Μετά την Κυριακή;

Συνολικά 13.000 δικογραφίες σχηματίστηκαν μέσα στο 2023 για ενδοοικογενειακή βία. Οι κατηγορούμενοι ήταν 12.500 φερόμενοι ως δράστες. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Αρχών, πριν από την δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα στους Αγίους Αναργύρους, καταγράφονταν περίπου 40 καταγγελίες την ημέρα σε όλη την χώρα.

Μετά από την δολοφονία του 28χρονου κοριτσιού - η οποία έγινε στην είσοδο του Αστυνομικού Τμήματος, καταγράφηκε σε ήχο και εικόνα και αναμεταδόθηκε, προκαλώντας σοκ στο Πανελλήνιο - οι καταγγελίες καταγράφουν ρεκόρ, με 100 περιστατικά την ημέρα και τουλάχιστον 60 συλλήψεις καθημερινά καταγγελλόμενων ως κακοποιητών.

Η Πολιτεία φαίνεται να “σηκώνει… μανίκια”. Μέσα σε μια εβδομάδα ανακοινώνει «σέιφ χάουσιζ» (ενν. safe houses) - ποτέ δεν κατάλαβα το αγγλιστί, στην παρούσα εκρηκτική πορεία του φαινομένου- δημοσιεύει Οδηγούς προς τα θύματα, περνά εκτάκτως εκατοντάδες αστυνομικούς από ειδική επιμόρφωση…

«Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει χθες» λέει η Γ.Π., κοινωνική λειτουργός σε Συμβουλευτικό Κέντρο για κακοποιημένες γυναίκες σε μεγάλο δήμο της Αττικής, που επί χρόνια παλεύει καθημερινά να γλυτώσει κακοποιημένες γυναίκες από τους συντρόφους τους, κακοποιημένα παιδιά από τους γονείς τους και «κακοποιημένους γέροντες…από όλους!», όπως αναφέρει σκωπτικά, για τα θύματα της τρίτης ηλικίας που κακοποιούνται από νύφες, γαμπρούς, γιους, κόρες  και εγγόνια. 

Λίγες ώρες μετά από την συνομιλία μας, το φονικό της Ηλιούπολης, όπου γιος δολοφόνησε την μητέρα του και αυτοκτόνησε, ήρθε με τον χειρότερο τρόπο  για να την επιβεβαιώσει! Μετά από 20 χρόνια στην στήριξη κακοποιημένων ατόμων, έχοντας “φάει με το κουτάλι” την γραφειοκρατία, την ολιγωρία και αδιαφορία των αρμόδιων και αναρμόδιων Αρχών, τις παραλείψεις, την υποστελέχωση, την ελλιπή χρηματοδότηση κ.α., την αφήνω να μου απλώσει τις σκέψεις σε «πόιντς» (ενν. points).

-Την νύχτα; Που γίνονται οι μεγαλύτεροι καυγάδες, τότε που οι γυναίκες πηδάνε από τα παράθυρα για να σωθούν, αρκετές δομές είναι κλειστές, δεν λειτουργούν καν.

-Στην Θράκη; Σε όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης υπάρχει μόλις ένας ξενώνας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, ενώ την ίδια ώρα δεν υπάρχουν συμβουλευτικά κέντρα κακοποιημένων γυναικών ακόμα και σε πρωτεύουσες νομών, όπως στην Δράμα και στην Ξάνθη. Οι γυναίκες που ζουν στην επαρχία δεν ξέρουν  που θα απευθυνθούν. Έτσι, προτιμούν να υπομείνουν το μαρτύριο της κακοποίησης εκείνες… και τα παιδιά τους!

-Στα νησιά έχετε αναρωτηθεί τι συμβαίνει; Που να κρυφτεί το θύμα σε ένα κομμάτι γης μέσα στο πέλαγος;

-Με τους “μη καταρτισμένους” τι θα γίνει; Εκείνους που έρχονται σε πρώτη επαφή με τα θύματα, που όμως δεν έχουν απαραίτητα κατάρτιση σε θέματα ψυχικής υγείας ή εξειδικευμένη εκπαίδευση στην αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας; Φτάνει να έχει κάνει ένα μάθημα, πριν χρόνια, κατά τον κύκλο των σπουδών του; Φτάνει να έχει παρακολουθήσει ένα ολιγόωρο σεμινάριο; Φτάνει για να μην ξεστομίσει στο θύμα την “χρυσή” ατάκα “τι του έκανες και σου επιτέθηκε”;

-Ξέρετε ότι τα θύματα μπορεί να βρουν την δύναμη, να σπάσουν την σιωπή, να απευθυνθούν στις Αρχές… αλλά στο τέλος να περιφέρονται στους δρόμους μέχρι να βρεθεί ξενώνας; Όταν θα φτάσει στην Αστυνομία, η γυναίκα πρέπει μόνη να περάσει από ιατροδικαστή. Για να γίνει δεκτή σε ξενώνα προστασίας,  πρέπει μόνη να περάσει από διάφορους γιατρούς του Δημοσίου, προκειμένου να εξεταστεί  για μεταδιδόμενα νοσήματα, για τοξικομανία, για ψυχιατρικά ζητήματα. Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, που θα διαμένει το θύμα και ίσως τα παιδιά που “δραπέτευσαν” μαζί του; Έχουν υπάρξει γυναίκες που κοιμήθηκαν σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων [ως προστατευτική φυλακή] και σε νοσοκομεία, μέχρι να βρεθεί χώρος για να φιλοξενηθούν…

-Φτάνει ένα δωμάτιο σε έναν ξενώνα; Φτάνει ένα “safe house”; Θα πρέπει να υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη, να υπάρχουν δομές που θα δίνουν διαρκώς την προσοχή και υποστήριξή τους σε θύματα βίαιων και εγκληματικών ενεργειών. Δεν έχει νόημα να λέμε σε μια κακοποιημένη γυναίκα να πάει με το παιδί της για λίγες ημέρες σε μια δομή. Και μετά; Όταν δεν έχει τα προς το ζην;; [σημ: η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) δίνει μόρια στις κακοποιημένες γυναίκες, ώστε να προηγούνται σε επιδοτούμενα προγράμματα].

-Ας γίνει γνωστό ότι τα θύματα μπορούν να φιλοξενηθούν σε μια δομή 3 μήνες, έχοντας δικαίωμα να ζητήσουν επιπλέον δύο τρίμηνες παρατάσεις, την ανάγκη των οποίων θα επιβεβαιώσει το επιστημονικό προσωπικό του ξενώνα. Και αν δεν επιβεβαιωθεί αυτή η ανάγκη, που πηγαίνει το θύμα μετά;

-Προσέξτε και αυτό: αν το θύμα ενδοοικογενειακής βίας είναι μητέρα ενός αγοριού άνω των 12 ετών, τότε δύσκολα θα μπορέσει να βρει ξενώνα για να φιλοξενηθεί. Στις δομές αυτές, που λειτουργούν από τους Δήμους, υπάρχει ένας ιδιαίτερος κανόνας: απαγορεύεται τα αγόρια άνω των 12 ετών να μπουν με τις μητέρες τους σε ξενώνες προστασίας, καθώς εκεί υπάρχει πιθανότητα να φιλοξενούνται και ανήλικα κορίτσια και η συνύπαρξή τους… απαγορεύεται!

-Ο νέος νόμος της συνεπιμέλειας, έχει δέσει… “χειροπόδαρα” τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Η μητέρα είναι υποχρεωμένη από το νόμο να ενημερώνει τον καταγγελλόμενο από την ίδια ως κακοποιητή της, για την ανατροφή του παιδιού τους. Έτσι, δεκάδες μητέρες που παλεύουν να “εξαφανιστούν” από τους “βιαστές” τους, αναγκάζονται να δίνουν στίγμα, με σοβαρό κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας.

-Επιτέλους, να εφαρμόζεται ο νόμος κατά γράμμα! Δηλαδή, όταν καταγγέλλεται ένας κακοποιητής, ένας βασανιστής, πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα ο νόμος: να συλλαμβάνεται ο δράστης στα πλαίσια του Αυτοφώρου και να απομακρύνεται από το σπίτι.

“Πρέπει αυτή τη φορά να τα κάνουμε όλα καλά και όλα γρήγορα”, τονίζει η Γ.Π., γιατί αλλιώς θα έχουμε πει στα θύματα “σπάστε την σιωπή”, αλλά θα τα έχουμε αφήσει εκτεθειμένα σε θανάσιμο κίνδυνο!