H Ευρωβουλή που δεν θέλουμε

Στις επικείμενες ευρωεκλογές θα αποφασιστεί μέσα από πλειοψηφίες και μειοψηφίες, συσχετισμούς δυνάμεων, συμμαχίες και αντιθέσεις, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά από συνεχείς κρίσεις.

Η οικονομική κρίση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου ειδικά για τον Ευρωπαϊκό νότο , αλλά το προσφυγικό/μεταναστευτικό, το Brexit κι η συνεχιζόμενη διεύρυνση ανισοτήτων στις κοινωνίες των κρατών μελών, απειλούν σοβαρά το οικοδόμημα που με τόσο αγώνα και προσπάθεια χτίσαμε πάνω στα ερείπια του Β Παγκόσμιου Πολέμου. 

Το Ευρωκοινοβούλιο παρά τις επικρίσεις που δέχεται, είναι το μόνον δημοκρατικά εκλεγόμενο όργανο απευθείας από τους πολίτες της Ευρώπης και η ενδυνάμωση του ουσιαστικά και θεσμικά πρέπει να είναι το κύριο μέλημα όλων μας.

Αλλά ποιο Ευρωκοινοβούλιο θέλουμε ώστε να ορίσουμε και το ποια Ευρώπη θέλουμε; Θέλουμε το Ευρωκοινοβούλιο των λαϊκιστών και των υπονομευτών της πορείας της Ε.Ε.; Θέλουμε την ενδυνάμωση των ακραίων δεξιών που εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά τις δυσκολίες και τις κρίσεις όπως έκαναν πολλές φορές στον 20ο αιώνα με τα γνωστά αποτελέσματα;

Θέλουμε την πολιτική νεκρανάσταση της μαρξιστογενούς αριστεράς που επίσης βρίσκει την ευκαιρία να παραπλανήσει τους πολίτες με ανεφάρμοστες κούφιες υποσχέσεις ; Θέλουμε την περαιτέρω κυριαρχία κρατών -μελών που πρωτίστως λόγω οικονομικής ισχύος, λειτουργούν «πιο ίσα» από τα άλλα κράτη μέλη; Θέλουμε να ωθούμε πολίτες που νοιώθουν ανίσχυροι και ξεχασμένοι από τα εθνικά και υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων, να κατεβαίνουν κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους για να ακουστεί η φωνή τους; Θέλουμε διεύρυνση των ανισοτήτων και μια μεσαία τάξη να συμπιέζεται προς τα κάτω επειδή οι ελίτ καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο κόντρα σε κάθε λογική ελεύθερης οικονομίας της αγοράς και υγιούς καπιταλισμού;

Θέλουμε μια όλο και πιο αδύναμη Ευρώπη στους τομείς της ανταγωνιστικότητας, της ενέργειας, εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, του κοινωνικού κράτους και της ευημερίας των πολιτών; 

Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο ανάλογων ερωτημάτων αλλά και πάλι η απάντηση είναι μία. Όχι δεν θέλουμε αυτή την Ευρώπη ούτε αυτή την εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Θέλουμε να συνεχίσουμε την λαμπρή πορεία που διέγραψε από την ίδρυση της μέχρι και πριν μία δεκαετία η Ευρώπη των λαών. Και θα το πετύχουμε!