Η παράσταση…. ο «Θείος Συμβιβασμός»!
ΚΟΥΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΑπόδειξη τρανή και η παρούσα κυβέρνηση, εκεί που είχε έρθει σε ρήξη, σύμφωνα και με ένα από τα πιο «σκληρά» non paper που κυκλοφόρησαν, την επομένη όλα ήταν μέλι γάλα!
Εν μια νυκτί τί γέφυρες κόπηκαν, τί συμφωνίες πέθαναν, τί βγαίνουμε ξαφνικά στις αγορές, άγνωστο βέβαια πώς, και ακριβώς την επομένη ως δια μαγείας συμφωνούμε στον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, αλλά και μισθολογικές εξελίξεις και παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας!
Με απλά λόγια, οι «κόκκινες» γραμμές ΜΑΖΙΝΟ της κυβέρνησης έπεσαν, αφού άνοιξε η πόρτα του διαλόγου.
Και πάλι βέβαια θα βαπτίσουμε το … κρέας ψάρι, για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις και να μην κακοκαρδίσουμε τους συνοδοιπόρους της εξουσίας.
Άλλωστε, εκ του αποτελέσματος, και εν μια νυκτί, αποδείχθηκε περίτρανα ότι άλλα λέμε μέσα, για ευνόητους κομματικούς λόγους, κι άλλα στους πραγματικούς φίλους και εταίρους με τους οποίους συμφωνούμε τις μεταρρυθμίσεις.
Τελικά το πάζλ, άργησε αλλά λύθηκε όπως ακριβώς φανταζόμασταν. Η οικονομική ασφυξία παραλίγο να πνίξει τη χώρα και μαζί και την κυβέρνηση.
Έτσι, η λύση ήρθε άμεσα. Ο κόμπος είχε φτάσει στο απροχώρητο, αφού ευρώ δεν είχε μείνει ξέμπαρκο στην αγορά για να μαζευτεί στην ΤτΕ.
Χρειαζόμασταν μετρητά, εδώ και τώρα, για να αποφευχθούν σκηνές πανικού έξω από τις Τράπεζες.
Το πάζλ λύθηκε και οι μάσκες έπεσαν. Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι χρηματοδότηση τζάμπα δεν υπήρξε ποτέ, χρηματοδότηση χωρίς υποχωρήσεις δεν υπήρξε ποτέ, χρηματοδότηση χωρίς θυσίες δεν θα υπάρξει ποτέ. Όπως και ποτέ στην καθημερινή μας ζωή ο δανειζόμενος, σε κανένα μέρος του πλανήτη, δεν πρόκειται να επιβάλλει στο δανειστή τους όρους του.
Αλλά, καλή και καλοδεχούμενη η επιστροφή στο ρεαλισμό, χρειάζεται για να προχωρήσει η οικονομία, η κοινωνία και η χώρα.
Μόνο που η αναζήτησή της τόσους μήνες σίγουρα δεν φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα, αφού η ανάγκη δεν έκανε ποτέ καλά παζαρέματα. Γι αυτό όμως και φοβάμαι ότι μπορεί σύντομα να λειτουργήσει μπούμερανγκ.
Όχι μόνο γιατί παραβιάστηκαν «κόκκινες» γραμμές. Ούτε η πρώτη φορά είναι και σίγουρα ούτε και η τελευταία. Απλώς γιατί δημιουργήθηκαν ελπίδες στο λαό.
Και η απογοήτευση ότι τίποτα δεν αλλάζει είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας, όπως έλεγε κι ένας αμερικανός φιλόσοφος, επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες.
Δεν ξέρω βέβαια και τί θα γίνει στο εσωτερικό μέτωπο της κυβέρνησης, αφού δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα διαπιστώσουν ότι … ξόδεψαν πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες, για δεκαετίες.
Άλλα έτσι είναι, όταν περνάς τις πύλες της «κολάσεως», της διακυβέρνησης της χώρας, οι ελπίδες πρέπει να μένουν στην είσοδο, όπως έλεγε και ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία»!
Μένει να δούμε λοιπόν τι «ταμείο» θα κάνει ο «Θείος Συμβιβασμός», και πόσο θα αρέσει το νέο έργο στο κοινό!
Γιατί μπορεί ο σκηνοθέτης να είναι ο καλύτερος, οι ηθοποιοί άξιοι, τα κοστούμια για Όσκαρ, οι διάλογοι που βαπτίζουν το κρέας … ψάρι για Νόμπελ, όμως υπάρχει κίνδυνος το κοινό μετά από τόσα χρόνια «ψαροφαγίας» να έχει γίνει αλλεργικό και η «παράσταση» να μην αντέξει στο χρόνο! Πολύ απλά γιατί το έργο αυτό έχει … ξαναπαιχτεί!
Κοντός ψαλμός όμως…, αφού με τη νέα υπογραφή του νέου Μνημονίου – Ανάπτυξης αρχίζει να μετρά ο χρόνος αντίστροφα και για τις νέες δημοσκοπήσεις… που θα αποτυπώνουν τα αποτελέσματα της ….εξιχνίασης των νέων σκληρών και εισπρακτικών μέτρων.
