«Ευαισθησία» δύο ταχυτήτων

Αφορούν τους ένστολους, τους δικαστικούς και τους συνταξιούχους των ειδικών μισθολογίων. Αφήνω έξω το χαράτσι γιατί ακόμη δεν έχει μιλήσει επί του ζητήματος η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ωστόσο  επιβλήθηκε σε όλους μας, χωρίς να υπολογιστεί η φοροδοτική ικανότητα ενός εκάστου (αν και το κριτήριο σε περιπτώσεις απόκρυψης εισοδημάτων δημιουργεί πρόσθετες αδικίες).

Θα συμφωνήσω φυσικά, ότι η Δικαιοσύνη κλήθηκε να αποφανθεί ως εκ του ρόλου και των αρμοδιοτήτων της, βάσει του Συντάγματος και των Ευρωπαϊκών κανόνων που επίσης δεσμεύουν τη χώρα. Εκείνη ξέρει εάν έκρινε ορθώς, απλώνοντας δίχτυ προστασίας για όσους βρίσκονται στον  σκληρό πυρήνα του κράτους. Σπεύδω να πω το αυτονόητο, ότι ασφαλώς πρέπει σε αυτή τη χώρα να υπάρξει κάποτε δίκαιη αξιολόγηση της σημασίας και της προσφοράς ενός εκάστου δημοσίου “λειτουργήματος” στο κοινωνικό σύνολο, ώστε να αμείβονται  αναλόγως και να μη δίδονται μισθοί πείνας σε κρίσιμες επαγγελματικές ομάδες στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας, της απονομής δικαιοσύνης.

Ναι, αλλά σε αυτή τη χώρα υπάρχουν και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που έχουν πληρώσει ακριβότερα το “μάρμαρο” της κρίσης. Με δραστική περιστολή των αποδοχών τους, με αδυσώπητα ποσοστά ανεργίας, με ανασφάλιστη απασχόληση, με δυναστική αβεβαιότητα για την επιούσα. Υπάρχουν οι επιχειρήσεις που επιδιώκουν να είναι υγιείς, παραγωγικές, ανταγωνιστικές αλλά αδυνατούν να επιβιώσουν εξαιτίας των παρενεργειών της κρίσης, υποφέρουν από την ύφεση, την αδιέξοδη λιτότητα, από τις ελληνικές παθογένειες, την αδυναμία των κυβερνώντων να εφαρμόσει όχι μόνο μείζονες αλλά ακόμη και ελάσσονες μεταρρυθμίσεις.

Απ' ό,τι γνωρίζω, το Σύνταγμα προστατεύει όλους μας το ίδιο. Επομένως, όλους αυτούς ποιο Συμβούλιο της Επικρατείας, ποιο Μισθοδικείο, πιο Ελεγκτικό Συνέδριο, ποιος Άρειος Πάγος, ποιο Ανώτατο Δικαστήριο θα τους νοιαστεί;