Επιτέλους και μια καλή πράξη χωρίς Δελτίο Τύπου
ΤΡΑΚΟΥ ΑΝΤΑΤα ακριβά μαύρα τζιπ παρκάρουν έξω από τη Βαρβάκειο. Δέκα καλοντυμένες γυναίκες βγαίνουν από τ’ αυτοκίνητα και μπαίνουν στην αγορά. Σαστισμένοι οι πελάτες της αγοράς, βλέπουν τις κυρίες να στέκονται δίπλα στα ταμεία και να πληρώνουν τα ψώνια εκείνων που δεν έχουν αρκετά χρήματα για το εορταστικό τραπέζι. Έτσι οι μυστηριώδεις γυναίκες, που είχαν εμφανιστεί ξανά τα Χριστούγεννα στη Βαρβάκειο, μοίρασαν 50.000 € στους φτωχούς συνανθρώπους μας .
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας η προσφορά που χάρισε χαμόγελα! Ανώνυμη η καλή πράξη…. χωρίς διαρροές ή Δελτία Τύπου. Ποιοί είναι εκείνοι οι καλοί Σαμαρείτες; Τι θέλουν; Τι επιδιώκουν, αν όχι την προβολή, την αναγνώριση, την επιβεβαίωση, το χειροκρότημα; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που έρχονται στην εποχή του «όλα είναι marketing» ν’ αναζητήσουν το κίνητρο μιας καλής πράξης στους καιρούς της αδιαφορίας. Τρέχει το μυαλό να ανιχνεύσει τις προθέσεις της προσφοράς… χωρίς αντάλλαγμα!
Γιατί; Γιατί μάθαμε να μετράμε ανύπαρκτες υπηρεσίες οργανώσεων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με απίστευτους βαρύγδουπους φιλανθρωπικούς τίτλους για περιτύλιγμα φίλων που… σιτίζονταν από το Κρατικό Πρυτανείο. Γιατί χρόνια τώρα, η Βαρβάκειος ήταν «πασαρέλα» πολιτευτών κατά τις προεκλογικές περιόδους, που χαμογελούσαν, εξαντλούσαν όλη τους τη θέρμη στις χειραψίες, έταζαν και έφευγαν.
Πριν τον καλό Σαμαρείτη, είχαν περάσει από το ίδιο σημείο, δίπλα από τον πληγωμένο άνθρωπο -χωρίς να δώσουν την παραμικρή σημασία- δύο πρόσωπα, ο ιερέας και ο Λευίτης, που είχαν κάτι κοινό: Ήταν δύο πρόσωπα που είχαν αξίωμα και έργο ιερό… στα «Δελτία Τύπου» της εποχής εμφανίζονταν συμπονετικοί και σπλαχνικοί.