Κι όμως, είμαστε ο πιο τυχερός λαός του κόσμου

Μπορούμε να πάρουμε το λεωφορείο ή το αυτοκίνητο και μέσα σε λίγα λεπτά να βρεθούμε σε μια καταπληκτική παραλία.

Να χαρούμε τον ήλιο και την αμμουδιά, να ηρεμήσουμε, βρε αδερφέ, από όσα μας αγχώνουν.

Ας φτιάξουμε λοιπόν για λίγο τη διάθεση μας!

Για άλλους ένα ταξίδι στην Ελλάδα είναι όνειρο ζωής. Εκατομμύρια τουρίστες έρχονται από κάθε γωνία του πλανήτη. Άλλοι με σακίδια στον ώμο, άλλοι με μωρά στην αγκαλιά και στα καρότσια. Ξενιτεύονται για να απολαύσουν αυτά που εμείς έχουμε στα πόδια μας.

Θα μου πείτε τώρα πως «εκεί που μας φτάσανε, καταντήσαμε να χαίρονται μόνο οι ξένοι την Ελλάδα».

Ε, όχι, δεν είναι έτσι!!! Πρέπει να κάνουμε κάτι για εμάς, για τα παιδιά μας, να γεμίσουμε τις μπαταρίες, για να αντέξουμε και όσα θα ΄ρθουν.

Μη μου πείτε πως δεν έχετε ένα θείο, μια γιαγιά, ένα φίλο που σας έχει καλέσει τόσες φορές για να σας φιλοξενήσει, αλλά εσείς, συχνά δίχως καν να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, δεν θέλατε ούτε να το σκεφθείτε… Και; Τι έγινε, ας πάμε. Στο βουνό, στη θάλασσα, στο χωριό.

Να γεμίσουν οι πλατείες, οι αυλές. Να μιλήσουμε με κάποιον, να πούμε τον πόνο μας, να ανταλλάξουμε απόψεις, να τσακωθούμε, να γελάσουμε.

Λύσεις υπάρχουν πολλές. Ας μην πάμε σε «πεντάστερα» ξενοδοχεία, αλλά ας πάμε κάπου... Σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Υπάρχουν πολλά.

Όπως αυτά που πηγαίναμε με τους γονείς μας, όταν ήμασταν παιδιά. Με κουζίνα και μπαλκόνι. Η μάμα μαγείρευε κάτι πρόχειρο πριν πάμε στη θάλασσα. Πόσες φόρες μας έπαιρνε ο ύπνος κάτω από τη σκιά ενός δέντρου…. Και το βράδυ περίπατος. Όλοι μαζί!

Σαν χθες θυμάμαι το δροσερό, θαλασσινό αεράκι να μας χτυπάει. Αναζωογονητικό, ελπιδοφόρο... Πόσο ωραία περνούσαμε, με τόσο λίγα. Όλο το χρόνο περιμέναμε για αυτήν την μια εβδομάδα.

Είναι καλοκαίρι, ας σταματήσουμε για λίγο να γκρινιάζουμε. Μπορούσαμε με τα πολλά, μπορούμε και με τα λίγα ή και με «τίποτα».

Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του πλανήτη και είναι καλοκαίρι!!!