Ακόμα ένα “γιατί;”

Για τον αγαπημένο Παντελή Παντελίδη δεν θέλω να γράψω τίποτα. Τον αγαπήσαμε, αγαπήθηκε επειδή έπιασε τον παλμό του μέσου Έλληνα και τον τραγούδησε έτσι απλά και με σεβασμό, χωρίς «φτιασίδια», χωρίς εμφανίσεις υπερπαραγωγή, χωρίς καυχήματα. Άλλωστε χθες  τον εξυμνήσαμε τόσο για την προσφορά του στη μουσική όσο και για το χαρακτήρα του στα social media-στις παρέες-στο σημείο του δυστυχήματος-στο σπίτι του.

Τη σημερινή όμως, ημέρα μας προκαλώ όλους να αναλογιστούμε ποια θα είναι η πορεία και η νοοτροπία μας από εδώ και πέρα όσον αφορά στην οδηγική μας συμπεριφορά! Στοιχεία δείχνουν ότι χιλιάδες νέοι και νέες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εδώ στην Ελλάδα μας στους δρόμους. Γιατί όμως; Μήπως γιατί δεν προσέχουμε και δεν αγαπάμε τον εαυτό μας όσο πρέπει;

Ας γίνει ο Παντελής-επειδή ακριβώς ήταν αγαπημένος και κοινής αποδοχής από πολύ κόσμο ιδιαίτερα τη νεολαία-αλλά και τα αμέτρητα παλικάρια και κοπέλες που χάνονται, παράδειγμα για όλους μας! Φοράμε ΖΩΝΗ όταν οδηγούμε και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους συνοδηγούς! Όλους τους συνοδηγούς! Δεν αναφερθώ φυσικά στα παιδιά που πρέπει να έχουν το ειδικό καθισματάκι που να πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές, αλλά κι όταν μεγαλώνουν τα παιδιά δεν υπάρχει η δικαιολογία «δεν φοράω ζώνη γιατί κάθομαι πίσω»!

Θέλουμε να πιούμε όταν είναι να βγούμε έξω; Και γιατί να μην πάρουμε ταξί αφού ούτως ή άλλως σκοπεύουμε να ξοδέψουμε χρήματα για το ποτό και τη διασκέδαση μας, ας δώσουμε 20 ευρώ παραπάνω να έχουμε το κεφάλι σας ήσυχο ότι θα γυρίσουμε πίσω σπίτι μας και την ερχόμενη μέρα θα δούμε ξανά τους φίλους μας, αγαπημένους συγγενείς, το σύντροφο μας! ΜΗΝ πιάνετε λοιπόν τιμόνι στα χέρια σας! Αν θέλετε να έχετε οπωσδήποτε αμάξι μαζί σας πολύ απλά ΜΗΝ πίνετε!

Γιατί να τρέχουμε; Τόσο δύσκολο είναι να πάμε με φυσιολογική ταχύτητα; Είναι που είναι πολλοί δρόμοι όλης της χώρας μας χάλια-σε αυτό σίγουρα οι απλοί πολίτες δεν έχουμε ευθύνη-τουλάχιστον όσο πιο αργά πηγαίνει κάποιος τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να αποφύγει τα σημεία καρμανιόλα.

Γιατί να φορτώσουμε δυστυχία στους αγαπημένους μας ανθρώπους; Tους γονείς μας δεν τους σκεφτόμαστε που θα θρηνούν μια ζωή; Δεν είναι προορισμός των γονέων να βάζουν το παιδί τους στον τάφο, αντίθετα φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους είναι οι γονείς να φεύγουν πλήρεις ημερών και τα παιδιά να μένουν πίσω θυμούμενοι όλα τα καλά που έζησαν μαζί τους και να συνεχίσουν κάνοντας τη δική τους οικογένεια!

Απευθύνομαι στους γονείς που μεγαλώνουν τους αυριανούς 20αρηδες και 30αρηδες-γιατί αυτές είναι οι ηλικίες που χάνονται δυστυχώς περισσότερο σύμφωνα με τους αριθμούς. Από εσάς ξεκινούν όλα, γίνεται παράδειγμα για τα παιδιά σας, δώστε τη σωστή κατεύθυνση, γαλουχήστε τα με αγάπη για την ίδια τη ζωή. Αλλάξτε οι ίδιοι νοοτροπία για να μάθουν και εκείνα σωστά! Κακά τα ψέματα από το σπίτι ξεκινούν όλα!

Καλό παράδεισο Παντελή καθώς και σε όλα τα παιδιά που χάνονται καθημερινά! Κουράγιο στις οικογένειες και στους οικείους που μένουν πίσω!