Η Mετάλλαξη της Tρομοκρατίας

Η σταδιακή μετάλλαξη της τρομοκρατίας διαπιστώνεται από το τέλος του εικοστού αιώνα με τις αρχές του εικοστού πρώτου. Στην πορεία αυτών των αλλαγών παρατηρούνται ορισμένα νέα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, μέρος των οποίων θα αναφερθεί απολύτως συνοπτικά παρακάτω και τα οποία σχετίζονται με τη δυνατότητα των νέων οργανώσεων, ομάδων, μελών που χρησιμοποιούν την τρομοκρατία ως τρόπο πολιτικής έκφρασης, να χειρίζονται τη σύγχρονη τεχνολογία.

Η χρήση της τεχνολογίας και όλα όσα μέσα σχετίζονται με αυτήν δηλαδή τα κοινωνικά δίκτυα είτε είναι ευρέως γνωστά, είτε είναι κρυπτογραφημένα, παρήγαγαν σταδιακά και ψηφιακή ιδεολογία, δηλαδή μια ιδεολογία η οποία δεν αναγνωρίζει σύνορα. Η συγκεκριμένη κινητικότητα είχε ήδη διαφανεί από το τέλος του εικοστού αιώνα, απλά έγινε ιδιαίτερα εμφανής από τις μεθόδους στρατολόγησης του Ισλαμικού Kράτους (ISIS).

Ο τρόπος και η μέθοδος που η συγκεκριμένη οργάνωση εξέπεμπε τα μηνύματα της, προκαλούσαν την ταύτιση του αποδέκτη, στη συνέχεια την ενεργοποίηση της βούλησης του για στρατολόγηση και ακολούθως την απόφαση για ενεργό επιχειρησιακή συμμετοχή στην οργάνωση, ακόμη και με την πιθανότητα της "θυσίας" για τον υπέρτατο σκοπό. Η έννοια της "θυσίας" - όσο άγνωστη και αν είναι για τον δυτικό πολίτη- λειτούργησε εν προκειμένω υπό το σκεπτικό ότι αυτή καθαυτή η πίστη στη θρησκεία δεν αποτελούσε το κυρίαρχο έρεισμα, παρά την αξιακού χαρακτήρα  ιδεολογική της επίδραση. Επί της ουσίας, ειδική βαρύτητα είχε η αναπαραγωγή της (πολιτικής) τιμωρίας της δυτικής ή της όποιας άλλης πλευράς που δεν συντάσσονταν με τον συγκεκριμένο πολιτικό οραματισμό για μια "νέα τάξη πραγμάτων". Πρόκειται για μια "τάξη πραγμάτων" που δεν αναγνωρίζει το υφιστάμενο γεωπολιτικό status, τη λογική κατανομής συνόρων, διαμόρφωσης κρατών, επιλογής πολιτικών ηγετών η επιβεβλημένης ειρήνης με τον τρόπο που δεν επέλεξαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Καθώς διεθνώς πληθαίνουν οι πράξεις βίας – τρομοκρατίας από πληθώρα δραστών, είτε πρόκειται για τάσεις που πρόσκεινται σε θρησκευτικούς λόγους, είτε στην ακροδεξιά ή σε άλλες ακραίες εκφράσεις που αυτοαποκαλούνται με πληθώρα διαφορετικών ονομάτων κυρίως ενός άναρθρου πολιτικού λόγου, συναντώνται σε κοινά σημεία των πράξεων τους. Χρησιμοποιούν την απειλή αναβαθμίζοντας διαρκώς τον απειλητικό λόγο, δεν αναγνωρίζουν τους πολίτες ως αθώα θύματα, τους ενδιαφέρει ποσοτικά ο αριθμός των θυμάτων, έχουν πρόσβαση σε ποσότητες όπλων και εκρηκτικών, επιθυμούν τη διάχυση του φόβου – τρόμου, σ’ όποιο σημείο του πλανήτη, επιθυμούν την προβολή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Συνοπτικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι, η νέα εποχή της τρομοκρατίας χαρακτηρίζεται από το πέρασμα στο μαζικό στόχο-"θεαματική" δολοφονία, έναντι του πάλαι ποτέ ατομικού στόχου.