Πειραιάς και Cosco: Η ευκαιρία είναι μεγαλύτερη από ότι πιστεύουμε

Οι Κινέζοι υπέγραψαν με την Ιταλία ένα μνημόνιο συνεργασίας που μπορεί μεν να ανοίγει δρόμους για το μέλλον, αλλά προς το παρόν, στην πράξη, δεν σημαίνει και πολλά. Απ' ότι φαίνεται αυτό περιλαμβάνει τελωνειακές διευκολύνσεις, διευκολύνσεις προσβασιμότητας και συνεργασίας με τους Κινέζους και γενικότερα κάποια υπόσχεση για εξομάλυνση των συγκεκριμένων διαδικασιών στα λιμάνια της Ιταλίας.

Η ελληνική περίπτωση είναι κάτι πολύ διαφορετικό, καθώς η Cosco βρίσκεται στον Πειραιά αρκετά χρόνια πλέον. Έχει επενδύσει σοβαρά και έχει προχωρήσει με τις ιδιωτικοποιήσεις στην εξαγορά μεγάλου κομματιού του λιμανιού και των υποδομών του. Ως γνωστόν, κατέθεσε ένα master plan για την επέκταση των επενδύσεων της, καθώς στοχεύει να κάνει τον Πειραιά, ξεπερνώντας τα 5 εκατομμύρια κοντέινερ ετησίως, το πρώτο λιμάνι της Μεσογείου, στο πλαίσιο του «Δρόμου του Μεταξιού» που σχεδιάζει. Σήμερα, ο αριθμός αυτός είναι στα 4,9 εκατ. TEU (σημ: (ένα TEU ισοδυναμεί με ένα τυποποιημένο εμπορευματοκιβώτιο μήκους 20 ποδών).

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό συμβούλιο εξέδωσε την γνωστή απόφαση, η οποία δεσμεύει περισσότερο πολιτικά την κυβέρνηση. Μέσα στην κυβέρνηση υπάρχει μια μερίδα, ίσως μικρή, που επιθυμεί την επένδυση και για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς, καθώς τα χρήματα θα έρθουν από την Κίνα. Είναι η ψευδαίσθηση ενός άλλοθι ό,τι δήθεν η Κίνα είναι μια χώρα αριστερή και άρα μια επένδυση από μια αριστερή χώρα είναι κάτι διαφορετικό!

Υπάρχει ένα άλλο κομμάτι που αντιτίθεται σε κάθε επένδυση στην οποία δεν συμμετέχει το Κράτος και το πολιτικό σύστημα για ευνόητους λόγους. Στην κοινωνία συμβαίνει το ίδιο. Υπάρχουν τα μικροσυμφέροντα που για να γίνει κάτι πρέπει να πάρουν το δικό τους μερτικό ή στη χειρότερη περίπτωση δεν θέλουν να γίνει τίποτα, αδιαφορώντας πλήρως για την πατρίδα, το μέλλον και τα παιδιά.

Το ζήτημα είναι ότι, αυτή τη φορά, η κινεζική εταιρία, ο κινέζικος αυτός κολοσσός επιθυμεί να επενδύσει ευρύτερα, περιλαμβάνοντας υποδομές για την κρουαζιέρα και επομένως κέντρα εμπορίου και αναψυχής και τα λοιπά. Η σημασία του να γίνει ο Πειραιάς λιμάνι αρχικής αναχώρησης για την κρουαζιέρα είναι μεγάλη. Αυτό, γιατί θα ωθήσει τις εταιρείες που ξεκινούν το ταξίδι από δω να αρχίσουν να ψάχνουν εγχώριους προμηθευτές για τους χιλιάδες επιβάτες που φιλοξενούν για πολλές μέρες. Αυτό μπορεί να δώσει ώθηση στην εγχώρια παραγωγή και όχι μόνο στην οικονομία του Πειραιά ή της Αττικής. Άρα έχει μεγάλη σημασία, πρόκειται για επένδυση με πολλαπλασιαστικές επιδράσεις σοβαρές και μακροχρόνιες.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά θα προχωρήσουν, όπως πιστεύω, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μετά τις εκλογές, όπου η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αναμένεται να είναι, και φυσικά θα είναι, πολύ περισσότερο πραγματιστική και φιλική στις δουλειές. Το ζήτημα όμως είναι, όπως είπα και παραπάνω ό,τι πρέπει με την ευκαιρία των μεγάλων αυτών υποδομών η επόμενη κυβέρνηση να φροντίσει έτσι ώστε η χώρα να συμμετέχει με τις δικές της προστιθέμενες αξίες, τις δικές της επιχειρήσεις, τους δικούς της προμηθευτές, τους δικούς της λιανεμπόρους. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο να πουλάμε. Άρα, η όποια διαπραγμάτευση με τους Κινέζους πρέπει να γίνει σε αυτή τη βάση.

Στο πλαίσιο αυτό, η απόφαση του ΚΑΣ πρέπει να ληφθεί υπόψη, να “αξιοποιηθεί“ και να χρησιμοποιηθεί, αλλά μέχρι εκεί. Προσωπικά, στην πράξη, δεν πιστεύω ότι οι Κινέζοι θα έκαναν κάτι ποτέ που θα υποβάθμιζε την αρχαιολογική αξία της περιοχής. Αλλά αυτό είναι μια προσωπική άποψη. Άλλωστε, πάντα πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις και στο χαρτί…