Μέχρι εδώ όλα Κα(μα)λα: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…

Η Κάμαλα Χάρις έλαβε και τυπικά το χρίσμα των Δημοκρατικών στο τέλος του τετραημέρου συνεδρίου τους στο Σικάγο, το οποίο έλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα.

Όμως, το δικαιολογημένο, έως ένα βαθμό, κλίμα ευφορίας δίνει πλέον τη θέση του στην αναγνώριση ότι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, όπως και η μάχη στις έξι πολιτείες-κλειδιά είναι αμφίρροπα. Άλλωστε, το εκλογικό σύστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τους εκλέκτορες και όχι το σύνολο των ψήφων σε εθνικό επίπεδο να ορίζουν το νικητή, έδινε μέχρι πρότινος προβάδισμα στον Τραμπ. Και όπως είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο μας, η παραμονή Μπάιντεν στην προεδρική κούρσα, μετά την καταστροφική γι’ αυτόν τηλεμαχία αλλά και την απολύτως εύστοχη επικοινωνιακή διαχείριση του Τραμπ στην απόπειρα δολοφονίας του, καθιστούσε σχεδόν μη αναστρέψιμη την προοπτική επικράτησης του δεύτερου.

Η Κάμαλα Χάρις, βάσει των δημοσκοπήσεων, κατάφερε μέσα σε ένα μόλις μήνα να υπερκαλύψει την διαφορά δύο έως και έξι μονάδων που διατηρούσε ο Τραμπ έναντι του Μπάιντεν, και αυτή τη στιγμή να προηγείται με δύο έως πέντε μονάδες, να αποκτήσει έστω και βραχείας κεφαλής προβάδισμα στις έξι κρίσιμες πολιτείες, να ανεβάσει τη συσπείρωση των δημοκρατικών από 81% σε 87% και να βρίσκεται 29 μονάδες μπροστά από τον ανθυποψήφιο της στις ηλικίες κάτω των 30 ετών, η ψήφος των οποίων μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικη.

Επίσης, η επιλογή του υποψήφιου αντιπροέδρου της, στο πρόσωπο του Τιμ Γουόλς, ήταν πετυχημένη, για να εξασφαλίσει κρίσιμες ψήφους στις μεσοδυτικέςπολιτείες στην περίφημη «ζώνη της σκουριάς», σε απάντηση στην επιλογή Βανς από μεριάς Τραμπ.

Πράγματι, ο Γούολς θα μπορούσε να απευθυνθεί στην λευκή εργατική τάξη, η οποία παραδοσιακά ψηφίζει δημοκρατικούς, όμως τα τελευταία χρόνια τους έχει γυρίσει την πλάτη, αλλά και στους σχεδόν 800.000 βετεράνους σε αυτές περιοχές, των οποίων οι ψήφοι επίσης ενδέχεται να παίξουν ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. 

Ως προς την Κάμαλα Χάρις, έως σήμερα η ανατροπή στις δημοσκοπήσεις οφείλεται κυρίως σε δύο λόγους: 

1. Στην ανακούφιση των ψηφοφόρων (Δημοκρατικών και αναποφάσιστων) από την απόσυρση Μπάιντεν, γιατί η επιμονή του να πάει μέχρι τέλους δημιουργούσε προβληματισμό κατά πόσο πολλοί εξ’ αυτών θα προσέρχονταν τελικά στις κάλπες, και ας αποστρέφονται τον Τραμπ και την πολιτική του ατζέντα, και 

2. Στο γεγονός ότι από αδιάφορη πολιτικά προσωπικότητα που ήταν στα τέσσερα χρόνια της αντιπροεδρίας της (σε ένα βαθμό δικαιολογημένα, γιατί έτσι πράττουν οι αντιπρόεδροι στην πρώτη θητεία των προέδρων που πρόκειται να διεκδικήσουν και δεύτερη), άρχισε να δείχνει κάποιες από τις αρετές της, να γίνεται πιο οικεία με τον κόσμο και να βρίσκει στο πρόσωπό της, ιδίως η μεσαία τάξη, στοιχεία του (χαμένου) αμερικανικού ονείρου, να δίνει αέρα φρεσκάδας τόσο σε σχέση με τον Μπάιντεν αλλά και σε σχέση με τον Τραμπ, και να επιτυγχάνει να ενώσει το Δημοκρατικό κόμμα. Μάλιστα, οι συνεχείς, ακραίες επιθέσεις του Τραμπ εναντίον της της έδωσαν πόντους, αλλά και πήραν τα φώτα της δημοσιότητας και της συνεπακόλουθης δυναμικής που είχε αναπτύξει ο πρώτος (μετά την απόπειρα δολοφονίας) και τα έστρεψαν στη Χάρις.

Σημαίνουν όλα αυτά ότι έχει κριθεί το τελικό αποτέλεσμα; Σε καμία περίπτωση. Όπως πριν από ένα μήνα ο Τραμπ φάνταζε το απόλυτο φαβορί, κυρίως όσο είχε απέναντί του τον Μπάιντεν, έτσι και τώρα η Χάρις έχει μεν ανατρέψει την κατάσταση, εντούτοις, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται φαβορί.

Η απόσυρση Κένεντι υπέρ του Τραμπ δεν φαίνεται να διαφοροποιεί θεαματικά τα δεδομένα, άλλωστε ο πρώτος, που σημειωτέον ξεκίνησε ως πιθανός υποψήφιος των Δημοκρατικών και κατέληξε ανεξάρτητος, έβλεπε τα ποσοστά του να φθίνουν συνεχώς, πολύ περισσότερο μετά την υποψηφιότητά Χάρις. Αλλά το 4% που λάμβανε στις σφυγμομετρήσεις δεν είναι αμελητέο. Δεν είναι, πάντως, βέβαιο ότι οι ψηφοφόροι του θα ψηφίσουν μαζικά Τραμπ, αν και οι απόψεις Κένεντι είναι πολύ κοντά, αν όχι ταυτόσημες, με αυτές του Τραμπ. 

Τελευταίο στοιχείο, που σχετίζεται με τον πόλεμο  στη Γάζα και αφορά στους Αμερικανούς μουσουλμανικού θρησκεύματος, αλλά και στους καταγόμενους από τη Βόρεια Αφρική. Το ποσοστό τους επί του συνολικού πληθυσμού είναι μόλις 1%. Ωστόσο, σε πολιτείες-κλειδιά, όπως το Μίτσιγκαν, η προσέλευση τους στις κάλπες ή η αποχή τους πιθανόν να κρίνουν το αποτέλεσμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2020, ο Μπάιντεν κέρδισε την εν λόγω πολιτεία με 154.000 ψήφους διαφορά, όταν το σύνολο των μουσουλμάνων σε αυτή είναι 200.000 και όσων κατάγονται από Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή 300.000.