Από το ένα άκρο στο άλλο
ΜΠΙΖΟΓΛΗ ΡΙΤΣΑΤην θυμήθηκα προ ημερών, όταν διάβασα ότι το υπουργείο Οικονομικών για να βάλει τέλος στην ταλαιπωρία των συνταξιούχων του δημοσίου που περιμένουν με τις ώρες στις ουρές για μια ερώτηση, τους δίνει δύο δυνατότητες .
Είτε να τηλεφωνούν σε ένα νέο τηλεφωνικό κέντρο από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, είτε να στέλνουν e-mail σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση !
Να στέλνει ο συνταξιούχος e-mail , σε μια χώρα που θεωρείται «αναλφάβητη» στις νέες τεχνολογίες! Είναι ίσως μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που η Ελλάδα δεν έχει την πρωτιά στην Ευρωζώνη αλλά την τελευταία θέση . Σε όλους τους άλλους τομείς, αρνητικών μεγεθών όπως η ανεργία, η ύφεση, κτλ κάνουμε πρωταθλητισμό!
Εκτός αν η «ευκολία» του υπουργείου απευθύνεται σε συγκεκριμένη ομάδα.
Μια ομάδα που χρόνια καταγγέλλεται από όλους και προκαλεί την γκρίνια των δανειστών. Συνταξιούχους ετών ….45! Λίγο πάνω-λίγο κάτω.
Αν αυτοί είναι ο στόχος, τότε το υπουργείο έπραξε άριστα! Αλλιώς θα πρέπει ο εκσυγχρονισμός να γίνεται με baby steps. Βήμα-βήμα και όχι από το υπόγειο στο πλατύσκαλο γιατί κάποιος θα γκρεμοτσακιστεί.
Το σύστημα λειτουργεί πιλοτικά εδώ και κάποιο καιρό και έχει δεχθεί αρκετά e-mail . Προφανώς μέσω τρίτου. Εγγονιού, παιδιού, γείτονα, κάποιου διαθέσιμου γνωστού.
Το θέμα είναι βέβαια να μην νιώθει κάποιος άχρηστος αλλά χρήσιμος σε κάθε ηλικία.
Και αυτό δεν γίνεται όταν χρειάζεσαι βοηθό για να ρωτήσεις κάτι το Ταμείο σου!
Γίνεται αν πηγαίνεις εσύ και σε εξυπηρετούν σε κανονικό χρόνο. Ή έστω αν παίρνεις τηλέφωνο, το σηκώνουν και βρίσκεις ανταπόκριση χωρίς να τάζεις λαμπάδα…
Συγχαρητήρια στο κράτος για την υπερπροσπάθεια αλλά ας κατεβάσει ταχύτητα…
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους …
