«Κέρδισες την εμπιστοσύνη της ζωής που δε σ' εδάμασε και συνεχίζεις τ ' όνειρο»
ΤΡΑΚΟΥ ΑΝΤΑΤα λόγια αυτά ανήκουν στον Νικόλα Κατέρη, ο οποίος κατέκτησε μια θέση από τις πλέον περιζήτητες στο διάσημο πανεπιστήμιο Cambridge.
Πρώτος σε παγκόσμιο επίπεδο στα προηγμένα μαθηματικά, άριστοι βαθμοί στα υπόλοιπα μαθήματα. Ζει στην Αθήνα και πηγαίνει σχολειό στην Εράσμειο Ελληνογερμανική Σχολή. Στην Γ΄ Γυμνασίου, αποφάσισε να γίνει μηχανικός και να σπουδάσει στη Βρετανία. Στην Α΄ και Β΄ Λυκείου, πήρε μέρος στις εξετάσεις του βρετανικού συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αναδείχθηκε ο πρώτος των πρώτων.
«Δε χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια» λέει και συνεχίζει … «δεν σκέφτηκα τον ανταγωνισμό, ήθελα απλά να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό, αγαπώ τα μαθηματικά και τη φυσική»…. έτσι απλά! Έτσι απλά, ένα παιδί τόλμησε να «χτίσει» το όνειρό του και να το κατακτήσει!
Κι όταν ο «αφυδατωμένος» πολιτικός λόγος δεν μπορεί πλέον να ψελλίσει ούτε καν μια υπόσχεση για το μέλλον της νέας γενιά … ένα 17χρονο παιδί βγαίνει μπροστά για να χαράξει το δρόμο του, με τη δική του προσπάθεια και τις δικές τους ικανότητες. Δεν χρειάζεται να είσαι «ιδιαίτερα ευφυής» λέει ο Νικόλας με σεμνότητα, αρκεί μόνο… « ένα σύστημα στο διάβασμα».
Τη στιγμή που βλέπουμε την «επινοητικότητα» των ενηλίκων να εξαντλείται στην εξεύρεση ευφάνταστων ονομάτων για ΜΚΟ « της κοινωνίας των κολλητών στο χορό των χαμένων εκατομμυρίων» ….η νέα γενιά ανοίγει τα φτερά της και πετά μακριά από τη χώρα. Φεύγει γιατί μόνο έτσι μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο που ονειρεύεται! Η υπερηφάνεια και οι ελπίδες που η «στόφα» αυτών των νέων χαρίζει κρύβει μέσα της και μια θλίψη. Θα γυρίσουν άραγε ποτέ αυτά τα παιδιά πίσω σ’ εμάς… σε αυτή τη χώρα για να την αλλάξουν;
«Δεν φταίμε εμείς για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα» λέει ο Νικόλας και συνεχίζει μ’ ένα χαμόγελο … « είμαι αισιόδοξος ότι η γενιά μου μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες».
Σε αυτό το παιδί και πολλά ακόμη που- χωρίς πρότυπα να τους εμπνέουν- επιμένουν να νικούν , αφιερώνουμε τα λόγια του Ελύτη: «Κέρδισες την εμπιστοσύνη της ζωής που δε σ' εδάμασε και συνεχίζεις τ' όνειρο. Τι να πουν τα πράγματα και ποια να σε περιφρονήσουν!»
Εμείς κρατάμε την ελπίδα που γεννήθηκε… από τη θέληση στα 17!
