Η ουσία
ΚΟΥΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΜπορεί ορισμένοι να πανηγυρίζουν ότι ο συμβιβασμός είναι έντιμος και όχι πολύ επώδυνος, αλλά ουσιαστικά το φορτίο είναι πολύ βαρύ. Σίγουρα πολύ πιο βαρύ από το «κατάπτυστο» mail Χαρδούβελη που θα μας στοίχιζε ούτε 1 δισ. ευρώ!
Ενώ τώρα, που τα νοικοκυριά, οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί, θα αφαιρέσουν από το υστέρημά τους επιπλέον 5 δισ. ευρώ, όλα είναι καλά και ωραία, και το τελικό mail του κυβερνητικού συνασπισμού «σωτήριο» για τις ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού.
Μα, καλά, τα 5 δισ. ευρώ ποιός θα τα πληρώσει; Όλοι οι φορολογούμενοι δεν θα δουν, όχι από το επόμενο έτος, από το φθινόπωρο, αρχές Σεπτεμβρίου, τα εισοδήματά τους να μειώνονται;
Διότι, αν πάρουμε μόνο την αύξηση του ΦΠΑ στο 18% και στο 9,5%, οι επιβαρύνσεις που θα επέλθουν στις τιμές της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του φυσικού αερίου και μόνο ποιός θα τις πληρώσει; Οι αυξήσεις στα εμφιαλωμένα νερά, στους καφέδες, στις υπηρεσίες υγείας, ποιούς θα πλήξουν, τους έχοντες;
Αλλά και οι ανατιμήσεις στα φάρμακα, από το 6,5% στο 9,5%, ποιούς βάζουν στο «στόχαστρο»; Και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο ανεξάρτητα που θα «κλειδώσουν» τελικά οι νέοι συντελεστές ΦΠΑ.
Για να μην μιλήσουμε φυσικά για τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, έστω κι αν αλλάξει όνομα κατά τη συνήθη πρακτική… το κρέας – ψάρι, τη μη αύξηση του αφορολογήτου ορίου στις 12.000 ευρώ και φυσικά ότι όλο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, με την αύξηση του κατώτατου μισθού, επαναφορά της 13ης σύνταξης κα, μπαίνει στο… χρονοντούλαπο της Ιστορίας!
Στο φορολογικό πεδίο είναι φανερό ότι οι «κόκκινες» γραμμές δεν ξεθώριασαν, αλλά έπεσαν με το πρώτο φύσημα του αέρα!
Όσον αφορά δε τις υπόλοιπες «κόκκινες» γραμμές του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων, ας περιμένουμε λίγο, μέχρι το φθινόπωρο, που θα ανοίξουν για τα καλά οι σχετικοί φάκελοι, και θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος…
Διότι, αν εξαιρέσουμε τις εργασιακές σχέσεις, οι οποίες ομολογουμένως έχουν απορρυθμιστεί και χρειάζεται κάποιο συμμάζεμα, με τους Ευρωπαίους να μην είναι αρνητικοί στο να κινηθούν οι όποιες αλλαγές βάσει της μελέτης που εκπονείται από τον ILO, στο ασφαλιστικό η μάχη είναι χαμένη.
Διότι, πολύ απλά, από τη στιγμή που τα κορυφαία στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού παραδέχονται ανοιχτά και δημόσια ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο, οι επικείμενες μεταρρυθμίσεις που οδηγούν; Όπως πολύ ορθά υποστηρίζουν και στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, μεταρρυθμίσεις = επιβαρύνσεις!
Επιβαρύνσεις για όλους τους ασφαλισμένους, και οι οποίες φυσικά δεν μεταφράζονται ούτε σε λιγότερα χρόνια εργασίας, ούτε σε υψηλότερες συντάξεις! Άλλωστε, μην ξεχνάμε, και η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος δεν καταργήθηκε, αλλά «πάγωσε»!
Ευτυχώς που σε όλο αυτό το πακέτο υπάρχουν και τα θετικά, οι μειώσεις στα καινούργια σπίτια και αυτοκίνητα, στα σκάφη αναψυχής, στα κινητά τηλέφωνα και στα ρολόγια πολυτελείας! Είναι σίγουρο ότι αυτές οι μειώσεις θα δώσουν το «φιλί της ζωής» στη «νεκρή» αγορά!
Δυστυχώς, η ουσία είναι ότι το «πακέτο» στη φορολογία και πάλι υφεσιακό είναι, καθώς οδηγεί σε μειώσεις εισοδημάτων και σε συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των ασθενέστερων οικονομικά ομάδων του πληθυσμού.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το βαρύ φορτίο των 5 δισ. ευρώ έρχεται να προστεθεί, στις πλάτες των γνωστών υποζυγίων, που εξακολουθούν να σηκώνουν στους ώμους τους επί σειρά ετών τους σκληρούς Μνημονιακούς νόμους της λιτότητας.
Από τους οποίους, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν καταργήθηκε ούτε ένα… και! Και ούτε επρόκειτο φυσικά.... για όσους πατούν στη γη και δεν πετούν στα σύννεφα.
Άρα, το αποτέλεσμα είναι ότι μετά από τέσσερις μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης τα Μνημόνια μένουν ως έχουν και στις πλάτες όλων προστίθενται και τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ.
Κι αν ο νέος «λογαριασμός» είναι ασήκωτος αυτό, όπως θα συνειδητοποιήσουν όλοι στην πορεία προς τα ταμεία και φυσικά μετά τα «πανηγύρια» της νίκης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ολιγωρία του κυβερνητικού σχήματος, που βολόδερνε μεταξύ ρήξης και δραχμής ή του ευρώ και της σωτηρίας της χώρας.
Δυστυχώς, η νέα κυβέρνηση είχε αργά αντανακλαστικά και γι αυτό θα πληρώσουμε όλοι το «μάρμαρο» αρκετά πιο ακριβά από το να υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο από την αρχή και να έκλεινε εγκαίρως η συμφωνία!
Κάλιο αργά όμως παρά ποτέ! Γιατί, κακά τα ψέματα, η πορεία της χώρας εντός της ευρωζώνης και του ευρώ πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη, με όποιο κόστος!
Και φυσικά αυτό είναι προς τιμήν του Πρωθυπουργού, ο οποίος με τις αποφάσεις του κρατά τη χώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, δίνοντας ελπίδα ότι μπορεί κάποια στιγμή να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες, αν αποφευχθούν και πάλι ολιγωρίες, πισωγυρίσματα, δημιουργικές ασάφειες και θεωρίες που μόνο καθυστερήσεις προκαλούν, επιζήμιες για τον τόπο και την κοινωνία.
Τώρα είναι η ώρα να μπουν στο φουλ και πάλι οι μηχανές, με στόχο πρώτα απ’ όλα την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις, που θα δώσουν νέα ώθηση στην εθνική οικονομία, θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη και θα προσελκύσουν επενδύσεις που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος.
Και έτσι, σιγά σιγά, η ζωή και οι πολίτες συνεχίζουν να τραβούν την ανηφόρα!
Ξαναρχίζουμε όλοι να λειτουργούμε στους γνώριμους ρυθμούς των τελευταίων Μνημονιακών χρόνων, αφού και το νέο Μνημόνιο, ή όπως «βαπτιστεί» για να μην προκαλεί την εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν μας επιτρέπει να «χαλαρώσουμε», αλλά απλώς μας έκανε για μια ακόμη φορά να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κανόνες στην Ενωμένη Ευρώπη είναι ενιαίοι, σταθεροί για όλους και δεν παραβιάζονται. Και αυτή είναι η ουσία!