Marseaux: Η εξομολόγηση για τον θάνατο της μητέρας της - "Τη χάσαμε όταν ήμουν 17"
Η Marseaux βρέθηκε καλεσμένη την Τρίτη 1 Ιουλίου στο πλατό της εκπομπής "Buongiorno". Η γνωστή τραγουδίστρια σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, μίλησε στην Φαίη Σκορδά για τα παιδικά της χρόνια, την οικογένειά της, αλλά και την απώλεια της μητέρας της όταν εκείνη ήταν μόλις 17 ετών.
"Μεγάλωσα στην Ραφήνα και έφυγα γύρω στα 18 μου. Έκανα μία απόπειρα να μείνω στο κέντρο της Αθήνας, αλλά τώρα μένω πιο βόρεια. Πήγα σε καλλιτεχνικό σχολείο στον Γέρακα. Ήταν ωραίο σχολείο και δεν το μετανιώνω. Από μικρή είχα αυτή την αγάπη για την τέχνη, νόμιζα ότι θα γίνω ηθοποιός, αλλά δεν μου βγήκε, έγινα τραγουδίστρια. Ήμουν καλή μαθήτρια όχι όμως του 20, αλλά του 16-17. Μετά τα παράτησα, δεν με ενδιέφερε να δώσω πανελλαδικές. Έχω μια αδερφή 18-19 χρονών. Δεν κάναμε πολύ παρέα με την αδελφή μου γιατί είναι 5 χρόνια μικρότερη. Τώρα που μεγαλώνουμε τα λέμε καλύτερα. Παλαιότερα είχα πιο πολύ άγχος για την αδελφή μου, αλλά τώρα που άρχισε και δουλεύει πιστεύω ότι είναι ικανή να τα καταφέρει μόνη της.
Χάσαμε την μαμά μας όταν ήμουν 17 χρόνων και η αδελφή μου 12. Έχουν περάσει 6-7 χρόνια, ακόμα πονάει, αλλά κάπως μαθαίνεις και ξαναβρίσκεις τις ισορροπίες σου και την καθημερινότητά σου και συνεχίζεις. Ήταν δύσκολο γιατί και η αδερφή μου ήταν σε μεταβατική περίοδο, που έμπαινε στο γυμνάσιο και αντίστοιχα εγώ είχα τα διλήμματά μου. Όσο ζούσε η μαμά μου δεν ήταν υπέρ στο να δώσω πανελλήνιες, ήξερε πως θέλω να κάνω τέχνη. Είχαμε προλάβει να κάνουμε τις «κουβέντες» μας. Κυρίως την φρόντιζε ο μπαμπάς μου την αδελφή μου, γιατί εγώ έφυγα από το σπίτι όταν πέθανε η μαμά μου. Δεν είχα βγάλει κάποια τραγούδια και είχα ένα κοινό. Πουλούσα κάποια μπλουζάκια και μάζεψα λεφτά για να φύγω από το σπίτι.
Η μαμά μου πρόλαβε ένα μόνο live μου, το πρώτο. Ο μπαμπάς μου είναι super fan. Είναι πολύ υποστηρικτικός, με στηρίζει και το χαίρεται. Ανοίγομαι γιατί μπορεί η ιστορία μου να ακουστεί σε κάποιον που έχει βιώσει κάτι παρόμοιο, και να αισθάνεται ότι δεν είναι μόνος, ότι συνέχισε και τα καταφέρνει. Έκανα λανθασμένες επιλογές στην ζωή μου, πχ ότι έφυγα από το σπίτι εκείνη την περίοδο, αλλά θεωρώ ότι από τις επιλογές αυτές βγήκα πιο δυνατή. Κατάλαβα και πολλά πράγματα για την δουλειά. Σκέφτηκα πως για να γίνω καλλιτέχνιδα, πρέπει να «καλλιτεχνήσω». Ήμουν στο στούντιο όλη μέρα με τον κολλητό μου τον Solmeister και γράφαμε τραγούδια και μουσική. Είμαι αυτοδίδακτη, δεν ξέρω νότες, όλα με το αυτί.
Γνωρίζαμε ότι θα «φύγει» μητέρα μου. Όταν είχε διαγνωστεί ήταν πολύ διαχειρίσιμο και μας είχαν πει ότι θα το ξεπερνούσε. Μετά δεν ξέρω τι έγινε, ίσως κάποιες επιπλοκές, μεταστάσεις και δεν τα κατάφερε. Όταν το κατάλαβε ότι δεν θα το ξεπεράσει, μας έκανε κάποιες κουβέντες ότι θα είμαστε τώρα μόνες μας με τον μπαμπά μας και να πατήσουμε στα πόδια μας. Σημαίνει τα πάντα για μένα η μαμά μου. Στον χαρακτήρα της μοιάζω, γιατί ήταν μία πολύ δυναμική γυναίκα και ήταν και είναι το πρότυπό μου. Η αδελφή μου μοιάζει πολύ στο πρόσωπο με την μαμά μου. Δεν ξέρω από πού πήγα τα μπλε μάτια μου, η αδερφή μου έχει τα πράσινα μάτια της μαμάς μου" εξομολογήθηκε η Marseaux.
