Μια από τα ίδια...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ...με ολίγη από τηλεοπτικές άδειες ήταν η χθεσινή συζήτηση για τη διαπλοκή...
Ένας καυγάς με την γνωστή παλιά συνταγή που βγάζει την "νοστιμιά" της πόλωσης και φέρνει την πολυπόθητη συσπείρωση.
Το συγκεκριμένο αντικείμενο συζήτησης θεωρείται προνομιακό και για τους δυο εταίρους, περισσότερο για τον μεγαλύτερο κοινοβουλευτικά ΣΥΡΙΖΑ. Το καλό χαρτί που απεγκλωβίζει την κυβερνητική πλειοψηφία στις συγκυρίες που βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, δίνοντας της πολιτικό οξυγόνο και κατ' επέκταση χρόνο να ανασυνταχθεί αλλά και να απομακρύνει τις διαλυτικές-ελεω μνημονίου-ουσίες από την κομματική συνοχή, έχει χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά και δείχνει ότι αρχίζει να καίγεται.
Η χθεσινή συζήτηση ήταν κομβική και θα ενίσχυε κατά πολύ τις δυνατότητες που θα δίνονταν στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να ξαναρίξει το χαρτί της διαπλοκής στο τραπέζι. Η φόρα από τον πρόσφατο διαγωνισμό για τη δημοπρασία των συχνοτήτων δημιουργούσε αυτή την προοπτική, όμως η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα μάλλον την ακύρωσε.
Ανεξάρτητα από το εάν με καθαρά επικοινωνιακά όρους ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, η βαθμολογία ήταν αντιστρόφως ανάλογα, πολύ χαμηλότερη στο υπόβαθρο της πολιτικής ουσίας. Οι κορώνες και η εκτόνωση του πολιτικού θυμικού που επιστράτευσε κατά κύριο λόγο, ήταν το κατάλληλο μείγμα για να αναζωπυρώσει τη φλόγα της ενδοκυβερνητικής και εσωκομματικής αυτοπεποίθησης, θυσίασε όμως έτσι ένα σημαντικό μέρος της δυναμικής που συνοδεύει το συγκεκριμένο χαρτί, παραμερίζοντας και μην αναδεικνύοντας σχεδόν καθόλου το σκέλος του τρόπου αντιμετώπισης της διαπλοκής.
Η αφήγηση των αμαρτωλών σελίδων της ιστορίας της διαπλοκής στη χώρα εχει πλέον αναφορά μόνο στις πρακτικές στο παρελθόντος και δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του σήμερα, μετά τις διαδοχικές χρεοκοπίες, για τις οποίες εν πολλοίς ευθύνεται και είναι ένα από τα γενεσιουργά αίτια του το συγκεκριμένο τέρας. Η πεσμένη, στα γόνατα κοινωνία, δεν ζητάει αίμα αλλά δικαιοσύνη.
Ακόμη και εάν μοναδικός στόχος είναι η διατήρηση των επιθετικών προσδιορισμών, άσπιλος και αμόλυντος, δεν θα είναι, προϊόντος του χρόνου, επαρκής η δικαιολογία περί απουσίας από τα σκάνδαλα. Οι πράξεις και τα μέτρα κατά της διαπλοκής, εφεξής θα είναι το μοναδικό καύσιμο για να μπορεί γράφει το κοντέρ, και όχι η υπενθύμιση της ιστορίας.
Αλλιώς τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης θα μπουν και αυτά στην κατηγορία που οι λάτρεις της ψήφου διαμαρτυρίας θεωρούν περσινά ξινά σταφύλια.
