Φάκελος Interpol: Η τουρκική υποψηφιότητα για την προεδρία και ο κίνδυνος “Άλωσης” του Διεθνούς Οργανισμού
Η έκθεση αυτή δεν απέτρεψε την Τουρκία από το να κατεβάσει υποψήφιο στις εκλογές του διεθνούς οργανισμού που διεξάγονται την ερχόμενη εβδομάδα.
Η νέα έρευνα του ant1news.gr αποκαλύπτει τις μεθοδεύσεις και το παζάρι ψήφων της Τουρκίας με 45 χώρες, καθώς και πώς τα αιτήματα για υποστήριξη δεν βασίζονται μόνο στην διπλωματική “καλή θέληση”, αλλά και σε δισεκατομμύρια δολάρια που αφορούν έργα υποδομών, διαγραφή χρεών και κρίσιμο στρατιωτικό εξοπλισμό.
του Χάρη Καρανίκα
Μαρακές, Νοέμβριος 2025. Η αντίστροφη μέτρηση για την 93η Γενική Συνέλευση της Interpol έχει αρχίσει. Από τις 24 έως τις 27 Νοεμβρίου, στην "Κόκκινη Πόλη" του Μαρόκου θα κριθεί το μέλλον της διεθνούς αστυνομικής συνεργασίας. Καθώς λήγουν οι θητείες στελεχών, πολλές κρίσιμες έδρες στην Εκτελεστική Επιτροπή θα μείνουν κενές, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Αντιπροεδρίας για την Ευρώπη και, κυρίως, της θέσης του Προέδρου. Και ενώ υποψήφιοι από την Αιθιοπία, τη Γαλλία και τη Ναμίμπια διεκδικούν την κορυφαία θέση και οι αντιπροσωπείες ετοιμάζονται για τις εκλογές, μια "βαριά σκιά" πέφτει πάνω από τη διαδικασία: η υποψηφιότητα της Τουρκίας.
Το ερώτημα που πλανάται πάνω από το Μαρακές είναι σαφές: Μπορεί μια χώρα που κατηγορείται ως ένας από τους μεγαλύτερους “καταχραστές” των μηχανισμών της Interpol να αναλάβει τα ηνία της;
Τον Ιούλιο του 2025, η Κοινή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής των Αντιπροσώπων του Ηνωμένου Βασιλείου δημοσίευσε μια έκθεση-καταπέλτη για τη διακρατική καταστολή. Τα ευρήματα ήταν αποκαλυπτικά: η Επιτροπή έλαβε στοιχεία για κράτη-μέλη που επιδίδονται σε συστηματική κατάχρηση των μηχανισμών της Interpol. Ενώ η κατάχρηση ήταν διαδεδομένη, η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία κατονομάστηκαν ως οι “πιο παραγωγικοί καταχραστές” του διεθνούς συστήματος ειδοποιήσειων του οργανισμού.
Οι Ερυθρές Αγγελίες, σχεδιάστηκαν για τον εντοπισμό και τη σύλληψη δολοφόνων, βιαστών και εμπόρων ναρκωτικών. Ωστόσο, η Άγκυρα φαίνεται να έχει μετατρέψει αυτό το εργαλείο σε “όπλο” εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.
Από την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016, η τουρκική κυβέρνηση έχει επεκτείνει την εγχώρια καταστολή της σε μια «εκτεταμένη διακρατική εκστρατεία» με στόχο αντιληπτούς εχθρούς του κράτους. Η κατάχρηση έχει λάβει διαστάσεις βιομηχανίας: Μέσα σε τρία χρόνια από την απόπειρα πραξικοπήματος, έως το καλοκαίρι του 2019, η Άγκυρα υπέβαλε 1.252 αιτήματα, εκ των οποίων τα 1.168 ήταν Ερυθρές Αγγελίες (Red Notices) για σύλληψη και έκδοση Τούρκων υπηκόων που διέμεναν στη Γερμανία. Στο σύνολο, σύμφωνα με την δημόσια παραδοχή του Τούρκου υπουργού Δικαιοσύνης Γιλμάζ Τουντς τον Ιούλιο του 2025, η Τουρκία είχε υποβάλει 3.579 Ερυθρές Αγγελίες και 2.364 αιτήματα έκδοσης από το 2016.
Το 2015 ο διεθνής οργανισμός ξεκίνησε το πρόγραμμα μεταρρύθμισης “Interpol 2020”. Αυτό οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην πίεση ΜΚΟ (όπως η Fair Trials International) και σε νομικές προκλήσεις σχετικά με την κατάχρηση των Ερυθρών Αγγελιών από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, έως τότε. Η Ομάδα Εργασίας (GTI) συνέτασσε ήδη νέους κανόνες. Τους μήνες αμέσως μετά το πραξικόπημα, η Τουρκία επιχείρησε να ανεβάσει μια λίστα 60.000 ατόμων στη βάση δεδομένων της Interpol, χαρακτηρίζοντάς τα ως υποστηρικτές του κινήματος Γκιουλέν. Όμως, το άρθρο 3 του καταστατικού της οργανισμού απαγορεύει τις πολιτικές διώξεις.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει την Interpol εναντίον υπόπτων για πραξικόπημα ήταν κάτι που ο οργανισμός δεν είχε ξαναδεί σε τέτοια κλίμακα. Σύμφωνα με πληροφορίες, αντί να υποβάλουν ατομικούς, τεκμηριωμένους φακέλους υποθέσεων, οι τουρκικές αρχές φέρεται να προσπάθησαν να ανεβάσουν μαζικά τη λίστα με τα σχεδόν 60.000 ονόματα. Εκείνη την εποχή, ολόκληρη η βάση δεδομένων της Interpol με καταζητούμενα άτομα περιείχε μόνο περίπου 160.000 ονόματα (συσσωρευμένα σε διάστημα 70 ετών). Η Τουρκία προσπάθησε ουσιαστικά να αυξήσει την παγκόσμια βάση δεδομένων εγκληματικότητας κατά περίπου 40% με μία μόνο κίνηση.
Η Interpol μπλόκαρε αυτή τη μαζική ανάρτηση, επικαλούμενη “μη καταχώριση”, καθώς τα αιτήματα δεν πληρούσαν τα βασικά κριτήρια. Ωστόσο, το συγκεκριμένο περιστατικό έδειξε ότι το παλιό σύστημα βασιζόταν υπερβολικά στην εμπιστοσύνη και χρειαζόταν έναν ισχυρότερο “φύλακα”. Τον Νοέμβριο του 2016 η Γενική Συνέλευση της Interpol ψήφισε την υιοθέτηση του νέου καταστατικού της Επιτροπής Ελέγχου των Αρχείων (CCF), ενός ανεξάρτητου φορέα εντός της Interpol, υπεύθυνου για τη διασφάλιση ότι τα προσωπικά δεδομένα που υποβάλλονται σε επεξεργασία συμμορφώνονται με τους κανόνες του οργανισμού. Η μαζική τουρκική απόπειρα - η οποία είχε συμβεί λίγους μήνες πριν - ήταν φρέσκια στο μυαλό των αντιπροσώπων που ψήφισαν το νέο καταστατικό.
Για να παρακάμψουν τον έλεγχο της Interpol μετά την ενδυνάμωση της Επιτροπής Ελέγχου των Αρχείων, οι τουρκικές αρχές έχουν προσαρμόσει την τακτική τους. Έρευνες, όπως αυτή του Nordic Monitor, ενός διαδικτυακού μέσου που καλύπτει θρησκευτικά, ιδεολογικά και εθνοτικά εξτρεμιστικά κινήματα και ριζοσπαστικές ομάδες, με ιδιαίτερη έμφαση στην Τουρκία, αποκαλύπτουν μια μυστική στρατηγική: τη “μεταμφίεση” πολιτικών κατηγοριών σε κοινά εγκλήματα, όπως απάτη ή φοροδιαφυγή, ώστε να περάσουν κάτω από το ραντάρ της Επιτροπής Ελέγχου Αρχείων.
Ένα ακόμα μέσο που χρησιμοποιούν οι τουρκικές αρχές είναι οι Μπλε Αγγελίες (Blue Notices) για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την τοποθεσία και τις δραστηριότητες αντιφρονούντων. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η χρήση της βάσης δεδομένων Κλεμμένων και Απολεσθέντων Ταξιδιωτικών Εγγράφων (SLTD). Δηλώνοντας τα διαβατήρια των στόχων τους ως “χαμένα” ή “κλεμμένα”, εγκλωβίζουν πολίτες στα σύνορα, αφήνοντάς τους συχνά με μοναδική επιλογή την επιστροφή στην Τουρκία.
Τον Ιούλιο του 2025, όταν ο Τούρκος υπουργός Δικαιοσύνης μίλησε δημόσια για τα χιλιάδες ααιτήματα που έχουν υποβληθεί, δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για την αντίσταση που συναντά από τον διεθνή οργανισμό: “Δυστυχώς, βλέπουμε με λύπη ότι η Interpol αγνόησε τα αιτήματά μας για ερυθρές αγγελίες σαν να επρόκειτο για πολιτικούς εγκληματίες. Υπάρχει ένα διπλό μέτρο εδώ”.
Ο εκλεκτός της Άγκυρας για τη θέση του προέδρου στις επερχόμενες εκλογές, Μουσταφά Σερκάν Σαμπαντζά, είναι επικεφαλής του τμήματος Interpol-Europol της Τουρκικής Αστυνομίας. Δεν είναι ένας συνηθισμένος υποψήφιος. Είναι το πρόσωπο μιας χώρας που κατηγορείται διεθνώς ως “καταχραστής” των μηχανισμών του διεθνούς οργανισμού. Πίσω όμως από τους τίτλους, κρύβεται και μια άγνωστη, επιθετική και παγκόσμια εκστρατεία άγρας ψήφων, καθώς και αποδεικτικά στοιχεία που συνδέουν τον υποψήφιο "διπλωμάτη" με σκοτεινές πρακτικές παρακολούθησης.
Από ανάλυση “ανοικτών” δεδομένων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης το ant1news.gr αποκαλύπτει την ενορχήστρωση της καμπάνιας της Τουρκίας με σκοπό την “άλωση” της προεδρίας της Interpol.
Από τα τέλη Αυγούστου, ο Σαμπαντζά και η τουρκική αντιπροσωπεία επιδόθηκαν σε έναν μαραθώνιο συναντήσεων για την εξασφάλιση ψήφων, με ιδιαίτερη έμφαση στην Αφρικανική ήπειρο και την Ασία. Το κέντρο βάρους της καμπάνιας έπεσε στην Αφρική, που συγκερντώνει κρίσιμο αριθμό ψήφων. Κατά τη διάρκεια της 27ης Περιφερειακής Διάσκεψης της Interpol στο Κέιπ Τάουν, στα τέλη Αυγούστου 2025, η τουρκική αποστολή πραγματοποίησε μπαράζ διμερών επαφών:
- 27 Αυγούστου: Η αρχή έγινε με την Μποτσουάνα και τη Γουινέα.
- 28 Αυγούστου: Μια ημέρα πυρετώδους διπλωματίας. Ο Σαμπαντζά εξασφάλισε συναντήσεις με κορυφαίους αξιωματούχους από Αλγερία, Μπενίν, Αίγυπτο, Σουδάν, Ζάμπια, Ανγκόλα, Γκάνα, Τυνησία, Μπουρούντι, Ναμίμπια και Νότια Αφρική. Χαρακτηριστική ήταν η συνάντηση με τον ίδιο τον τρέχοντα Πρόεδρο της Interpol, Αχμέντ Νασέρ Αλ Ραϊσί.
- 29 Αυγούστου: Το πρέσινγκ συνεχίστηκε αμείωτο σε Κονγκό, Ρουάντα, Λεσότο, Ζιμπάμπουε, Κομόρες, Κένυα, Σομαλία, Μαυριτανία, Τζιμπουτί και Νιγηρία.
Σε κάθε μία από αυτές τις συναντήσεις, το αίτημα ήταν ρητό: “Στήριξη στον υποψήφιό μας, Μουσταφά Σερκάν Σαμπαντζά”.
Η εκστρατεία δεν περιορίστηκε στην Αφρική. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, η τουρκική αντιπροσωπεία πέρα από τις ενέργειες εντός έδρας, ταξίδεψε στην Ασία και τη Μέση Ανατολή:
- Στις 19 Σεπτεμβρίου, στην Άγκυρα, στην έκθεση IGEF για εξοπλισμούς ασφαλείας πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με Μπαχρέιν, Ισημερινό, Σλοβενία, Συρία, Ταϊλάνδη, Αζερμπαϊτζάν, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κιργιζία και Σενεγάλη.
- Τον Οκτώβριο, στο Ριάντ, στο συνέδριο για το “Μέλλον της Αστυνόμευσης”, η Άγκυρα στόχευσε στρατηγικά σε συναντήσεις με αξιωματικούς από το Μαρόκο (τη διοργανώτρια χώρα της επερχόμενης Γενικής Συνέλευσης της Interpol και των εκλογών), καθώς και τη Σαουδική Αραβία.
- Ακολούθησε η Σεούλ, στη Διεθνή Σύνοδο Κορυφής της Αστυνομίας, με συναντήσεις-κλειδιά με Μογγολία, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη, Λάος, Περού και Νότια Κορέα.
Καθώς η κάλπη πλησιάζει, η Τουρκία επιστράτευσε το διπλωματικό της σώμα. Μεταξύ τέλους Οκτωβρίου και αρχών Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκαν επίσημες επισκέψεις στις πρεσβείες της Χιλής, του Παναμά, της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και του Τόγκο, με μοναδικό σκοπό την προώθηση της υποψηφιότητας.
Από την έρευνα του ant1news.gr προκύπτει ότι τα αιτήματα της Τουρκίας για υποστήριξη δεν βασίζονται μόνο στην διπλωματική καλή θέληση, αλλά και σε δισεκατομμύρια δολάρια που αφορούν έργα υποδομών, διαγραφή χρεών και κρίσιμο στρατιωτικό εξοπλισμό. Και, φυσικά, σε διμερείς εμπορικές συμφωνίες.
Συγκεκριμένα στην Αφρική, η Τουρκία χρησιμοποιεί το παραπάνω μίγμα για να εξασφαλίσει επιρροή. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις, τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες έχουν ολοκληρώσει πάνω από 2.000 έργα συνολικής αξίας περίπου 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ολόκληρη την ήπειρο. Στη Σομαλία, η οποία προσεγγίστηκε στις 29 Αυγούστου, τουρκικές εταιρείες λειτουργούν το διεθνές αεροδρόμιο και το λιμάνι στο Μογκαντίσου, ενώ η Άγκυρα σχεδιάζει επίσης να εξερευνήσει υπεράκτια οικόπεδα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα.
Στη Σενεγάλη και στη Κένυα, με αξιωματούχους των οποίων συναντήθηκε η τουρκική αντιπροσωπεία, τουρκικές εταιρείες κατασκευάζουν αθλητικά στάδια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις ενώ έχουν αναλάβει και την αναβάθμιση σιδηροδρομικών και οδικών δικτύων, όπως για παράδειγμα εθνικές οδούς που συνδέουν την Κένυα με το Νότιο Σουδάν. Ακόμα: οι εξαγωγές τουκρικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar και τεθωρακισμένων οχημάτων αποτελούν βασικούς οικονομικούς μοχλούς πίεσης για χώρες όπως η Νιγηρία, η Αιθιοπία και το Μαρόκο, όπου θα διεξαχθούν και οι εκλογές της Interpol. Επιπλέον, η Τουρκία υπέγραψε τον Οκτώβριο συμφωνία με τη Νότια Αφρική για να βοηθήσει στην ανάπτυξη των "ειδικών οικονομικών ζωνών" της, με βάση το τουρκικό μοντέλο.
Όσον αφορά τις χώρες της Κεντρικής Ασίας με τις οποίες ήρθε σε επαφή η τουρκική αντιπροσωπεία στα πλαίσια της καμπάνιας της για τη θέση της προεδρίας της Interpol: Στην Κιργιζία τουρκικές εταιρείες κατασκευάζουν δύο υδροηλεκτρικούς σταθμούς -μια επένδυση που ξεπερνά τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Για το Αζερμπαϊτζάν, που επίσης προσεγγίστηκε, η Τουρκία λειτουργεί ως κεντρικός κόμβος διέλευσης για τις εξαγωγές ενέργειας. Η στήριξη πάντως από τα υπόλοιπα Τουρκογενή Κράτη, όπως το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν, θεωρείται αν μη τι άλλο σίγουρη.
Στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, η Τουρκία επιχειρεί να κερδίσει πόντους με την αμυντική διπλωματία, προωθώντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό σε χώρες όπως οι Φιλιππίνες και η Μαλαισία. Οι σχέσεις με την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ επικεντρώνονται στην αύξηση των διμερών εμπορικών συμφωνιών και του τουρισμού. Για παράδειγμα, η επέκταση των αεροπορικών δρομολογίων της Turkish Airlines θεωρείται ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί.
Όσο για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, η Τουρκία προσπαθεί να επεκτείνει το αποτύπωμά της κυρίως μέσω των αυξανόμενων εμπορικών συναλλαγών και των logistics. Με τον Ισημερινό, θεωρείται σημαντικός εμπορικός εταίρος για γεωργικά προϊόντα - συγκεκριμένα, μπανάνες και λουλούδια. Οι πτήσεις cargo της Turkish Airlines αποτελούν έναν από τους ισχυρούς κρίκους για τις εξαγωγές αυτών των προϊόντων προς την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Με τον Παναμά, οι εμπορικές σχέσεις βελτιώνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια, με τις τουρκικές εξαγωγές σε ατσάλι και κοσμήματα να εμφανίζονται αυξημένες, ενώ τουρκικές εταιρείες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για έργα στον τομέα των logistics στη χώρα.
Το πιο “επιβαρυντικό” στοιχείο για τον ίδιο τον Σαμπαντζά, όμως, δεν προκύπτει από τις γενικές στατιστικές για τις καταχρήσεις της Τουρκίας όσον αφορά τους μηχανισμούς της Interpol, ούτε από την επιθετική εκστρατεία για την υποψηφιότητά του, αλλά από ένα συγκεκριμένο, απόρρητο έγγραφο.
Τον Οκτώβριο του 2023, ο 77χρονος Sadettin Baser, o οποίος σχετιζόταν με το κίνημα Γκιουλέν, επισκέφθηκε το τουρκικό προξενείο στο Τορόντο του Καναδά για μια απλή διοικητική διαδικασία. Αντί για εξυπηρέτηση, η επίσκεψή του ενεργοποίησε έναν μηχανισμό κατασκοπείας. Οι τούρκοι διπλωμάτες στον Καναδά στις 19 Οκτωβρίου συνέταξαν έκθεση με τις κινήσεις του, φακελώνοντάς τον ως “επικριτή” της κυβέρνησης.
Στις 27 Οκτωβρίου 2023, η Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας διαβίβασε αυτές τις πληροφορίες, που συλλέχθηκαν παράτυπα σε ξένο έδαφος, στις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Η υπογραφή στο διαβιβαστικό έγγραφο ανήκε στον Σαμπαντζά. Ως επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων τότε, ο Σαμπαντζά δεν ήταν απλώς ένας τεχνοκράτης. Ήταν ο επιχειρησιακός κρίκος που μετέτρεψε μια πληροφορία κατασκοπείας σε εργαλείο δίωξης. Αυτό το έγγραφο, που δημοσίευσε στο παρελθόν το Nordic Monitor, πριν ακόμα αναλάβει ο Σαμπαντζά επικεφαλής του γραφείου της Interpol στην Τουρκία, αποτελεί την “καπνισμένη κάννη” που συνδέει τον υποψήφιο για την Προεδρία του διεθνούς με το δίκτυο διακρατικής καταστολής της Άγκυρας.
Η υποψηφιότητα της Τουρκίας φέρνει στη μνήμη τις εκλογές του 2018, όταν ο Ρώσος υποψήφιος Alexander Prokopchuk ηττήθηκε από τον Νοτιοκορεάτη Kim Jong Yang, ακριβώς λόγω των φόβων ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιούσε τη θέση για να στοχοποιήσει τους επικριτές του Κρεμλίνου. Σήμερα, η κατάσταση είναι παρόμοια, αλλά ίσως πιο επικίνδυνη. Η Τουρκία έχει ήδη καταφέρει να εκλέξει τον Σαμπαντζά ως αντιπρόσωπο της Ευρώπης στην Εκτελεστική Επιτροπή το 2024.
Όμως, το Δυτικό “μπλοκ”, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, των κράτη μελών της ΕΕ και του Καναδά αναμένεται να ψηφίσει υπέρ του Γάλλου υποψηφίου Λούκας Φελίπε, καθώς θεωρούν ότι η “χρήση” της Interpol από την Τουρκία για τη στόχευση πολιτικών αντιφρονούντων, όπως οι Γκιουλενιστές και οι Κούρδοι ακτιβιστές, σαφώς αποτελεί απειλή για την ουδετερότητα του οργανισμού. Με δεδομένη την επιρροή που ασκεί η Δύση, οι πιθανότητες να κερδίσει την προεδρία ο Τούρκος υποψήφιος, θεωρούνται μέτριες.
Αλλά υπάρχει και ο αστάθμητος παράγων των 54 αφρικανικών κρατών, που αποτελούν και το μεγαλύτερο “μπλοκ” ψήφων στις επερχόμενες εκλογές, και κατεβάζουν δύο υποψηφίους για την προεδρία, από την Αιθιοπία και τη Ναμίμπια. Εάν το Αφρικανικό “μπλοκ” συσπειρωθεί πίσω από έναν μόνο υποψήφιο (π.χ., την Αιθιοπία), εκείνος θα ξεκινούσε με περίπου το 27% των συνολικών ψήφων. Αυτό τον καθιστούσε “ρυθμιστή” ή πιθανό νικητή. Επί του παρόντος, διεκδικούν τη θέση δύο Αφρικανοί υποψήφιοι και αυτό διασπά τις 54 ψήφους. Αυτή η διάσπαση μειώνει τον αριθμό των ψήφων που χρειάζονται για τη νίκη.
Ο Σαμπαντζά δεν χρειάζεται να λάβει ψήφους από την πλειοψηφία των κρατών της Αφρικής. Χρειάζεται μόνο να διασφαλίσει ότι κανένας από τους Αφρικανούς υποψηφίους δεν θα λάβει αποφασιστική πλειοψηφία. Αποσπώντας συγκεκριμένα αφρικανικά έθνη, μπορεί να τους ξεπεράσει για να φτάσει σε μια πιθανή αναμέτρηση εναντίον του άλλου μεγάλου διεκδικητή, της Γαλλίας.
Για αυτό και η στόχευση από την πλευρά της Άγκυρας συγκεκριμένων αφρικανικών χωρών θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική: η συμφωνία για τις “ειδικές οικονομικές ζώνες” τον Οκτώβριο με τη Νότια Αφρική μπορεί να εξασφάλισαν στην Τουρκία επιρροή και στη περιφερειακή εταίρο της, τη Ναμίμπια, η οποία είχε επίσης προσεγγιστεί για στήριξη, την ώρα που η ίδια κατεβάζει υποψήφιο.
Επίσης, η μεγάλη δύναμη της Νιγηρίας και το δέλεαρ των drones και των ελικοπτέρων από την Τουρκία, αν μη τι άλλο, μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της “διάσπασης” των αφρικανικών ψήφων. Ακόμα, η Σομαλία, με τις τουρκικές έρευνες πετρελαίου, και το Σουδάν, που δέχεται ανθρωπιστική βοήθεια και υποστήριξη, ενδέχεται να παίξουν τον ίδιο ρόλο. Σε αυτά προστίθενται οι ψήφοι των Τουρκογενών Κρατών αλλά και χωρών που αισθάνονται αποξενωμένες από τη Δύση, καθώς η Τουρκία έχει τοποθετηθεί ως εναλλακτική λύση για έναν αντιδυτικό συνασπισμό, ο οποίος ενδέχεται να λάβει στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και χώρες “δορυφόρους” τους.
Μια ενδεχόμενη νίκη του Σαμπαντζά στις εκλογές στο Μαρακές δεν θα αποτελούσε μόνο διπλωματική επιτυχία της Άγκυρας. Θα σηματοδοτούσε την "άλωση" του θεσμού από μια χώρα που έχει αναγάγει την κατάχρηση των εργαλείων του σε επίσημη κρατική πολιτική. Και με την ψηφοφορία να πλησιάζει, ο διεθνής οργανισμός βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Θα εκλέξει τον “λύκο” να φυλάει τα πρόβατα;
