Το Ισραήλ σπέρνει ανέμους για να θερίσει θύελλες

Όλοι παρακολουθούμε αποσβολωμένοι όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες σε Ισραήλ και Παλαιστίνη και πραγματικά είναι από τις περιπτώσεις που δεν μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους τις τραγικές απώλειες.

Για χιλιάδες χρόνια όσοι έζησαν σε αυτή τη γη δεν μπορέσαν ποτέ να αισθανθούν ασφαλείς. Η ανθρώπινη ζωή δεν είχε και δυστυχώς δεν έχει ακόμη και σήμερα καμμία απολύτως αξία. Εκεί όπου το μίσος για πολιτικούς, θρησκευτικούς και οικονομικούς λόγους τυφλώνει τους πάντες.

Το Ισραήλ προχώρησε σε μία σειρά, σίγουρα όχι ''χειρουργικών χτυπημάτων'' για την εξουδετέρωση στόχων της Χαμάς και τελικά το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν εκατοντάδες αθώοι, ανάμεσά τους και παιδιά. Ποιός μπορεί να ξεχάσει άραγε την εικόνα των παιδιών που σκοτώηθηκαν την ώρα που έπαιζαν σε μία παραλία της Γάζας;

Ασφαλώς και η λέξη ''θηριωδία'' είναι μικρή για να χαρακτηρίσει κανείς την επιθετικότητα του Ισραήλ. Ασφαλώς και η παλαιστινιακή πλευρά δεν έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι αλλά γιατί να χάνονται αθώοι άνθρωποι; Γιατί να θάβουν οι μητέρες τα παιδάκια τους;

Κυβέρνηση και στρατός στο Ισραήλ μάλλον δεν έχουν σκεφτεί ότι σκοτώνοντας παιδιά κάνουν ακόμη πιο ισχυρή τη θέληση των Παλαιστινίων. Αυτά παιδιά που σήμερα βρίσκονται στην πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους ζούνε μέσα στον τρόμο. Πολλά από αυτά έχουν δει τους φίλους τους ή συγγενικά τους πρόσωπα να σκοτώνονται. Πιστεύει κανείς πως αν εν τέλει καταφέρουν να ενηλικιωθούν δεν θα πιάσουν το όπλο στα χέρια για να πολεμήσουν τους ισραηλινούς;

Ας μην μεριμένουμε λοιπόν πως μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αχτίδα αισιοδοξίας πως κάποια στιγμή θα τελειώσουν οριστικά οι εχθροπραξίες. Οι πολιτικοί μπορεί να καθίσουν κάποτε στο ίδιο τραπέζι αλλά λύση δε θα βρουν. Αυτοί οι λαοί δυστυχώς δε θα μπορέσουν ποτέ να ζησούν αρμονικά και η διεθνής κοινή γνώμη που δηλώνει συγκλονισμένη θα συνεχίσει να ''στρουθοκαμηλίζει''.