Το μετέωρο βήμα της στρουθοκαμήλου

Έτσι όπως κύλησε ο αγώνας της «γαλανόλευκης» με την Κολομβία είναι εύκολο για τον καθένα να πει την «παπαριά» του, με το συμπάθιο, αναζητώντας ευθύνες για το «πλασματικό» - όπως επισημάνθηκε από παίκτες και προπονητή – 3-0 ως μέγεθος αποτυχημένης εμφάνισης. Μια ήττα, η οποία εκτιμώ πως εξ αρχής αποτελεί σοβαρό τροχοπέδη στις φιλοδοξίες για πρόκριση της εθνικής Ελλάδος στη συνέχεια της διοργάνωσης. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνον με το αβαντάζ που απέκτησε εις βάρος μας η ομάδα της Λατινικής Αμερικής. Πιο πολύ μας ωθεί στην συγκεκριμένη άποψη η εικόνα του άλλου αγώνα του ομίλου ανάμεσα στην Ακτή Ελεφαντοστού και την Ιαπωνία.

Στο προηγούμενο κείμενό μου στο blog υπάρχει μια υποκειμενική ανάλυση των δυνατοτήτων των αντιπάλων μας στον 3ο όμιλο του Μουντιάλ και η αναψηλάφισή της δικαιώνεται σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό βάζοντας σε μια ζυγαριά το προφίλ, όπως αυτό αποτυπώνεται, με τις πρώτες εικόνες των ομάδων σε πραγματικές συνθήκες στη διοργάνωση.

Προσωπικά προβλέπω, με βάση αυτές τις εικόνες, πως η Κολομβία θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να προκριθεί στην επόμενη φάση και το βέβαιο είναι πως την τελευταία αγωνιστική εάν κόντρα στην Ιαπωνία «παίζεται» η επιβίωσή της στη διοργάνωση εγώ δεν θα ποντάρω πάνω της!!

Στα καθ’ ημάς είναι πολλά που μπορεί κανείς να επισημάνει αλλά όπως φαίνεται για την ώρα ελάχιστοι «ειδικοί» ή λιγότερο «τεχνοκράτες» το τολμούν ή θέλουν να βγάλουν «αίμα» κατά μια αρκετά προσφιλή τακτική στην «ψωροκώσταινα» σχολιάζοντας,  καθώς υπάρχουν ακόμα άλλα δύο παιχνίδια που μπορεί, θεωρητικά, να υπάρξει αναστροφή ή τάση αναστροφής του κλίματος..

Με μια περισσότερο «πεζή» καταγραφή των γεγονότων οφείλουμε να ομολογήσουμε πως το περασμένο Σάββατο ΟΛΑ πήγαν στραβά για την εθνική ομάδα. Ένα γκολ με το καλημέρα – και λόγω της τοπικής ώρας – που δεν το έχουμε «φάει» ούτε με την ομάδα του ΑΝΤ1 στο πρωτάθλημα Τύπου. Ακολούθως, δυό λεπτά αργότερα η απίστευτη στραβοκλωτσιά του Κονέ  – με τον αντίπαλο γκολκίπερ να τον αντικρίζει απεγνωσμένος – του πιο αξιόπιστου «σουτέρ» της Μπολόνια με βάση τα στατιστικά της Ιταλικής Serie A για τη σεζόν που μας πέρασε. Ροή του αγώνα με ανούσια υπεροχή των διεθνών μας ώσπου να έρθει το 2ο γκολ στα όρια της «ειρωνίας» του πρώτου, και βέβαια πριν καλά – καλά μας πιάσει η αποήτευση ήρθε κι αυτή η μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του Φάνη Γκέκα όπου συνειδητοποιήσαμε το μη αναστρέψιμον της κατάστασης.. Για όσους παρέμειναν «εθνικά αισιόδοξοι» πήραν σειρά οι αποτυχημένες όπως αποδείχθηκε αλλαγές του Σάντος να τους προσγειώσουν, ειδικά τη στιγμή όταν πήρε τη μπάλα για πρωτη φορά στα πόδια του ο Καραγκούνης και επιχειρώντας με επιτόπεια στροφή να τροχοδρομήσει προς την αντιπαλη εστία προσωπικά μου δόθηκε η εντύπωση του τεχνικού προβλήματος στον τηλεοπτικό δέκτη έτσι όπως.. «κόλλησε η φάση»! Δεν φταίει βέβαια ο συγκεκριμένος 37χρονος παίκτης ο οποίος πρόσφερε στην καριέρα του τα μέγιστα για την ανασύνταξη και την παγκόσμια ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ της Ελληνικής εθνικής ομάδας, που όταν μπήκε στο γήπεδο γίναμε καταθληπτικά ακίνδυνοι για την αντίπαλη εστία. Ούτε φταίει ο Χολέβας για την «μονόπατη» επιθετική φιλοσοφία των Κολομβιανών, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, με βασική μέριμνα την τροφοδοσία και δημιουργία φάσεων από την δεξιά τους πλευρά.. Αυτό ήταν το βασικό τους πλάνο, κι αυτό φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα..

Σε τέτοιες διοργανώσεις οι λεπτομέρειες κρίνουν νίκες, πορείες ομάδων, ακόμα και τίτλους (!!) και η εθνική αντιπροσωπεία στις λεγόμενες «λεπτομέρειες» έμεινε ΑΝΕΞΕΤΑΣΤΕΑ με αφορμή την γενική εικόνα του παιχνιδιού στο Μπέλο Οριζόντε..

Δεν θα σταθούμε μόνον στην έλλειψη του επιχειρησιακά αγωνιστικού Plan B από τη στιγμή που ο γνωστός πλέον εις την οικουμένη  Ελληνικός «κλεφτοπόλεμος» εξουδετερώθηκε μόλις στο 5ο λεπτό! Δεν είναι μόνον οι μαζεμένες κακές στιγμές βασικών πρωταγωνιστών της ομάδας και του προπονητή - του μοναδικού, το επαναλαμβάνω, με ημερομηνία λήξης στην διοργάνωση – δεν είναι μόνο οι αλλεπάλληλα ευνοϊκές για τους αντιπάλους μας συγκυρίες. Είναι και μια άλλη σημαντική παράμετρος που προκύπτει και μπορεί να δικαιώσει όποιον την επισημαίνει βλέποντας όλους τους μεσημεριανούς αγώνες στη διοργάνωση.

Τέτοια ώρα στις πιο τροπικές περιοχές της Βραζιλίας η ζέστη και η υγρασία δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό για όποιον θέλει να παίξει ποδόσφαιρο σε επίπεδο Μουντιάλ.. Απαιτούνται τεράστια ψυχικά, κυρίως, και σωματικά αποθέματα. Το πιο βασικό απαιτούμενο όμως είναι η προετοιμασία για την έκθεση ανθρώπινων οργανισμών και αγωνιστικών φιλοδοξιών σε τέτοιες συνθήκες. Δυστυχώς όπως αποδείχθηκε, ΔΕΝ υπήρξε από την Ελληνική πλευρά κατάλληλη προετοιμασία κι αυτό φάνηκε στην πορεία του αγώνα κάτω από τον καυτό ήλιο και την υγρασία γύρω στο 80%..

«Στραβό» είναι το κλίμα στην Βραζιλία και όχι ο γιαλός όπως εμείς τον αρμενίζουμε.. Η εθνική μας αντιπροσωπεία πήγε εντελώς απροετοίμαστη σε τέτοιες συνθήκες. Τα δύο φιλικά προετοιμασίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού – με Νιγηρία και Βολιβία - ΔΕΝ έγιναν μεσημέρι αλλά σε «τηλεοπτικές» ώρες, ευνοϊκές όχι για τη χάρη μας αλλά για την εταιρία που τους προγραμμάτισε!! Θέλετε μήπως να δείτε τι έκαναν άλλες ομάδες που έχουν δώσει μέχρι στιγμή αγώνες το καταμεσήμερο στη διοργάνωση; Αναφέρομαι σε ποδοσφαιρικές ομάδες που δεν βιώνουν ανάλογες συνθήκες, κυρίως της Ευρωπαϊκής ζώνης και οι οποίες έδωσαν φιλικά παιχνίδια σε ώρες υψηλών θερμοκρασιών και όχι υψηλής τηλεθέασης ή «αποδεκτής» εμπορικά αξιοποίησης.. Η Γερμανία έδωσε μεσημέρι φιλικό αγώνα με το Καμερούν. Η Ελβετία έπαιξε νωρίς ματς προετοιμασίας με την Τζαμάικα, ενώ το ίδιο έπραξε και η Ρωσία. Η Ελλάδα που είχε έναν λόγο παραπάνω να το κάνει καθώς αντιμετώπισε έναν αντίπαλο ΑΠΟΛΥΤΑ εξοικειωμένο σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, αρκέστηκε σε κάποιες προπονήσεις 2-3 βδομάδες πριν τη διοργάνωση στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και.. Άγιος ο Θεός!!

Ο προβληματισμός λοιπόν, που απορρέει μέσα από την συγκεκριμένη αντίληψη είναι εάν και κατά πόσο ορεξάτοι πήγαμε στο Μουντιάλ και δεν ταυτίζω την «εθνική» προετοιμασία με τον βομβαρδισμό τηλεοπτικών σποτ όπου πρωταγωνιστεί ένας «Σέργιος» στα αποδυτήρια της εθνικής μας ομάδας και δίπλα στο ΕΠΙΚΟ τρόπαιο του 2004 ή ο Γιώργος Σαμαράς πότε να γεύεται Τσιπς παρέα με τον Μέσι και πότε να στέλνει sms σε αγαπημένο του πρόσωπο.. Στέκομαι στις λεγόμενες «ασκήσεις επί χάρτου» και τις «ασκήσεις επί χόρτου» όπου σε πρώτη φάση φανήκαμε αδιάβαστοι και αποδεδειγμένα απροετοίμαστοι.. Χρόνος υπάρχει για ανασύνταξη, με την ευχή στο ξενοδοχείο όπου έχει καταλύσει η εθνική μας ομάδα να βλέπουν πολλές φορές τον αγώνα της Ιαπωνίας με την Ακτή Ελεφαντοστού με την προοπτική να γίνουν αντιληπτά τα πραγματικά μεγέθη των δυσκολιών που έπονται και για τα οποία καλό είναι να σχεδιαστεί πλάνο συγκεκριμένης αγωνιστικής κατεύθυνσης με γνώμονα το εθνικό συμφέρον!! Το λέω και τον πιστεύω.. Ο Έλληνας σε ρόλο αουτσάϊντερ, αυτός ο «μισοτελειωμένος» Έλληνας όπως προκύπτει ακόμα και από την πιο βαριά ήττα είναι και θα είναι ιστορικά ο πιο επικίνδυνος πολεμιστής για κάθε αντίπαλο, αρκεί βέβαια να το πιστέψει βάζοντας σε εγρήγορση τα αθάνατα ένστικτά του!!