Πόλεμος φθοράς

Το δείγμα πλέον είναι επαρκές και δεν επιδέχεται αμφιβολιών. Η δεύτερη 4ετία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να μην επιφυλάσσει,  έως τώρα τουλάχιστον, τις…συγκινήσεις της περιόδου 2019 – 2023, ήτοι μία παγκόσμια πανδημία, αλλά και μία παρ’ ολίγον μείζονα κρίση στα ελληνοτουρκικά...

Ωστόσο, αποδεικνύεται το ίδιο, εάν όχι περισσότερο, ακανθώδης, συγκριτικά με την πρώτη. Για τους «μπαρουτοκαπνισμένους», οι δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπο το Μέγαρο Μαξίμου δεν (θα πρέπει να) αποτελούν έκπληξη.

Η εμπειρία της Μεταπολίτευσης έχει αποδείξει πως το…repeat κρύβει παγίδες για τους νικητές, για μία σειρά από αντικειμενικούς, αλλά και συγκυριακούς λόγους. Είτε γιατί πλέον οι απαιτήσεις των πολιτών αυξάνουν είτε γιατί δεν υφίσταται περίοδος χάριτος, το…σύνδρομο της δεύτερης 4ετίας ανέκαθεν έπληττε τις κυβερνήσεις, που θεωρούσαν ευθύγραμμη την προσεδάφιση στην πραγματικότητα... ύστερα από μία δεύτερη, διαδοχική εκλογική νίκη.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω άτυπο κανόνα. 13 μήνες μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 41%, το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει δει το ποσοστό του να περιορίζεται στο 28% στην κάλπη των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, έχει υποχρεωθεί σε δύο ανασχηματισμούς, σε μεμονωμένες διορθωτικές κινήσεις, αλλά και σε σημαντικές αλλαγές προσώπων στον πυρήνα της διακυβέρνησης στο Μέγαρο Μαξίμου.

Και όλα αυτά χωρίς να κληθεί να αντιμετωπίσει τις έκτακτες καταστάσεις, που βρήκε μπροστά του από το 2019 και εντεύθεν. Η εξήγηση είναι διττή: Πρώτον, το κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2023 ουδέποτε... περπάτησε για διαφόρους λόγους και δεύτερον η (ορθή) απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να συγκρουστεί – με τον τρόπο που επιλέγεται κάθε φορά – με χρόνιες υστερήσεις και παθογένειες του βαθέος Κράτους, επιβεβαιώνει ακόμη μία φορά αφενός τις ισχυρές αντιστάσεις των κατά τόπους συντεχνιών, αφετέρου το βαρύ τίμημα του πολιτικού κόστους, που καλείται να καταβάλει όποιος αποφασίσει να ταράξει τα νερά.

Τούτων δοθέντων, η νέα πολιτική σεζόν, που ξεκινά με τα εγκαίνια της ΔΕΘ είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και αυτό γιατί τα κεκτημένα της προηγούμενης κυβερνητικής περιόδου, έχουν μετατραπεί αίφνης πλέον σε ζητούμενα.

Το Μέγαρο Μαξίμου καλείται να πείσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων ότι έχει την πολιτική αξιοπιστία και την ικανότητα να κερδίσει τον πόλεμο φθοράς με τα χρόνια προβλήματα της εν Ελλάδι καθημερινότητας. Ο πήχης έχει ήδη μπει και είναι υψηλός, καθώς η κυβέρνηση θα κριθεί πλέον από την αποτελεσματικότητα της να αντιμετωπίσει τις αγωνίες των πολιτών, με πρώτη αυτή της ακρίβειας. Το ποτήρι πάντως είναι μισογεμάτο: Και χρόνος για το rebound υπάρχει και αντίπαλον δέος δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και η προσδοκία των πολιτών παραμένει, όπως επιβεβαιώνουν όλες ανεξαιρέτως οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, στραμμένη προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.