Δεν είναι τα κανάλια, σύντροφε…

Παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς, προφανώς και λόγω αυξημένου προσωπικού ενδιαφέροντος, την ιστορία για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Πέραν των ανησυχιών για το μέλλον συναδέλφων και φίλων, με τους οποίους δουλεύουμε μαζί στο πεζοδρόμιο κοντά δύο δεκαετίες τώρα, του άγχους για τo «αύριο» και στους υφιστάμενους σταθμούς που πήραν άδεια, την αγωνία για την «επόμενη ημέρα» στο τηλεοπτικό τοπίο  και τους όρους διαμόρφωσης της, δεν μπορώ  να μην σταθώ στο πόσο αριστοτεχνικά – από επικοινωνιακής σκοπιάς – έχει στηθεί και εξελίσσεται το «σενάριο».

Λογικά, όλα κυλούν βάσει σχεδιασμού – κι όπου χρειάζεται γίνεται με μαεστρία η απαραίτητη παρέμβαση – ώστε να χρησιμοποιείται, σε κάθε φάση της, η διαδικασία ως «κυματοθραύστης» των δυσμενών επιπτώσεων στην κοινωνία από μια σειρά επώδυνων μέτρων που εφαρμόζονται σταδιακά. 

Αρκεί μόνο μια  αντιστοίχιση εξελίξεων και «ημερολογίου μέτρων» του τελευταίου διμήνου για να γίνει κατανοητή η μάχη της επικοινωνίας, την οποία δείχνει να κερδίζει η ομάδα του Μαξίμου.

Όταν αναμενόταν, βάσει του αρχικού πλάνου του οικονομικού επιτελείου, η ανάρτηση των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ και η πληρωμή της πρώτης δόσης του φόρου ακινήτων και του φόρου εισοδήματος, η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης κι Επικοινωνίας είχε ορίσει τις ημερομηνίες για την ανάδειξη όσων σχημάτων θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μία τηλεοπτική άδεια (ποιοι είναι, ποιοι έχουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, ποιοι μένουν εκτός), με την οποία απασχολείτο για ημέρες η κοινή γνώμη, που όμως το πρωί αναστέναζε στα γκισέ των τραπεζών πληρώνοντας την δόση της Εφορίας. 

Το χρονοδιάγραμμα δεν κύλησε βάσει σχεδίου κι έτσι η δημοπρασία δεν διεξήχθη το διάστημα 12-17 Αυγούστου, όπως αναμενόταν, δηλαδή τυχαία όταν …κορυφώνονταν «τα μπάνια του λαού».

Η λύση ήταν εύκολη. Αναζητήθηκε η επόμενη ...δύσκολη ημερομηνία, που δεν ήταν άλλη από εκείνη της ανάρτησης των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ για πάνω από 7 εκ. ιδιοκτήτες. Ε, τότε ορίστηκε να ξεκινήσει η δημοπρασία κι όλοι, ενώ πονοκεφάλιαζαν για τον φόρο ακινήτων του 2016, ασχολούνταν νυχθημερόν με το ποιοι και πόσοι ήταν στην ΓΓΕΕ για να διεκδικήσουν τις άδειες, τί έφαγαν, πού κοιμήθηκαν, πόσα λεφτά έδωσαν κτλ. κτλ. κτλ. 

Δεν είναι μόνο ο ΕΝΦΙΑ φυσικά, είναι κι οι περικοπές στις επικουρικές συντάξεις που πέρασαν σε «δεύτερη μοίρα» όταν όλη η κοινωνία και τα κόμματα ασχολούνταν με τα αποτελέσματα πιά του διαγωνισμού για τις άδειες.

Και κάπως έτσι, πέρασαν «αναίμακτα» για το Μαξίμου οι δύσκολες ημέρες του καλοκαιριού κι επιπλέον εξασφαλίστηκε και ένα αφήγημα για την ομιλία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, με την ανακοίνωση των μέτρων διανομής του τιμήματος για τις άδειες, ασχέτως βέβαια αν το ποσό θα εξοφληθεί σε βάθος διετίας.

Μείζονος σημασίας ο πλουραλισμός, η πολυφωνία, η ελευθερία έκφρασης και «ιερές», όπως όλες, οι θέσεις εργασίας. Όμως, το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι τα κανάλια, σύντροφε…

Είναι που με τούτα και με ΄κείνα, οι περισσότεροι δείχνουν να ξέχασαν την φτώχεια και τα μέτρα που μας «δέρνουν» και κυρίως ότι δεν ακούγεται από κανέναν πειστικό σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας, την αγορά, την ρευστότητα, τις δουλειές, τους μισθούς, τα νοσοκομεία που ρημάζουν και τα σχολεία που «Κύριος οίδε» με πόσες στοιχειώδεις ελλείψεις θα ανοίξουν και φέτος κτλ κτλ. κτλ. 

Το σχέδιο «άρτος και …κανάλια», κατά παράφραση του ρωμαϊκού ρητού, μοιάζει να πέτυχε!