Η αληθινή ιστορία του αρώματος: Από τους ναούς της Αιγύπτου, στα παριζιάνικα μπουκάλια
της Αρετής Γιαλουσάκη
Όταν μιλάμε για αρώματα, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στη Γαλλία — στη Γκρας, στα αριστοκρατικά μπουκάλια και στη γαλλική φινέτσα. Όμως, η ιστορία της ευωδίας δεν ξεκινά στο Παρίσι, αλλά χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, στην αρχαία Αίγυπτο. Εκεί όπου το άρωμα δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά ιερό σύμβολο ζωής, θρησκείας και αιωνιότητας.
Το άρωμα ως γλώσσα των θεών
Για τους Αιγυπτίους, η ευωδία δεν ήταν απλώς ευχαρίστηση των αισθήσεων. Ήταν μέσο επικοινωνίας με το θείο. Οι ιερείς χρησιμοποιούσαν αρωματικά έλαια, θυμιάματα και ρητίνες στις καθημερινές τελετουργίες των ναών.
Η μυρωδιά του λιβανιού, του μύρου και της κανέλας πλημμύριζε τους ιερούς χώρους, πιστευόταν πως καθάριζε το πνεύμα και έκανε πιο αποδεκτές τις προσευχές στους θεούς.
Η αρωματοποιία ήταν ιερή τέχνη, γνωστή μόνο στους μυημένους. Οι ιερείς λειτουργούσαν και ως χημικοί της εποχής, αναμειγνύοντας φυσικά έλαια, φυτά και ρητίνες για να δημιουργήσουν ουσίες με συγκεκριμένο πνευματικό σκοπό.
Το άρωμα και το μυστήριο της αιώνιας ζωής
Η σχέση των Αιγυπτίων με το άρωμα δεν σταματούσε με τον θάνατο. Αντίθετα, ενισχυόταν μέσα από τη διαδικασία της ταρίχευσης. Οι νεκροί αλείφονταν με αρωματικά έλαια και μύρα για να διατηρηθεί το σώμα τους και να τιμηθεί η ψυχή τους στο ταξίδι προς τη μεταθανάτια ζωή.
Οι ιερείς χρησιμοποιούσαν μύρο, ρητίνες, κανέλα, θυμίαμα και μέλι για να καθαρίσουν και να αρωματίσουν τα σώματα. Έτσι, η μυρωδιά συνδέθηκε με την αιωνιότητα, τη θεϊκή καθαρότητα και τη μεταμόρφωση. Ακόμα και οι σαρκοφάγοι ήταν αλειμμένοι με ευωδιαστές ουσίες, ώστε ο νεκρός να «αναπνέει» άρωμα και στον άλλο κόσμο.
Κλεοπάτρα — η βασίλισσα των ευωδιών
Καμία αναφορά στην αιγυπτιακή αρωματοποιία δεν θα ήταν πλήρης χωρίς την Κλεοπάτρα, τη γυναίκα που μετέτρεψε το άρωμα σε όπλο γοητείας και δύναμης.
Η τελευταία βασίλισσα της Αιγύπτου ήταν γνωστή για την εμμονή της με τις ευωδιές. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τα πλοία της ήταν εμποτισμένα με αρώματα, ώστε το άρωμα της παρουσίας της να προηγείται του ίδιου του ταξιδιού της.
Η Κλεοπάτρα χρησιμοποίησε τα αιγυπτιακά μυστικά αρωματοποιίας για να δημιουργήσει προσωπικά μίγματα με ροδοπέταλα, μύρο, κανέλα και βάλσαμο. Για εκείνη, το άρωμα δεν ήταν καλλυντικό· ήταν μέσο επιρροής, σαγήνης και εξουσίας.
Kyphi — το άρωμα της αιωνιότητας
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αρώματα της εποχής ήταν το Kyphi — ένα περίπλοκο μείγμα από κρασί, μέλι, ρητίνες, μύρο και διάφορα μπαχαρικά. Το έκαιγαν στα ιερά ως προσφορά στους θεούς, αλλά και στα σπίτια για εξαγνισμό και χαλάρωση. Πίστευαν ότι το άρωμά του θεραπεύει το σώμα και εξαγνίζει την ψυχή.
Από ιεροτελεστία σε τέχνη
Με το πέρασμα των αιώνων, οι γνώσεις των Αιγυπτίων ταξίδεψαν στην Ελλάδα, στη Ρώμη και τελικά στη Γαλλία, όπου το άρωμα πήρε τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα — ένα προϊόν καλλωπισμού, μόδας και προσωπικής ταυτότητας.
Όμως, η ρίζα του αρώματος παραμένει αιγυπτιακή. Εκεί γεννήθηκε η ιδέα ότι μια μυρωδιά μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, να τον συνδέσει με το θείο και να τον κρατήσει ζωντανό στην αιωνιότητα.
Αποτέλεσμα
Το άρωμα που φοράμε σήμερα είναι ο απόηχος μιας αρχαίας παράδοσης. Από τις ιερές τελετές των Αιγυπτίων μέχρι τα σύγχρονα αρώματα της Γαλλίας, η ουσία παραμένει η ίδια: το άρωμα είναι μνήμη, ψυχή και ταυτότητα - μια αόρατη γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και το άφθαρτο.
F1: Ο Λάντο Νόρις την pole position στο Λας Βέγκας
Διαρρήκτες για κλάματα - Τραυματίστηκαν πηδώντας από το μπαλκόνι
Βανς: Αποκύημα φαντασίας ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο με περισσότερη βοήθεια
