«Τι με νοιάζουν οι δείκτες, εγώ λεφτά στην τσέπη μου θα δω;»

Δυστυχώς, εάν δεν βελτιωθούν οι οικονομικοί δείκτες, λεφτά στην τσέπη του ελληνικού λαού δεν μπορούν να μπουν, γιατί είναι δύο πράγματα αλληλένδετα. Αν μπουν, θα έχουν βελτιωθεί και οι οικονομικοί δείκτες, προϋπόθεση, όμως, για να δουν όλοι τα ευρώ να μπαίνουν στις τσέπες τους, είναι να βελτιωθούν αυτοί οι δείκτες.

Ειδικός στα οικονομικά, δεν είμαι, δεν πιστεύω, όμως, ότι χρειάζεται να είναι κάποιος για να δει την πραγματικότητα και την ουσία. Η σχεδόν καθημερινή ενημέρωση από τα χρόνια λίγο πριν το ξεκίνημα της κρίσης, μέχρι τώρα, στα 29 μου χρόνια, με έχει κάνει να καταλήξω σε ορισμένα προφανή συμπεράσματα.

Ένα από αυτά είναι ότι η μόνη ρεαλιστική - και μοναδική κατά την άποψή μου - λύση για να μην έχεις ανάγκη κανέναν σαν κράτος και σαν λαός, είναι να γίνεις ισχυρή οικονομία. Και ευτυχώς για εμάς, η χώρα μας, μας τη δίνει αυτή τη δυνατότητα. Το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε…

Βλέποντας και κατανοώντας το χάος που επικρατούσε στη λειτουργία του κράτους, είναι εύκολο να καταλάβει ο οποιοσδήποτε γιατί η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από μία οδυνηρή επίσημη χρεοκοπία, που ορισμένοι, ακόμη δεν έχουν καταλάβει ποιες θα ήταν οι τραγικές συνέπειές της για τον ελληνικό λαό.

Κι όταν λες το προφανές, ότι δηλαδή η χρεοκοπία (που η Ελλάδα, ναι, απέφυγε) θα είχε αφάνταστα χειρότερες συνέπειες από το μνημόνιο, η απάντηση είναι ότι τρομοκρατείς τον κόσμο. Αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ, σαν Έλληνας πολίτης πάνω απ΄όλα. Αυτή είναι η αλήθεια, τώρα αν είναι σκληρή και δεν μας αρέσει, είναι άλλο πράγμα. Για εμένα το ανεύθυνο, μετά από όλα όσα έχει περάσει ο Έλληνας και η Ελληνίδα, μετά από τόσες θυσίες, είναι να μιλάμε για εύκολες λύσεις που δεν υπάρχουν.

Το μνημόνιο ήρθε σαν η μόνη επιλογή (η χρεοκοπία δεν είναι ποτέ επιλογή), γιατί ζούσαμε σε ένα κράτος που θα έφθανε στη χρεοκοπία με μαθηματική ακρίβεια έτσι όπως λειτουργούσε. Άρα, το θέμα στην πραγματικότητα για να μην βρεθούμε ποτέ ξανά σε αυτή την κατάσταση, είναι να μάθουμε από τα τεράστια λάθη μας, να αλλάξουμε μια για πάντα τη λειτουργία του κράτους και να αναπτύξουμε μία βιώσιμη οικονομία, που δεν θα στηρίζεται στις καφετέριες, τα σουβλατζίδικα και τα κομμωτήρια.

Και θα δώσω ένα παράδειγμα: Αν αύριο κάναμε «κομμάτια» το μνημόνιο χωρίς να αλλάξουμε την πραγματική πηγή των προβλημάτων μας, δηλαδή τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού κράτους, θα ήμασταν πάλι κάτω από το μηδέν και θα χρειαζόμασταν ξανά κάποιο πακέτο στήριξης για να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Αυτό αντί για μνημόνιο μπορεί να λεγόταν «καρότο και μαστίγιο». Τότε θα μας έφταιγε το «καρότο και το μαστίγιο» ή ότι δεν μπορέσαμε εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε και να μάθουμε από τα λάθη μας;

Δυστυχώς, στην εποχή που ζούμε, η ευημερία ενός λαού εξαρτάται άμεσα από την οικονομία της εκάστοτε χώρας και το γεγονός αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε καλά όλοι μας. Και η ισχυρή οικονομία, μελλοντικά, μπορεί να γίνει πραγματικότητα για την Ελλάδα γιατί ζούμε σε μία πανέμορφη χώρα, με ανεκτίμητο φυσικό πλούτο. Μένει μόνο να το εκμεταλλευτούμε. Χρειάζεται, όμως, θέληση, υπομονή, συνεργασία και ενότητα ανάμεσά μας.