Ασφυξία στην αίθουσα αναμονής

Φανταστείτε πως βρίσκεστε με τη βαλίτσα σας σε μια αίθουσα αναμονής. Μαζί με πολλούς ακόμα ανθρώπους, με βαλίτσες, παιδιά και σακίδια. Στον τοίχο υπάρχει μεγάλος Πίνακας Ανακοινώσεων Αναχωρήσεων, μόνο που εκτός από τον τίτλο, είναι ολότελα άδειος. Έχει κολλημένο ένα κίτρινο χαρτάκι με χειρόγραφη εξήγηση: «Εκτός Λειτουργίας». Όλα άγνωστα: το αν, το πότε, το πού και το πως, «μέχρι νεωτέρας».... Η παραλυτική αβεβαιότητα καταβροχθίζει το χρόνο και καταστρέφει ζωές.

Σε μια τέτοια αίθουσα αναμονής βρίσκονται παγιδευμένοι πολλοί άνθρωποι γύρω μας. Νέοι και νέες χωρίς δουλειά. Άνεργοι στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας. Συνταξιούχοι που περιμένουν τα χαρτιά για τη σύνταξη. Επενδυτές που περιμένουν το ΚΑΣ. Και πολλοί πρόσφυγες. Είτε στα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και Ταυτοποίησης στα νησιά, είτε στους καταυλισμούς της ηπειρωτικής χώρας και σε διαμερίσματα των πόλεων.

Ακόμα και οι πιο τυχεροί παραδέρνουν μέσα στην αβεβαιότητα. Άνθρωποι που άφησαν πίσω τους την κόλαση του πολέμου, των διώξεων και των στερήσεων, άνθρωποι που ταξίδεψαν σε δύσκολες συνθήκες, άνθρωποι με λαχτάρα να ζήσουν καλύτερα και να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ανθρώπινο μέλλον ευκαιριών –με λίγα λόγια, άνθρωποι ιδιαίτερα κινητοποιημένοι για το καλύτερο. Σε αυτούς λέμε να βάλουν τη ζωή τους στον πάγο. Να εξαντλήσουν τα τελευταία τους αποθέματα αισιοδοξίας και δύναμης μέσα στην απρόσωπη αίθουσα αναμονής..... 

Η έλλειψη ενός «οδικού χάρτη» με στάδια, επιτεύγματα και κριτήρια επιτυχίας προκαλεί παράλυση με δηλητηριώδεις συνέπειες και στους ίδιους τους ανθρώπους της αίθουσας αναμονής, και στην κοινωνία που τους φιλοξενεί. Στο SolidarityNow βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους κατάφεραν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους να κινδυνεύουν να κινδυνεύουν να γίνουν παθητικοί δέκτες στην ουρά των επιδομάτων. Αντί για συγγραφείς της δικής τους βιογραφίας, αντιμετωπίζονται σαν άβουλοι παρατηρητές. Αντί για ορίζοντα ζωής, φυλακίζονται στη διαχείριση του άχαρου τώρα.

Η παραμονή στην αίθουσα αναμονής είναι σπατάλη. Και πάνω απ’ όλα, είναι μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για μια χώρα που χρειάζεται να συνέλθει από τις απώλειες της βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης –να συνέλθει με τη δύναμη και την προσπάθεια των πραγματικών ανθρώπων, και όχι περιμένοντας την καλοσύνη των άλλων....

*Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι Γενική Διευθύντρια στο SolidarityNow και Καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.