναμέτρηση έχουμε από τη μία τον «στριμωγμένο» αρχηγό και από την άλλη τους σίγουρους αντιπάλους, που παλεύουν για την αρχηγική καρέκλα ψάχνοντας συμμαχίες και συσπειρώσεις στα μέλη του κομματικού μηχανισμού, τον οποίο όμως ξεκάθαρα ελέγχει ο Ανδρουλάκης.

Η Μιλένα Αποστολάκη δηλώνει έτοιμη για πρωθυπουργός ήδη, το ίδιο και η Άννα Διαμαντοπουλου που μπορεί να μην άνοιξε ακόμη τα χαρτιά της, ωστόσο μπήκε δυναμικά στην εσωκομματική σκακιέρα.

Ο Χάρης Δούκας υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, ο Παύλος Γερουλάνος εγκαινίασε ήδη πλατφόρμα ιδεών κι ανταλλαγής απόψεων με πολίτες, η Νάντια Γιαννακοπούλου δηλώνει έτοιμη να εκφράσει τα λαϊκά στρώματα στις λαϊκές γειτονιές, ο Μιχάλης Κατρίνης διεκδικει ρόλο στην πρώτη γραμμή.

Μήπως όμως όλοι τους θα έπρεπε να ανοίξουν τα αυτιά τους και να ακούσουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που επιμένουν να είναι ψηφοφόροι ενός κόμματος εξουσίας; Να προσπαθήσουν δηλαδή να εξηγήσουν γιατί, το κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, παραμένει τα τελευταία χρόνια εγκλωβισμένο σε στερεότυπα, που μοιάζουν αδιέξοδα; Να προσπαθήσουν να εξηγήσουν γιατί επιμένουν ως άκρως αντιΜητσοτακικοί εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη, αντί να επενδύουν στο κυβερνητικό παρελθόν του κόμματος. Να διαβάσουν και να αναλύσουν τα προβλήματα της κοινωνίας και να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις, που θα πείσουν ως εφαρμοσιμες και θα λειτουργήσουν ως σε ψηφοφορους της κεντροαριστερας.

Στο ερώτημα αν υπάρχει χρόνος μέχρι τον Οκτώβριο, για να δοθούν οι σχετικές απαντήσεις γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, η απάντηση είναι ναι. Αρκεί να καταλάβουν και οι υποψήφιοι πρόεδροι πως δεν έχουν χρόνο για χάσιμο και κυρίως για πασοκικά μαχαιρώματα. Να βρουν γιατί δεν «πουλάει» ο Νίκος Ανδρουλάκης και να βρουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, κεντρώα, φιλοευρωπαϊκά, που θα έχουν απήχηση στη βάση. Όπως τότε, πριν φύγουν κορυφαία στελέχη και ενταχθούν στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ.