Η αξία του “άδειου τενεκέ”

Η αξία του “άδειου τενεκέ” είναι ο ένας τίτλος όσων θέλω να γράψω σε αυτές τις λίγες γραμμές. Ένας άλλος θα μπορούσε να είναι το …κλισέ “μας αξίζουν μνημόνια μέχρι να ανατείλει ο Ήλιος από την Δύση” ή κάποιος σχετικός.

Αναγκάζομαι λόγω επαγγέλματος να είμαι «φανατικός» των social media, αφού μέσω αυτών επιλέγουν, κατά προτεραιότητα να εκφράζονται πλέον από Πρωθυπουργούς και Υπουργούς, μέχρι διεθνείς οργανισμοί, φορείς και επιφανείς προσωπικότητες, σπουδαίοι καλλιτέχνες, διακεκριμμένοι αθλητές και όλοι όσοι απασχολούν – ορθώς – την επικαιρότητα.

Μόνο που η επικαιρότητα, στον «απομονωμένο» κόσμο των social media - εκεί όπου ο καθένας ξεχνάει τα πραγματικά προβλήματα του και ασχολείται με οτιδήποτε ανούσιο, άκυρο, κουλό και ηλίθιο μπορεί να υπάρξει, αναπαράγοντας το και δίνοντας του διαστάσεις «πρώτου θέματος» στην ατζέντα της καθημερινότητας του - είναι τουλάχιστον ανάξια λόγου, παρότι καταλήγουν οι περισσότεροι να ασχολούνται μαζί της, να την σχολιάζουν, να τσακώνονται διαδικτυακά κτλ.

Για ποια θέματα; Για κάτι που είπε ποιος; Για καταστάσεις και γεγονότα πολλές φορές «ανύπαρκτα», ασήμαντα, άσχετα, χαζά;

Τελευταίες αφορμές η προσωπική άποψη της Αφροδίτης Μάνου για τον Σόιμπλε – αδιαφορώ για το τι πιστεύει εκείνη, στενοχωριέμαι για όλους αυτούς που συμφωνούν μαζί της, ανησυχώ που ουσιαστικά μόνο η εταιρεία του Facebook και, πολύ αργά, οι εκπρόσωποι των αναπήρων αντέδρασαν. Παράλληλα με αυτήν, η δήλωση του Κώστα Καζάκου για τους νέους που ξενιτεύονται. Δεν μπαίνω στην ουσία της, ιδίως διότι διαφωνώ κάθετα και μπορώ να ανοίξω μεγάλη συζήτηση για τις ευθύνες και του ίδιου.

Λίγες ημέρες νωρίτερα ήταν η «προσωπική άποψη» του Ειδικού Γραμματέα της ΕΣΗΕΑ, Γιώργου Φιλιππάκη για τον Στουρνάρα και την βόμβα στα πόδια του. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να κάνω αυτονόητα σχόλια.

Είναι αναρίθμητα και καθημερινά τα παραδείγματα που η «εικονική πραγματικότητα» των social media, παρασύροντας ή/και παρασυρόμενη από blogs, sites και παραδοσιακά ΜΜΕ, ασχολείται με χαζομάρες, αντί για τα σοβαρά και ουσιώδη.

Για πολλούς αυτός είναι απλώς ένας χαβαλές, για άλλους είναι τρόπος άμυνας στις δυσκολίες της ζωής, για άλλους – ιδίως πολιτικούς – είναι διευκόλυνση, αφού ο κόσμος δεν ασχολείται με τα σημαντικά. Κατ΄ εμέ, είναι αποπροσανατολισμός, χάσιμο χρόνου και απόδοση αξίας σε «άδειους τενεκέδες», που κατά την σοφή λαϊκή ρήση, «όσο πιο άδειοι είναι, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνουν».

Μόνο που ο θόρυβος τους είναι συχνά τόσο δυνατός, ώστε να ...περνάνε στα ...κουφά, όλα όσα τσουρουφλίζουν την ζωή, τα εισοδήματα, τα όνειρα και τις προσδοκίες μας για μια καλύτερη ημέρα.. Έτσι απλά και εύκολα, γίνονται τόσα που δεν τα παίρνει χαμπάρι σχεδόν κανείς.

Κι οι άλλοι τον χαβά τους, με αναρτήσεις, εξυπνάδες, hashtags και mentions για του κάθε τυχάρπαστου την μπούρδα.

Μήπως τελικά ο τίτλος του άρθρου έπρεπε να είναι «Ρε, μήπως όντως μας ψεκάζουν;»… Μπορεί!