Ekrem Imamoglu

Ο Ekrem Imamoglu, είναι ο νέος Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, εκτός και αποφασίσει διαφορετικά το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο (YSK) κατόπιν προσφυγής του ΑΚΡ με 3 βαλίτσες προσκομιζόμενα συνοδευτικά αποδεικτικά, οπότε θα πρέπει να γίνουν επαναληπτικές εκλογές στην Πόλη, στις 2 Ιουνίου 2019. Όμως, στο μεσοδιάστημα τίποτα δεν εγγυάται πως ο Ε.Imamoglu, θα περάσει ήρεμα, αφού ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να κατηγορηθεί με ποικίλες κατηγορίες «συνωμοτικού τύπου», από τον εκ Potomya/Ποταμιάς ή Guneysu της Ριζούντας του Πόντου, στον Άσκουρο ποταμό, καταγόμενο Τούρκο Πρόεδρο.

Μια σύντομη σκιαγράφηση, του σχετικά νέου αυτού πολιτικού προσώπου, αρχής γενομένης από τ’ όνομά του, πιστεύω θα είχε ενδιαφέρον. Το Ekrem , έχει ρίζα αραβική: akram και σημαίνει γενναιόδωρος. Το Imamoglu ομοίως έχει ρίζα αραβική, από το imamonc και σημαίνει αυτόν που ξεκινά να λέει την προσευχή, δηλ. τον επικεφαλής, τον Imam συνώνυμο του Muftu/Μουφτή, όπου με την κατάληξη – oglu, σημαίνει το παιδί του Ιμάμη. Άρα: Ekrem Imamoglu = Γενναιόδωρος γιός του Ιμάμη ( του επικεφαλής της προσευχής ) και «ελληνοποιημένα» ο γιός του ιερέα/ παππά, δηλ.: Γενναιόδωρος Παπαδόπουλος, εκ Πλατανίου Τραπεζούντας του Πόντου, αφού γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1970 ( 49 ετών ) στην πόλη Akcaabat ( αρχαία Ερμώνασσα, το βυζαντινό Πλατάνιον ). Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Τραπεζούντας, ασχολούμενος και με την ομάδα Trabzonspor . Σπούδασε στην Πόλη διοίκηση επιχειρήσεων, με μεταπτυχιακό στη διαχείριση ανθρωπίνων πόρων και εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση στον τομέα των κατασκευών, ενώ το 1995 παντρεύτηκε την Dilek Kaya με την οποία έχουν τρία παιδιά.

Στο Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα CHP ( Cumhuriyet Halk Partisi ), εντάχθηκε το 2008 και διετέλεσε Δήμαρχος του Beylikduzu ( βυζαντινό θέρετρο έξω από την Πόλη, που ονομαζόταν μέχρι πρόσφατα Καμπακλί, δηλ. μέρος με δέντρα Λεύκες, ενώ σήμερα Beylik-duzu, δηλ. πεδιάδα του Μπέη ), παίρνοντας το χρίσμα του υποψήφιου δημάρχου της Πόλης, ως αντίπαλος του υποψήφιου του ΑΚΡ Binali Yιldιrιm, τον οποίο πρακτικά κέρδισε, ασχέτως τι τελικά θα αποφασίσει επί της προσφυγής το YSK.

To Κεμαλικό CHP το οποίο τον υποστήριξε και ανήκει ο Ekrem Imamoglu, βεβαίως είχε πάντα ένα κοσμικό πρόσημο, αλλά στηρίχθηκε σε καθαρά εθνικιστικές βάσεις που του είχαν δώσει τόσο ο ιδρυτής του, όσο και ο πατέρας του Τουρκικού Εθνικισμού Mehmed Ziya Gokalp από το Cermik του Vilayet-i Diyarbakr/Ντιγιάρμπακιρ, μαζί με άλλους λόγιους , καθώς και η κίνηση των Νομικών του ’30 με το σύνθημα : Vatandas Turkce konus / συμπατριώτη μίλα Τούρκικα ( ειδάλλως θα εκδιωχθείς από τη χώρα ) , που είχε σαν συνέπεια την Τουρκοποίηση όλων των επιμέρους λαοτήτων της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας, την αλλαγή των ονομάτων των οικισμών, των ζώων, την επιβολή μόνο της Τουρκικής γλώσσας και την κορύφωση του ρατσισμού με εκκαθαριστικές δράσεις και εξωτερίκευση επιθετικότητας. Η Ρωμιοσύνη γενικά και η Κύπρος ειδικά με την εισβολή, δεν έχουν «περάσει καλά» από τη διαχρονική διακυβέρνηση του Κεμαλικού κόμματος.

Το ΑΚΡ, (Κόμμα δικαιοσύνης και ανάπτυξης ), ιδρύθηκε μόλις στις 14.08.2001. Βασικός ιδρυτής του ( μεταξύ άλλων ) είναι ο Τούρκος Πρόεδρος που κέρδισε πέντε από τις έξι εκλογικές αναμετρήσεις από τότε μέχρι σήμερα. Αυτοπροσδιορίζεται ιδεολογικά ως συντηρητικό δημοκρατικό κόμμα, αρνούμενο τον όρο «Ισλαμικό», που του έχουν δώσει αντιπολιτευόμενοι, καθώς και δυτικοί, κυρίως δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Θεωρητικά προωθεί τη θρησκευτικότητα και την παράδοση, αλλά λέει πως δεν την έχει ως πολιτική υποχρεωτική ιδεολογική του βάση. Δείχνει ν’ ανέχεται τις ποικίλες καταγωγές των σημερινών Τούρκων πολιτών αφήνοντας πίσω το σύνθημα: Vatandas Turkce konus , - μάλιστα πρόσφατα τους προέτρεψε να βρούν τις ρίζες τους - , παρότι κυνηγά απηνώς τους εσωτερικούς αντιπάλους του. Επίσης, παρά την διεκδικητική και μόνιμα αναθεωρητική πολιτική έντασης, η γείτονα ( βλ. σχετ. το βιβλίο του Frank Weber, the Evasive Neutral/ ο επιτήδειος ουδέτερος ), επί εποχής Recep Tayyip Erdogan και παρά την σχεδόν υπεροπτική στάση του, φαίνεται πως η Ρωμιοσύνη, μάλλον περνάει μια «ήρεμη φάση», αναπτύσσοντας , έστω και συγκυριακά συμμαχίες με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Αίγυπτο , χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Τουρκία δεν παραμένει ισχυρός παίκτης της περιοχής, το δε Πατριαρχείο ομοίως κινείται διακριτικά και άνετα στο πνευματικό του έργο, παρά τις έωλες ρητορικές πως θα γίνει Τζαμί/Τέμενος η αγιά Σοφιά !

Εν κατακλείδι, ο νέος ( υπό αίρεση ; ) δήμαρχος Ekrem Imamoglu, με τις 5 βασικές εξαγγελίες του: α) Προσβάσιμη πόλη, β) καταπολέμηση των δημοσίων δαπανών και θεραπεία της αστικής φτώχειας, γ) σχεδιασμός και επιστημονικές λύσεις των προβλημάτων, δ) ανταγωνιστική οικονομία και δημιουργική βιομηχανία, ε) υψηλή ποιότητα ζωής ( https://www.ekremimamoglu.com ), κατάφερε να κερδίσει τον Binali Yildirim.

Απηύθυνε δημόσιο χαιρετισμό λέγοντας: « Σας χαιρετώ όλους, χαιρετώ τους κουρδικής καταγωγής Τούρκους, τους μουσουλμάνους, τους σουνίτες, τους Αλεβίτες, τους Χριστιανούς, τους Αρμένιους, τους Έλληνες, σας χαιρετώ. Ο λαός μού έκανε την τιμή να μου αναθέσει τα ηνία της πιο όμορφης πόλης στον κόσμο. Υπόσχομαι ότι θα ξοφλήσω το χρέος μου . Ποτέ δεν εγκαταλείψαμε το αίσθημα αλληλεγγύης και ενότητας που δημιούργησε η αγάπη των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτή την πόλη. Οι πόρτες μου θα είναι ανοικτές εφεξής για όλους» .

Ο χαιρετισμός αυτός άραγε, φέρνει τον Ekrem Imamoglu πιο κοντά στην ιδεολογική βάση του CHP της Τουρκικότητας, ή του ΑΚΡ της οθωμανικότητας ; Μήπως χαράσσει νέα δική του ιδεολογία με στοιχεία και από τους 2 αυτούς αξιακούς κώδικες ; Θα του βγεί σε καλό αυτό, ή θα έχει εσωκομματικό πόλεμο από το CHP και θα τον «αποσύρουν» συν τω χρόνω ; ή θα τον προωθήσουν ως αντίπαλο δέος του Τούρκου Προέδρου γα το 2023 ; ή θα τον προσεταιριστεί ο Τούρκος Πρόεδρος , είτε για να τον «ακυρώσει» ( σύνηθες να το κάνει στους δικούς του ), είτε για να τον « αποκτήσει ως ιδεολογικό σύντροφο » και τελικά να τον εντάξει στο δικό του ιδεολογικό άρμα ;

Ερωτήματα που ο καιρός θα απαντήσει . Μην ξεχνάμε πως ο Τούρκος Πρόεδρος ξεκίνησε από δήμαρχος της Πόλης. Το πως θα τα καταφέρει ή όχι ο Ekrem Imamoglu , εξαρτάται από το σθένος του, τις συγκυρίες και το νυν ρυθμιστή Recep Tayyip Erdogan.

*Ο Ahmet Davutoglu και η όψιμη κριτική του , καθώς και το πόσο είναι γνήσια, ή παρελκυστική είναι κάτι που θα αναφανεί σύντομα.