Παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά από το υπερπέραν
ΚΑΝΙΜΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣΌταν ο Φρανσουά Μιτεράν εξέφραζε την άποψη πως «όταν η Ευρώπη ανοίγει το στόμα της, είναι για να χασμουρηθεί», δεν περίμενε ποτέ ότι θα ερχόταν μια εποχή που προς γενική έκπληξη, η γηραιά ήπειρος, ελέω τουρκικής προκλητικότητας, θα περνούσε από τη φάση της αφωνίας, σε στάδιο δημιουργικής και πολυφωνικής αφύπνισης, με δυναμική παρέμβαση υπέρ των ελληνικών, αλλά και ευρύτερων ευρωπαϊκών συμφερόντων.
Θα ’λεγε κανείς ότι με τη στάση της αυτή, η Ευρώπη προσπάθησε να καταστρέψει και το πορτρέτο που της είχε φιλοτεχνήσει η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις ό,τι δηλαδή «όσον αφορά το ζήτημα της Μέσης Ανατολής, εμείς θα ασχοληθούμε με το μαγείρεμα και η Ευρώπη μπορεί να πλύνει τα πιάτα».
Ζώντες τε και τεθνεώτες παίρνουν θέση απέναντι στην ελληνοτουρκική διένεξη που προς στιγμήν απείλησε να τινάξει στον αέρα τη βορειοατλαντική συμμαχία ου μην αλλά και την ευρωπαϊκή συνοχή.
Ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής Σουν Τζου θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος, που 1.500 χρόνια μετά το θάνατο του, οι Τούρκοι επιχείρησαν, αν και χωρίς αποτέλεσμα, να κάνουν πράξη τη διδαχή του ό,τι «η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη».
Άπαντες τώρα ομνύουν στην ανάγκη του διαλόγου, πλην με ορισμένες προϋποθέσεις.
«Διπλωματία χωρίς όπλα είναι σαν μουσική χωρίς όργανα» κατά τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο τον Μέγα, ενώ όπως είπε ο Ιωσήφ Στάλιν «αν ένας υπουργός εξωτερικών αρχίζει να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου μια “συμφωνία ειρήνης”, πρέπει να είστε βέβαιοι ότι η κυβέρνησή του έχει ήδη παραγγείλει νέα θωρηκτά και αεροπλάνα».
Πάντως, κατά τον Θεόδωρο Ρούσβελτ στη διαπραγμάτευση πρέπει «να μιλάμε ευγενικά, να διαπραγματευόμαστε ήσυχα και να περιμένουμε έτοιμοι και οπλισμένοι»!!
Άρα, καλά κάνουμε που αγοράζουμε όπλα από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, λίγο πριν από την έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου!!
Καθώς, όπως έλεγε ο Γερμανός καγκελάριος, Όττο Φον Μπίσμαρκ «να είστε ευγενικοί. Να γράφετε διπλωματικά. Ακόμα και σε μια κήρυξη πολέμου πρέπει να τηρούνται οι κανόνες καλής συμπεριφοράς» ή όπως παρατηρούσε ένας θυμόσοφος, «διπλωματία, είναι να λες “καλό σκυλάκι!”, μέχρι να βρεις πέτρα».
Η Ελλάδα διακηρύσσει ότι μόνο ένα θέμα μπορούμε να συζητήσουμε με τους Τούρκους, τις θαλάσσιες ζώνες. Σε ανάλογη περίπτωση, ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ είχε πει στους Αμερικανούς συνομιλητές του, « Έχουμε με σας μόνο ένα ζήτημα να επιλύσουμε: ποιος θα θάψει ποιον»!!
Είπαμε όμως πως χρειάζεται ευγένεια και διπλωματία. Άλλωστε, αν δώσουμε βάση στις εμπειρίες της Βασίλισσας της Ναβάρας και της Γαλλίας, Μαργαρίτας των Βαλουά, (1553-1615) «στον έρωτα, όπως και στον πόλεμο, όταν ένα φρούριο ( σ.σ: σαν την Τουρκία) αρχίζει διαπραγματεύσεις, είναι ήδη παραδομένο κατά το ήμισυ».Ο αρχαίος Έλληνας σοφιστής Γοργίας θα συμβούλευε «τα σοβαρά επιχειρήματα του αντιπάλου να τα απορρίπτεις με χιούμορ, ενώ τα αστεία με σοβαρότητα».
Η κρίση στη Μεσόγειο έκανε ακόμη ένα θαύμα, εκτός από την νεκρανάσταση των βετεράνων της πολιτικής και της διπλωματίας. Δείχνει να έχει ξαναζεστάνει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή, κάνοντας και πάλι επίκαιρο τον «μάγο της διπλωματίας» Χένρι Κίσινγκερ και τη ρήση του «δεν είναι δυνατόν να προκύψει κρίση την επόμενη εβδομάδα. Το πρόγραμμά μου είναι πλήρες»!!