Στοπ στη βία κατά των γυναικών: προτάσεις
ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΝΑΈντεκα δολοφονίες γυναικών, αποκαλούμενες και ως γυναικοκτονίες, στη χώρα μας από την αρχή του 2021 μέχρι και το Σεπτέμβριο. Για πόσο ακόμα θα γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων τραγικών περιστατικών αλλά και άλλων έμφυλης βίας;
Περίτρανη απόδειξη της αύξησης των περιστατικών έμφυλης βίας είναι και η πολύ μεγάλη αύξηση των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας συγκριτικά με το προηγούμενο χρονικό διάστημα σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων. Αυτό σημαίνει ότι η ήδη υφιστάμενη νομοθεσία προφανώς χρειάζεται να προσαρμοστεί και να μεταβληθεί ανάλογα με όσα επιτάσσουν τα νέα δεδομένα.
Και τούτο, διότι ρόλος της Πολιτείας, όπως εκπροσωπείται από την πολιτική κάθε φορά εξουσία, είναι όχι μόνο να συμπάσχει, αλλά να πράττει. Σε ό,τι με αφορά, με το θέμα αυτό ασχολούμαι διαχρονικά και με συνέπεια και ως βουλευτής έχω καταθέσει τις εμπειρίες μου αυτές και με προτάσεις στην επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής.
Ειδικότερα, ως προς την καταστολή των έμφυλων αδικημάτων είναι θετικό πως με την επερχόμενη τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας διευρύνεται η προστασία των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης και εκμετάλλευσης. Ωστόσο, θα ήταν επωφελές να καταλαμβάνονται ως αδικήματα έμφυλης βίας και σύγχρονες μορφές της, όπως στην περίπτωση του «revenge porn», που σήμερα αντιμετωπίζεται μόνο ως προσβολή προσωπικών δεδομένων.
Από την άλλη, το γεγονός σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας δεν προέκυψε αύξηση των καταγγελιών για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα χτυπάει το καμπανάκι ότι χρειάζεται καλύτερη οργάνωση για το θέμα αυτό. Χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπισή των περιστατικών αυτών, με εξειδικευμένο προσωπικό και αστυνομική έρευνα και αλλά και δικαστική διαδικασία που θα σέβεται τα δικαιώματα των θυμάτων εξαρχής. Είναι μία καλή αρχή που από τον περασμένο Αύγουστο ειδικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας θα στεγάζονται μέσα σε κρίσιμα αστυνομικά τμήματα.
Σημαντικό, βέβαια, είναι οι γυναίκες θύματα βίας να μπορούν άμεσα και εύκολα να ζητήσουν βοήθεια. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει απλούς τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης της αστυνομίας, όπως γραπτά μηνύματα ή διαδικτυακή συνομιλία, καθώς και χρήση κωδικών λέξεων σε γιατρούς και φαρμακοποιούς. Επιπλέον, πρέπει να αυξηθούν οι διαθέσιμες θέσεις σε εγκαταστάσεις προστασίας θυμάτων βίας και σε καταφύγια γυναικών.
Πιο σημαντική, όμως, από την καταστολή, κατά την άποψή μου, προβάλει η πρόληψη. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται συνδυασμένα προγράμματα οικονομικής και κοινωνικής ενδυνάμωσης των γυναικών, παρεμβάσεις κινητοποίησης της κοινότητας για την αλλαγή άνισων κανόνων φύλου, σχολικά προγράμματα που αμφισβητούν τα στερεότυπα των φύλων και προωθούν σχέσεις που βασίζονται στην ισότητα και τη συναίνεση καθώς και η αλληλεπίδραση και η ανάδειξη οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών. Κομβικό, όμως ρόλο παίζει και η θεσμοθέτηση ενός συστήματος ενθάρρυνσης των καταγγελιών.
Οι γυναίκες έχουμε ακόμα μακρύ δρόμο να διανύσουμε για να κατακτήσουμε την ισότητα. Στο δρόμο μας, όμως, αυτό η Πολιτεία και η κοινωνία οφείλουν να ορθώσουν ένα τεράστιο ΣΤΟΠ σε κάθε μορφή έμφυλης βίας.