Στην Μουντιαλική Νέα Τάξη Πραγμάτων, τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται..

Οι αναθέσεις των Μουντιάλ στη Νότια Αφρική, τη Γερμανία και κυρίως στο Κατάρ – όπου το «σήριαλ» φαίνεται πως έχει πολλά επεισόδια ακόμη – πέρασαν από χίλια κύματα εμπλέκοντας άμεσα ή έμμεσα επιφανή μέλη των Συνομοσπονδιών σε ιστορίες με έντονες σκιές κι άλλα τόσα ερωτηματικά αναφορικά με την διαύγεια των διαδικασιών..

Ο πτυχιούχος των Οικονομικών του πανεπιστημίου της Λοζάνης, πρώην Γενικός Γραμματέας της Ελβετικής Ομοσπονδίας Χόκεϊ και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης των Φίλων της Καλτσοδέτας (κι όμως υπάρχει τέτοιο πράμα) απέκτησε το απαραίτητο διαβατήριο πρόσβασης στα κέντρα εξουσίας του ποδοσφαίρου ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας με τον Χορστ Ντάσλερ, γιό του Άντολφ (‘Αντι) Ντάσλερ, ιδρυτή της μεγαλύτερης εταιρίας αθλητικών ειδών..

Αυτός ο άνθρωπος με την απίστευτη ικανότητα να ελίσσεται σε αδιαφανείς διαδικασίες, διαφεντεύει θεσμικά τις τύχες 209 ομοσπονδιών ανά την οικουμένη όπου με αιχμή του δόρατος την προστασία του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου μπορεί να κάνει άνω – κάτω την οποιαδήποτε κυβέρνηση «απειλώντας» με αποκλεισμό και παγκόσμια απομόνωση όποιον επιχειρήσει να επισέλθει σε ζητήματα καταστατικού και λειτουργίας του αθλήματος. Κι ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα μετράει ήδη τρεις ηχηρές καρπαζιές, επί των ημερών του, όταν διαπιστώθηκε και καταγγέλθηκε (με επιστολές ανθρώπων της Ελληνικής ομοσπονδίας προς τη Ζυρίχη όπου βρίσκεται η έδρα της FIFA) «παρέμβαση» στις εσωτερικές διεργασίες της ΕΠΟ και εν τέλει η χώρα μας πληγωμένη σε πολιτικό επίπεδο οδηγήθηκε σε μια κάθε άλλο παρά υπερήφανη κυβερνητική αναδίπλωση.

Ξέχωρα από όλα τα ουδόλως κολακευτικά προαναφερόμενα ο Γιόσεφ Μπλάτερ επέδειξε μια εντυπωσιακή διορατικότητα εκφράζοντας εξ αρχής την ιδέα του για αλλαγή στην εποχή διεξαγωγής του Μουντιάλ προκειμένου να μεταφερθεί από τις υψηλές θερμοκρασίες του θέρους, καταμεσής του χειμώνα και στο ενδιάμεσο της αγωνιστικής δραστηριότητας στα πιο «ακριβά» πρωταθλήματα κυρίως της γηραιάς ηπείρου..

Σε πρώτη φάση αυτή η ιδέα αντιμετωπίστηκε με μερική δόση ειρωνείας και ως ένα σημείο στο πρίσμα της γραφικότητας. Όταν όμως στην πορεία απέκτησε διαχρονικότητα περνώντας στα όρια της επιμονής από την πλευρά του ισχυρού άνδρα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, η Αγγλική Premier League σοβάρεψε κι αγρίεψε αισθανόμενη την απειλή για την ομαλή πορεία του πιο εμπορικού πρωταθλήματος στον κόσμο. Οι Εγγλέζοι από την πλευρά τους θέλουν να προστατέψουν το πιο ακριβό και δημοφιλές προϊόν. Και τι άλλο θα μπορούσε να ήταν ένα πρωτάθλημα όπου η ομάδα που υποβιβάζεται παίρνει – στο ελάχιστο του αντίτιμου – περίπου 250 εκατομμύρια λίρες, για τη συμμετοχή της σε μια σεζόν, παρακαλώ!!

Η ιδέα διεξαγωγής του Μουντιάλ βάζει επίσης εμπόδια στο ετήσιο καλεντάρι των διεθνών διασυλλογικών διοργανώσεων στην Ευρώπη αλλά οι αντιδράσεις της UEFA δεν είναι, για την ώρα τόσο δυναμικές και έντονες..

Ο Μπλάτερ όπως και κάθε άλλος υποστηρικτής αυτής της ανατρεπτικής άποψης βλέπουν το.. δάσος και όχι μόνον ένα δένδρο. Κι αυτό αποτυπώνεται στην φθορά των παικτών καθ’ όλη τη διάρκεια της «Μουντιαλικής» σεζόν όπου οι μηχανές στα περισσότερα μεγάλα αστέρια της διοργάνωσης καλούνται να συνεχίσουν τη «δουλειά» στο φουλ, και μετά το Μάϊο οπότε και ολοκληρώνονται το Τσάμπιονς Λιγκ, το Europa League και τα σπουδαιότερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όπου και απορροφάται συμμετέχοντας η αφρόκρεμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Τα αποτελέσματα είναι φέτος πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, η Αγγλία, η Πορτογαλία, η Ιταλία ακόμα και η Γερμανία που ως χώρες φιλοξενούν τα λαμπρότερα πρωταθλήματα με συνεχείς παρουσίες των ομάδων τους ως τις τελικές φάσεις των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται – όσοι δεν έχουν ήδη αποκλειστεί - στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ενώ πολλά μεγάλα ονόματα άλλων εθνικών ομάδων, κυρίως της Λατινικής Αμερικής, παρουσιάζουν έντονα σημάδια καταπόνησης στις υποχρεώσεις τους. Αυτή η εικόνα είναι μια φυσική εξέλιξη, πέρα για πέρα ρεαλιστική και σε απόλυτα πραγματικό χρόνο. Όσο κι αν δεν αρέσει σε όλους εμάς που μετράμε τα φίλαθλα βιώματά μας με τα Μουντιάλ ανά τετραετία, γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτή ως γεγονός όπου καθίσταται ανέφικτη η διαχείριση δυνάμεων από την πλευρά των πρωταγωνιστών σε ένα μακροχρόνιο ετήσιο πλάνο. Δεν είναι δηλαδή, τόσο απλή υπόθεση την αποθεραπεία και την «ανάπαυση του πολεμιστή», μετά από μια επίπονη σεζόν, να διαδεχθεί μια μικρή προετοιμασία και κατόπιν η έκθεση των ανθρώπινων οργανισμών σε αγώνες τόσο μεγάλων απαιτήσεων και κυρίως σε δοκιμασίες κάτω από υψηλές θερμοκρασίες..

Κατά συνέπεια, η ιδέα του Μπλάτερ περί εποχικής μεταφοράς του Μουντιάλ πιθανότατα στο προσεχές μέλλον να μην είναι τόσο εύκολο να αναχαιτιστεί. Ακόμα κι από το μονίμως διαχωριστικό σε θέσεις και απόψεις Ηνωμένο Βασίλειο όπου πλέον μετράνε με απόγνωση τα συντρίμμια από το στραπάτσο της εθνικής Αγγλίας. Κι αν η Premier League μπορεί με τα τεράστια οικονομικά μεγέθη της να δείξει ανθεκτικότητα, είναι βέβαιο πως στην συγκεκριμένη χώρα όπου η ποδοσφαιρική παγκοσμιοποίηση κάνει αισθητή όσο ποτέ την παρουσία της στα ρόστερ των ομάδων, η προσπάθεια αναζήτησης ενός διαφορετικού πλαισίου σε συνδυασμό με τις αγιάτρευτες πληγές στο γόητρο της εθνικής ομάδας πιθανόν να φέρει αλλαγή πλεύσης..

Με πραγματικά στοιχεία μια ματιά στις ενδεκάδες των πρώτων έξι ομάδων του Αγγλικού πρωταθλήματος είναι εξόχως διαφωτιστική. Ξέρετε πόσους ντόπιους, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στις εθνικές ομάδες της χώρας, είμαστε σε θέση να μετρήσουμε; Έναν (1) στην Μάντσεστερ Σίτι, τέσσερις (4) στη Λίβερπουλ – στην απόλυτη εξαίρεση του κανόνα – έναν (1) εν ενεργεία στην Τσέλσι, κανέναν (0) στην επί σειρά ετών πολυεθνική Άρσεναλ, δύο (2) στην Έβερτον ενώ από την 6η της βαθμολογίας Τόττεναμ ήταν η πρώτη φορά που κανείς παίκτης του έμψυχου δυναμικό της δεν κρίθηκε ικανός να στελεχώσει την εθνική των Βρετανικών «λιονταριών»..  Αυτά ως μια πρόχειρη καταγραφή των δεδομένων ικανή να μας φέρει μπροστά σε θεαματικές αλλαγές του σκηνικού. Οψόμεθα..