Όπισθεν ολοταχώς

Οι δυσκολίες όμως καθίστανται ανυπόφορες γι’ αυτούς που βρίσκονται αντιμέτωποι με τα θέλω εκείνων που δύνανται να πράττουν ό,τι θέλουν. Αν οι τελευταίοι δε, έχουν καταληφθεί από αλαζονική συμπεριφορά σε συνδυασμό με ιδεοληψία τότε τα πράγματα χρήζουν άμεσης παρακολούθησης.

Πολλοί ονειρεύονταν σε νεαρή ηλικία ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό αυτό, εφόσον κάποια στιγμή μεγαλώνοντας ξυπνάς, πατάς τα πόδια σου στη γη και αποδέχεσαι την πραγματικότητα. Όπως διαπιστώνουμε όμως, τις τελευταίες ημέρες, οι ιδεοληψίες ορισμένων αξιωματούχων τις οποίες μοιράζονται με λιγοστούς και η μνησικακία επειδή τα εφηβικά ή μετεφηβικά όνειρα αποδείχθηκαν φενάκη, υπερτερούν του δημοσίου συμφέροντος.

Μειοψηφίες ορίζουν πολιτική ατζέντα. Συνέβαινε στο παρελθόν συμβαίνει και σήμερα. Η κουβέντα γίνεται για τους λίγους. Οι πολλοί αφήνονται στην τύχη τους. Κάποιοι που διαλαλούν ότι βλέπουν μπροστά, που δηλώνουν προοδευτικοί, αποφασίζουν να επιστρέψουν τη χώρα στο παρελθόν της. Οραματίζονται να γυρίσουν πίσω τους δείκτες του ρολογιού και να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρα που τα είδαν να ξεφτίζουν.

Φωτογραφικά νομοσχέδια, επιστροφή του ασύλου στα Πανεπιστήμια, επιστροφή των αιωνίων φοιτητών, μπαρουταποθήκες μέσα στα πανεπιστήμια, κουβέντες από βουλευτές που μας φέρνουν πίσω στα χρόνια του εμφυλίου, παράνομοι μετανάστες που λιάζονται στον λαμπερό αθηναϊκό ήλιο. Και όλα αυτά ως δωρεάν αξιοθέατα για τους ξένους τουρίστες που είχαν χρόνια να ζήσουν «μπανανία». Τριτοκοσμικές καταστάσεις εκεί όπου γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός.

Κι όλα αυτά ενώ τα μηνύματα για το φλέγον ζήτημα είναι δυσοίωνα. Τα χθεσινά λόγια του Βαρουφάκη αφήνουν μιά χαραμάδα αισιοδοξίας, ότι κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι η συμφωνία πρέπει να κλείσει. Για το καλό της παρούσας και των επομένων γενεών Ελλήνων.