Ο πιτσιρικάς έδειξε μεγαλείο ψυχής
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣΕίναι από τις στιγμές που σου μένουν χαραγμένες! Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έτυχε να έχω ρεπό. Πήρα με τη σύζυγο μου τα μικρά μας, για να επισκεφτούμε την «κόκκινη Κυριακή» που διοργάνωνε ο Δήμος της Γλυφάδας.
Ήταν όμορφα εκεί, υπήρχαν φουσκωτά, καρουζέλ, παιχνίδια, πλανόδιοι, τυμπανιστές, "Αγιοβασίληδες" και άλλα. Και φυσικά πολύς - πολύς κόσμος!
Τα μικρά «ξεσάλωσαν», παίζοντας με ό,τι βρήκαν! Το μάτι μου έπεσε σ` ένα ζευγάρι με δυο παιδάκια, ηλικίας 7-8 ετών. Τους έβλεπα να τριγυρνούν στους χώρους της εκδήλωσης, μ` ένα βλέμμα …. μάλλον θλιμμένο! Δεν έδωσα και πολύ βάση. Αλλά έτυχε να τους δω τρεις – τέσσερις φορές «μπροστά μου» και να «το παρατηρήσω»!
Κάποια στιγμή είδα έναν πιτσιρικά να πηγαίνει προς το μέρος τους, κρατώντας δυο «μαλλιά της γριάς». Τα έδωσε στα μικρά και τότε τα προσωπάκια τους, «ζωγραφίστηκαν» από δυο όμορφα χαμόγελα. Ο πιτσιρίκας αυτός δεν μου ήταν άγνωστος, καθώς πηγαίνει μαζί με τη κόρη μου στα μαθήματα καράτε! Πήγα προς το μέρος των γονιών του, ευχήθηκα και τους είπα να μου πουν για την οικογένεια αυτή! «Τραγωδία κύριε Α. μου είπαν, άνεργη η μητέρα, ψευτοδουλεύει ο πατέρας, γι’ αυτό και πήραμε στα μικρά το γλυκό». «Και να ήταν οι μόνοι», σκέφτηκα !«Μένουν στον ίδιο δρόμο με ‘μας, μου είπαν και γι` αυτό ξέρουμε».
Την ίδια ώρα που τα μικρά, ήταν βουτηγμένα στο «ζαχαρωτό έδεσμα», οι γονείς τους μάλλον καμάρωναν! Σκέφτηκα πως η κίνηση του πιτσιρικά ήταν μια λύτρωση γι’ αυτούς, αφού τα 2 + 2 ευρώ που κόστιζαν, θα ήταν απαγορευτικό κόστος για τις τσέπες τους!
«Έχουν όμως αξιοπρέπεια και ήθος», μου είπαν οι συνομιλητές μου. «Δεν θα τους δεις ποτέ να κάνουν κάτι που δεν θα είναι σοβαρό και μετρημένο – άνθρωποι περήφανοι και μετρημένοι – έτσι τους ξέρουμε, χρονιά τώρα».
Κάθε σκέψη να «κάνω κι εγώ κάτι γι` αυτούς», ήμουν σίγουρος πως θα «μας έφερνε όλους σε δύσκολη θέση».
Ζήτησα όμως από το ζευγάρι των γνωστών μου, να «κινηθούν» οι ίδιοι. Τους έδωσα κάποια χρήματα για να τα δώσουν στους γονείς των παιδιών. «’Να πάνε να βγάλουν φωτογραφία με τον Αη Βασίλη’ να τους πείτε, να πάρουν κι άλλο μαλλί της γριάς ή καλαμπόκι και κάστανα….ό,τι θέλουν…. Μην πείτε ότι τους τα έδωσε κάποιος άλλος, πείτε ότι εσείς τα δίνεται…..ή καλυτέρα να τα δώσετε στο μικρό σας και να τους τα δώσει αυτός»!
Έτσι έγινε! Από μακριά παρακολούθησα την αλλαγή στη συμπεριφορά τους τα επόμενα λεπτά. Αν και αρχικά έδειξαν να ξαφνιάζονται με τη κίνηση του μικρού, που τους είπε τι «ήθελε να γίνει με τα χρήματα που τους έδινε»! Κοίταξαν προς το μέρος των γονιών του…..κι όταν αυτοί τους έγνεψαν καταφατικά χαμογελώντας – πήραν τα χρήματα και τα ξοδέψαν όπως έπρεπε». Είδα ότι τα δυο παιδιά το καταχάρηκαν, όπως και οι γονείς τους!
Ευτυχώς που ο μικρός έκανε την «αρχική κίνηση ανθρωπιάς» - μάλιστα οι γονείς του, μου είπαν ότι αυτός ζήτησε να αγοράσουν τα δυο γλυκά, για τα γειτονάκια του! ΩΡΑΙΟΣ ο μικρός!!!!!!
