Πρόκληση…..

Ισοδυναμεί με πρόκληση η προοπτική να πάρουμε τη δεύτερη θέση του Ομίλου μας, για την πρώτη προφανώς δεν έχουμε πλέον πιθανότητες.

Όμως, για να προκριθούμε, είναι αναγκαίο να γίνουμε περισσότερο άμεσοι στις προσπάθειες μας. Ο απολογισμός των χαμένων ευκαιριών στα ματς με Κολομβία και Ιαπωνία, φανερώνει ότι δημιουργικά ενδεχομένως σταθήκαμε στο πλαίσιο όπου περιμέναμε να είμαστε.

Μετρημένες φάσεις, με προσπάθεια να ‘’κλέψουμε’’ ότι μπορούμε.

Αλλά, αυτή τη φορά, απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού θέλουμε κάτι παραπάνω. Ένα γκολ.

Η Ελλάδα είναι στην κόψη του ξυραφιού και είναι σημαντικό ότι οι διεθνείς μας πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να συνεχίσουν την παρουσία τους στο Μουντιάλ, τώρα που….συνήθισαν την υγρασία και τη ζέστη….Οπως και τις τροπικές καταιγίδες….

Όμως, εδώ που φθάσαμε, δεν αρκεί πια μόνο το πάθος και η μαχητικότητα , η αλληλοκάλυψη και η σύμπνοια, η συνεργασία και η αγάπη για τη φανέλα με το εθνόσημο.

Είναι απαραίτητο να γίνει η δουλειά με μεγαλύτερη και καλύτερη προσήλωση στο στόχο. Με την Ιαπωνία μείναμε όρθιοι γιατί αντέξαμε έστω με 10 παίκτες.

Τώρα, πάμε να βρούμε ποιος θα είναι εκείνος ο διεθνής μας που θα στείλει την μπάλλα στα δίχτυα και θα δεί να γράφεται το όνομα του στην ιστορία. Το πρώτο τέρμα μας στη διοργάνωση μπορεί να αποδειχθεί αρκετό αλλά και σωτήριο.